Hebrajczyków 2 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Ostrzeżenie przed lekceważeniem zbawienia

1 Dlatego^[1] tym bardziej powinniśmy być posłuszni, aby nas czasem nie zniosło [z kursu].^[2] (Rz 11,22; Hbr 3,7; Hbr 5,11; Hbr 10,19; Hbr 12,14)

Rz 11,22Hbr 3,7Hbr 5,11Hbr 10,19Hbr 12,14

2 Bo skoro słowo wypowiedziane przez aniołów stało się wiążące, a każde wykroczenie i nieposłuszeństwo spotkało się ze słuszną^[3] zapłatą, (Dz 7,38; Dz 7,53; Ga 3,19)

Dz 7,38Dz 7,53Ga 3,19

3 to w jaki sposób my ujdziemy cało, lekceważąc tak wielkie zbawienie?^[4] Początkowo zwiastowane przez Pana, zostało nam potwierdzone przez tych, którzy usłyszeli,^[5] (Mt 10,33; Ef 2,8; 2 Tm 2,12; Hbr 1,14; Hbr 2,10; Hbr 5,9; Hbr 10,29; Hbr 12,25; 2 P 1,16)

Mt 10,33Ef 2,82 Tm 2,12Hbr 1,14Hbr 2,10Hbr 5,9Hbr 10,29Hbr 12,252 P 1,16

4 a przy tym Bóg poświadczał je znakami i cudami, różnorodnymi przejawami mocy i rozdzielaniem Ducha Świętego według swojej woli.^[6] (Mk 16,20; Dz 2,4; Dz 2,22; Dz 2,43; Dz 3,7; Dz 3,11; Dz 3,16; Dz 14,3; 1 Kor 2,4; Ga 3,4; Ga 3,5; Ga 4,12; Ef 1,5; Flp 2,26; 1 Tes 1,5; 1 Tm 5,23; 2 Tm 4,20; 1 P 4,11)

Mk 16,20Dz 2,4Dz 2,22Dz 2,43Dz 3,7Dz 3,11Dz 3,16Dz 14,31 Kor 2,4Ga 3,4Ga 3,5Ga 4,12Ef 1,5Flp 2,261 Tes 1,51 Tm 5,232 Tm 4,201 P 4,11

Jezus – człowiek i Arcykapłan

5 Gdyż^[7] nie aniołom podporządkował przyszły [zamieszkały] świat,^[8] o którym mówimy. (Hbr 2,9; Hbr 2,14; 2 P 3,13; Ap 11,15; Ap 21,1)

Hbr 2,9Hbr 2,142 P 3,13Ap 11,15Ap 21,1

6 Poświadczył to bowiem ktoś, kiedy gdzieś powiedział: Czym jest człowiek, że o nim pamiętasz? Albo syn człowieczy, że się o niego troszczysz?^[9] 7 Tylko na chwilę uczyniłeś go mniejszym od aniołów, ukoronowałeś go chwałą i dostojeństwem, 8 wszystko poddałeś pod jego stopy. Gdy bowiem podporządkował Mu wszystko, nie pozostawił niczego, co by Mu nie było podporządkowane.^[10] Teraz jednak jeszcze nie widzimy, że wszystko jest Mu podporządkowane; (Mt 28,18; 1 Kor 13,12; 1 Kor 15,27; 2 Kor 5,7)

Mt 28,181 Kor 13,121 Kor 15,272 Kor 5,7

9 widzimy raczej Tego, który na chwilę został uczyniony mniejszym od aniołów – Jezusa, ukoronowanego chwałą i dostojeństwem za cierpienia śmierci – po to, by móc z łaski Bożej zakosztować śmierci za każdego. (Dz 3,13; 2 Kor 5,15; Flp 2,8; 2 P 1,17; Ap 5,12)

