10Bracia zaś zaraz w nocy wyprawili Pawła i Sylasa do Berei,[13] gdzie po swym przybyciu chodzili do synagogi Żydów. (Dz 16,40; Dz 17,1; Dz 17,14)11Ci zaś byli szlachetniejszego usposobienia[14] od tych w Tesalonice; przyjęli oni Słowo z całą gotowością i codziennie badali Pisma, czy tak się rzeczy mają.12Wielu więc rzeczywiście uwierzyło, również niemało spośród wybitnych kobiet, Greczynek, oraz mężczyzn. (Dz 13,50; Dz 17,4)13A gdy Żydzi z Tesaloniki dowiedzieli się, że i w Berei było przez Pawła głoszone Słowo Boże, udali się tam, poruszając i podburzając tłumy. (Dz 14,19; Dz 17,5)14Wtedy bracia zaraz wyprawili Pawła, aby poszedł nad morze, Sylas natomiast i Tymoteusz tam pozostali. (Mt 10,23; Dz 16,1; Dz 17,10)15Ci z kolei, którzy towarzyszyli Pawłowi, zaprowadzili [go] aż do Aten, wzięli polecenie dla Sylasa i Tymoteusza, aby czym prędzej przyszli do niego – i odeszli.[15] (Dz 18,1; Dz 18,5; 1 Tes 1,7; 1 Tes 3,1)
Wydarzenia w Atenach
16Czekając na nich[16] w Atenach,[17] Paweł burzył się w swoim duchu na widok miasta oddanego bałwochwalstwu. (Dz 18,5; 2 Kor 11,8; 1 Tes 3,1; 1 Tes 3,6)17Rozprawiał więc w synagodze z Żydami i z pobożnymi, a na rynku każdego dnia z tymi, którzy się tam akurat znaleźli. (Dz 13,5; Dz 13,32; Dz 16,14; Dz 18,19)18Niektórzy zaś z filozofów[18] epikurejskich[19] i stoickich[20] ścierali się[21] z nim. I jedni mówili: Cóż to chce nam powiedzieć ten zbieracz?[22] Drudzy zaś: Zdaje się, że jest głosicielem obcych demonów.[23] Głosił im bowiem ewangelię o Jezusie i zmartwychwstaniu. (Łk 2,19; Dz 4,2; Dz 5,42; Dz 17,31; Dz 18,27; Dz 20,14)19Zabrali[24] go więc i zaprowadzili na Areopag,[25] mówiąc: Czy możemy dowiedzieć się, co to za nowa nauka, która jest przez ciebie głoszona? (Mk 1,27; Dz 17,22; Dz 17,34)20Bo jakieś nowe rzeczy wkładasz nam do uszu; dlatego chcemy wiedzieć, o co właściwie chodzi.21A wszyscy Ateńczycy i mieszkający tam cudzoziemcy na nic innego nie mieli tyle czasu, co na opowiadanie lub słuchanie czegoś nowszego.22Paweł zaś stanął na środku Areopagu i powiedział: Mężowie Ateńczycy! Postrzegam was jako religijnych[26] we wszystkim.23Przechodząc bowiem i przyglądając się waszym świętościom, znalazłem też ołtarz, na którym napisano: Nieznanemu Bogu.[27] Co zatem czcicie, nie znając – to ja wam głoszę. (2 Tes 2,4)24Bóg, który stworzył świat i wszystko, co na nim, On, który jest Panem nieba i ziemi, nie mieszka w przybytkach zbudowanych ręką (Mt 11,25; Dz 7,48; Dz 14,15)25ani też nie służy Mu się rękami ludzkimi, jak gdyby czegoś potrzebował, gdyż sam daje wszystkim życie i tchnienie, i wszystko.26Z jednego[28] też uczynił wszystkie narody ludzkie, aby mieszkały na całym obliczu ziemi, ustalając określone czasy i granice ich zamieszkiwania,27aby szukały Boga, czy Go może nie wyczują i nie odkryją, chociaż nie jest On daleki od każdego z nas. (Dz 15,17)28W Nim bowiem żyjemy i poruszamy się, i jesteśmy,[29] jak to i niektórzy z waszych poetów powiedzieli: Jego bowiem też rodu jesteśmy.[30] (1 Kor 15,32; Tt 1,12)29Będąc więc z rodu Bożego, nie powinniśmy sądzić, że Boskość jest podobna do złota albo srebra, albo do kamienia, wytworu rzemiosła i myśli człowieka. (Dz 19,26; Rz 1,23; 1 Kor 12,2)30Pominąwszy więc czasy niewiedzy, Bóg wzywa teraz wszędzie wszystkich ludzi, aby się opamiętali, (Mk 6,12; Łk 24,47; Dz 2,38; Dz 5,31; Dz 11,18; Dz 14,16; Dz 17,23; Dz 26,20; Rz 3,25; Ef 4,18; 1 P 1,14)31w związku z czym wyznaczył też dzień, w którym będzie sprawiedliwie sądził zamieszkały świat przez Człowieka, którego wyznaczył, zapewnienie[31] dostarczając wszystkim przez wzbudzenie Go z martwych. (Mt 12,36; Dz 2,24; Dz 3,15; Dz 10,42; Dz 26,8; Rz 2,5; Rz 2,16; 2 P 2,9)32Gdy zaś usłyszeli o wzbudzeniu z martwych, jedni zaczęli szydzić, a drudzy powiedzieli: O tym będziemy cię słuchali innym razem. (Dz 2,13; Dz 17,18; Dz 23,6; Dz 23,8; Dz 24,25; Hbr 6,2)33I tak Paweł wyszedł spośród nich.34Niektórzy jednak mężczyźni przyłączyli się do niego i uwierzyli, a wśród nich również Dionizjusz Areopagita[32] i kobieta imieniem Damaris oraz inni z nimi. (Dz 17,4; Dz 17,19; Dz 17,22)