Marka 13,31 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Proroctwo o przyszłości świata

1 Gdy wychodził ze świątyni, powiedział do Niego jeden z Jego uczniów: Nauczycielu, spójrz, co za kamienie i co za budowle!^[1] (Mt 24,1; Łk 21,5) 2 A Jezus odpowiedział mu: Czy widzisz te wielkie budowle? Nie będzie tu pozostawiony kamień na kamieniu, którego by nie zwalono. (Łk 19,44) 3 A gdy siedział na Górze Oliwnej, naprzeciw świątyni, zapytali Go na osobności Piotr, Jakub, Jan i Andrzej: (Mt 4,21; Mt 21,1; Mk 1,16; Mk 1,19; Mk 5,37; Mk 9,2; Mk 11,1)

Mt 4,21Mt 21,1Mk 1,16Mk 1,19Mk 5,37Mk 9,2Mk 11,1

4 Powiedz nam, kiedy to nastąpi i jaki będzie znak, gdy się to wszystko będzie miało spełniać? (Dz 1,6) 5 Wtedy Jezus zaczął im mówić: Uważajcie, aby ktoś was nie zwiódł. (Mk 13,9; Mk 13,22; Mk 13,23; Mk 13,33; Ef 5,6; Kol 2,8; 2 Tes 2,2; 2 Tes 2,10; Jk 5,19)

Mk 13,9Mk 13,22Mk 13,23Mk 13,33Ef 5,6Kol 2,82 Tes 2,22 Tes 2,10Jk 5,19

6 Wielu przyjdzie w moim imieniu, mówiąc: To Ja jestem! I wielu zwiodą. 7 A gdy usłyszycie o wojnach oraz wieści wojenne, nie bądźcie zaniepokojeni; musi się to stać, ale to jeszcze nie koniec. 8 Powstanie bowiem naród przeciw narodowi i królestwo przeciw królestwu, miejscami będą trzęsienia ziemi, będą głody – to początek bólów rodzenia. (Dz 11,28; Ap 6,8; Ap 6,12) 9 Wy natomiast miejcie się na baczności: Będą was wydawać sądom^[2] i w synagogach będziecie chłostani, i ze względu na Mnie postawią was przed namiestnikami i królami – na świadectwo dla nich. (Mt 10,17; Mt 10,18; Mt 23,34; Dz 24,10; Dz 24,24; Dz 25,10; Dz 26,1; Dz 27,24)

Mt 10,17Mt 10,18Mt 23,34Dz 24,10Dz 24,24Dz 25,10Dz 26,1Dz 27,24

10 I wszystkim narodom musi być najpierw głoszona ewangelia. (Mt 28,19; Mk 16,15) 11 A gdy prowadzić was będą ci, którzy was wydadzą, nie martwcie się zawczasu o to, co macie powiedzieć, ale mówcie to, co dane wam będzie w tej godzinie, gdyż nie wy jesteście tymi, którzy mówią, lecz Duch Święty. (Łk 12,11; Dz 2,4; Dz 4,31; Dz 6,10; Dz 13,9)

Łk 12,11Dz 2,4Dz 4,31Dz 6,10Dz 13,9

12 I wyda na śmierć brat brata, a ojciec dziecko;^[3] powstaną dzieci przeciw rodzicom i doprowadzą do ich śmierci; (Mt 10,35; Łk 12,51) 13 i będziecie w nienawiści u wszystkich z powodu mojego imienia; kto jednak wytrwa do końca, ten będzie zbawiony. (Hbr 10,36; Hbr 10,39; Jk 5,11; Ap 2,3)

Hbr 10,36Hbr 10,39Jk 5,11Ap 2,3

14 Gdy zaś zobaczycie obrzydliwość spustoszenia,^[4] stojącą tam, gdzie nie powinna – kto czyta, niech rozumie – wtedy ci, którzy są w Judei, niech uciekają w góry; (Mt 24,21; Mk 13,19; Mk 13,24; Łk 21,20; Ap 3,10)

