Apokalipsa 21

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

od Ewangeliczny Instytut Biblijny
1 I zobaczyłem nowe niebo i nową ziemię;[1] gdyż pierwsze niebo i pierwsza ziemia przeminęły,[2] i nie ma już morza.[3] (Mt 24,35; Mk 13,31; Łk 16,17; Łk 21,33; Rz 8,20; Rz 8,24; Hbr 1,10; Hbr 12,26; 2 P 3,10; 2 P 3,13; Ap 20,10; Ap 20,11; Ap 21,4; Ap 21,15; Ap 21,23; Ap 21,25; Ap 22,1; Ap 22,2; Ap 22,3; Ap 22,4)2 I zobaczyłem święte miasto, nową Jerozolimę, zstępującą z nieba od Boga, przygotowaną niczym panna młoda przyozdobiona dla swojego męża. (Ga 4,26; Hbr 11,10; Hbr 11,16; Hbr 12,22; Ap 3,12; Ap 21,9; Ap 21,10; Ap 22,17; Ap 22,19)3 I usłyszałem donośny głos od tronu,[4] mówiący: Oto namiot Boga z ludźmi! Będzie mieszkał z nimi, a oni będą Jego ludami[5] i sam Bóg będzie z nimi ich Bogiem.[6] (2 Kor 6,16; Ap 7,15; Ap 13,6)4 I otrze wszelką łzę z ich oczu; i śmierci już nie będzie, ani bólu, ani krzyku, ani znoju już nie będzie; gdyż pierwsze rzeczy przeminęły. (1 Kor 15,54; 2 Tm 1,10; Hbr 12,27; Ap 7,17; Ap 20,14)5 I powiedział Ten, który siedzi na tronie: Oto wszystko czynię nowym. I dodał: Napisz: Te słowa są wierne i prawdziwe. (2 Kor 5,17; Ap 4,2; Ap 4,9; Ap 22,6)6 I powiedział do mnie: Stało się. Ja jestem Alfa i Omega, Początek i Koniec. Ja pragnącemu dam darmo ze źródła wody życia. (Ap 1,8; Ap 1,17; Ap 7,17; Ap 22,13; Ap 22,17)7 Zwycięzca[7] to odziedziczy i będę mu Bogiem, a on będzie mi synem. (Rz 8,14; 2 Kor 6,18; Hbr 1,5; Hbr 2,10; Hbr 8,10; 1 J 3,1; 1 J 5,4; Ap 2,1; Ap 2,7)8 Co do tchórzów zaś i niewiernych, nieczystych i zabójców, uprawiających nierząd i czary, bałwochwalców i wszelkich kłamców – ich działem będzie jezioro płonące ogniem i siarką, to jest śmierć druga. (Mt 25,41; Ga 5,19; Ef 5,5; Ap 2,11; Ap 19,20; Ap 20,10; Ap 20,14; Ap 21,27; Ap 22,15)9 I przyszedł jeden z siedmiu aniołów, którzy mieli siedem czasz, napełnionych siedmiu ostatecznymi plagami, i powiedział do mnie: Chodź, pokażę ci pannę młodą, małżonkę[8] Baranka. (Ap 15,1; Ap 17,1; Ap 19,7; Ap 21,2)10 I zaniósł mnie w duchu na górę wielką i wysoką i pokazał mi święte miasto Jerozolimę zstępującą z nieba od Boga; (Ap 1,10; Ap 17,3; Ap 21,2)11 miała ona chwałę Boga, jej blask przypominał najdroższy kamień, niczym kamień lśniącego jaspisu. (Rz 8,17; 2 Kor 3,18; Kol 3,4; Hbr 2,10; Ap 21,18; Ap 21,23)12 Miała [ona] wielki, wysoki mur, miała dwanaście bram, a na bramach dwunastu aniołów oraz wypisane imiona, które są imionami dwunastu plemion synów Izraela. (Ap 21,25; Ap 22,14)13 Od wschodu trzy bramy, od północy trzy bramy, od zachodu trzy bramy i od południa trzy bramy.14 Mur miasta miał dwanaście fundamentów, a na nich dwanaście imion dwunastu apostołów Baranka. (Mt 10,2; Dz 1,26; Ef 2,20; Hbr 11,10; Ap 21,19)15 A ten, który ze mną rozmawiał, miał miarę, złotą trzcinę, aby zmierzyć miasto, jego bramy i jego mur. (Ap 11,1)16 A miasto było położone jako czworokątne; jego długość była równa szerokości. I zmierzył miasto trzciną na dwanaście tysięcy stadiów;[9] jego długość, szerokość i wysokość były równe.17 Zmierzył też jego mur – sto czterdzieści cztery łokcie[10] miary ludzkiej, która była [miarą] anioła.18 Jego mur zbudowany był z jaspisu, a miasto było z czystego złota, przypominającego czysty kryształ.19 Fundamenty muru miasta ozdobione były wszelkim drogocennym kamieniem: pierwszy fundament – jaspis, drugi szafir, trzeci chalcedon, czwarty szmaragd, (1 Kor 3,12)20 piąty sardonyks, szósty krwawnik,[11] siódmy chryzolit, ósmy beryl, dziewiąty topaz, dziesiąty chryzopraz, jedenasty hiacynt, dwunasty ametyst.[12]21 A dwanaście bram to dwanaście pereł; każda z bram była z jednej perły. A ulica miasta to szczere złoto, jak przezroczysty kryształ.22 A przybytku w nim nie widziałem; gdyż Pan, Bóg Wszechmogący, jest jego przybytkiem – oraz Baranek. (Ap 1,8; Ap 3,12; Ap 4,8; Ap 7,15; Ap 11,1; Ap 11,17; Ap 11,19; Ap 15,3; Ap 15,8; Ap 16,7; Ap 16,14; Ap 19,6; Ap 19,15)23 Miasto nie potrzebuje też słońca ani księżyca, aby mu świeciły; oświetla je bowiem chwała Boga, a jego lampą – Baranek. (Ap 4,5; Ap 21,11; Ap 22,5)24 Przy świetle tego [miasta] chodzić będą narody, a królowie ziemi wniosą do niego swoją chwałę; (Mt 25,32; Ap 22,2)25 a jego bramy nigdy nie będą zamknięte za dnia, gdyż nocy tam nie będzie; (1 J 1,5; Ap 22,5)26 i wniosą do niego chwałę i dostojeństwo narodów.27 I nie wejdzie do niego w ogóle nic nieczystego ani nikt, kto popełnia obrzydliwość i kłamstwo, tylko ci, którzy są zapisani w Zwoju życia Baranka. (1 Kor 6,9; Flp 4,3; 2 P 3,13; Ap 3,5; Ap 13,8; Ap 17,8; Ap 20,12; Ap 21,8; Ap 22,15)