Mt 24,21Mk 13,19Mk 13,24Łk 21,20Ap 3,10

15 kto jest na tarasie,^[5] niech nie schodzi i nie wchodzi, aby zabrać coś ze swojego domu. (Łk 17,31) 16 Kto na roli, niech nie wraca z powrotem, by zabrać swój płaszcz. 17 Biada zaś brzemiennym^[6] oraz karmiącym w tych dniach. (Łk 23,29) 18 Módlcie się też, aby nie stało się to zimą. 19 Dni te bowiem będą czasem takiego ucisku, jakiego nie było od początku stworzenia, którego dokonał Bóg, aż dotąd – i na pewno nie będzie. (Mk 10,6; Mk 13,24) 20 I gdyby Pan nie skrócił tych dni, nie ocalałoby żadne ciało; jednak ze względu na wybranych, których wybrał, skrócił te dni. (Łk 18,7) 21 I jeśliby ktoś wam wtedy powiedział: Oto tu jest Chrystus! Oto tam! – nie wierzcie; (Łk 17,23) 22 powstaną bowiem fałszywi chrystusowie i fałszywi prorocy, i będą czynić znaki i cuda dla zwiedzenia, jeśli możliwe, wybranych. (Mk 13,5; Dz 20,30; 2 Tes 2,9; 2 P 2,1; Ap 13,13; Ap 13,14; Ap 19,20)

Mk 13,5Dz 20,302 Tes 2,92 P 2,1Ap 13,13Ap 13,14Ap 19,20

23 Wy natomiast strzeżcie się! Zapowiedziałem wam wszystko. (2 P 3,17) 24 Ale w tych dniach, po tym ucisku, słońce ulegnie zaćmieniu i księżyc nie wyda swego blasku, (Mk 13,19; Dz 2,20; Ap 6,12) 25 gwiazdy spadać będą z nieba i moce niebios zostaną wstrząśnięte. (Hbr 12,26; Ap 6,13) 26 I wtedy zobaczą Syna Człowieczego, przychodzącego w obłokach z wielką mocą i chwałą. (Mt 16,27; Mt 25,31; 1 Tes 4,16; Ap 1,7)

Mt 16,27Mt 25,311 Tes 4,16Ap 1,7

27 Wtedy też pośle aniołów i zgromadzi swoich wybranych z czterech wiatrów, od krańca ziemi aż po kraniec nieba. 28 Od figowca zaś uczcie się podobieństwa: gdy jego gałązka już staje się miękka i wypuszcza liście, wiecie, że blisko jest lato. (Mk 11,13) 29 Tak i wy, gdy zobaczycie, że to się dzieje, wiedzcie, że blisko jest – u drzwi. (Jk 5,9) 30 Zapewniam was, nie przeminie to pokolenie, aż się to wszystko stanie. (Mk 9,1) 31 Niebo i ziemia przeminą, ale moje słowa na pewno nie przeminą. (Mt 5,18; Łk 16,17; 2 P 3,10; Ap 20,11; Ap 21,1)

Mt 5,18Łk 16,172 P 3,10Ap 20,11Ap 21,1

32 O tym dniu natomiast ani o godzinie nikt nie wie: ani aniołowie w niebie, ani Syn, tylko Ojciec. (Mt 25,13; Dz 1,7; 1 Tes 5,2; 2 P 3,10)

Mt 25,13Dz 1,71 Tes 5,22 P 3,10

33 Uważajcie! Czuwajcie! Nie wiecie bowiem, kiedy nastanie ten czas. (Mk 13,5; Mk 13,23; Łk 21,34; Łk 21,36)

Mk 13,5Mk 13,23Łk 21,34Łk 21,36

34 Jak człowiek podróżujący zostawił swój dom, dał władzę swoim sługom, każdemu jego zadanie, odźwiernemu zaś nakazał, aby czuwał, (Mt 25,14) 35 tak wy czuwajcie, gdyż nie wiecie, kiedy przyjdzie pan domu: czy wieczorem, czy o północy, czy gdy pieje kogut, czy o poranku, (1 Tes 5,6; Ap 3,2; Ap 16,15) 36 aby gdy nagle przyjdzie, nie zastał was śpiącymi. (Rz 13,11; Ef 5,14; 1 Tes 5,6) 37 To, co wam mówię, mówię wszystkim: Czuwajcie! (Łk 12,37)