Dz 3,132 Kor 5,15Flp 2,82 P 1,17Ap 5,12

10 Przystało bowiem Temu, z powodu którego [dzieje się] wszystko i za sprawą którego [dzieje się] wszystko, [aby Tego, który] wielu synów doprowadził do chwały, Sprawcę ich zbawienia, udoskonalić przez cierpienia.^[11] (Łk 24,26; Rz 8,21; Rz 8,29; Rz 11,36; 1 Kor 2,7; Kol 3,4; 1 Tes 2,12; Hbr 2,9; Hbr 5,9; Hbr 7,28; Hbr 9,9; Hbr 10,1; Hbr 10,14; Hbr 12,23; 1 P 5,10)

Łk 24,26Rz 8,21Rz 8,29Rz 11,361 Kor 2,7Kol 3,41 Tes 2,12Hbr 2,9Hbr 5,9Hbr 7,28Hbr 9,9Hbr 10,1Hbr 10,14Hbr 12,231 P 5,10

11 Ten bowiem, który uświęca, jak i ci, którzy są uświęcani, z jednego [są] wszyscy;^[12] z tego powodu nie wstydzi się nazywać ich braćmi, (Mt 25,40; Mk 3,35; Rz 8,29; 1 Kor 15,45; Ef 5,26; Hbr 10,10; Hbr 10,14; Hbr 10,29; Hbr 13,12; 2 P 1,4)

Mt 25,40Mk 3,35Rz 8,291 Kor 15,45Ef 5,26Hbr 10,10Hbr 10,14Hbr 10,29Hbr 13,122 P 1,4

12 gdy mówi: Rozgłoszę Twoje imię wśród moich braci, pośród zgromadzenia będę Ci śpiewał na chwałę; 13 i znowu: W Nim będę pokładał ufność; i znowu: Oto Ja i dzieci, które dał mi Bóg. 14 A ponieważ dzieciom przypadł udział w krwi i ciele, On również miał w nich udział, aby przez śmierć pokonać tego, który ma władzę nad śmiercią,^[13] to jest diabła, (Mt 16,17; Rz 5,12; Rz 6,23; Rz 8,3; 1 Kor 15,50; Ef 6,12; 2 Tm 1,10; 1 J 3,8; Ap 1,18; Ap 12,9; Ap 20,2)

Mt 16,17Rz 5,12Rz 6,23Rz 8,31 Kor 15,50Ef 6,122 Tm 1,101 J 3,8Ap 1,18Ap 12,9Ap 20,2

15 i wyzwolić tych wszystkich, którzy z powodu lęku przed śmiercią przez całe życie pozostawali w niewoli. 16 Oczywiste jest bowiem, że ujmuje się On nie za aniołami, lecz ujmuje się za nasieniem Abrahama. 17 Dlatego musiał zostać we wszystkim upodobniony do braci, aby stać się miłosiernym i wiernym arcykapłanem w sprawach dotyczących Boga, dla przebłagania^[14] za grzechy ludu, (Rz 3,25; Flp 2,7; Hbr 3,1; Hbr 4,14; Hbr 5,1; Hbr 5,5; Hbr 5,10; Hbr 6,20; Hbr 7,26; Hbr 7,28; Hbr 8,1; Hbr 8,3; Hbr 10,21; 1 J 2,2; 1 J 4,10)

Rz 3,25Flp 2,7Hbr 3,1Hbr 4,14Hbr 5,1Hbr 5,5Hbr 5,10Hbr 6,20Hbr 7,26Hbr 7,28Hbr 8,1Hbr 8,3Hbr 10,211 J 2,21 J 4,10

18 w czym bowiem doznał cierpień sam doświadczany, [w tym] może także dopomóc doświadczanym.^[15] (Hbr 4,15; Hbr 5,2)

Słowo Życia

od Biblica

Ostrzeżenie

1 Powinniśmy zatem jeszcze bardziej trzymać się prawd, które usłyszeliśmy, abyśmy nie zeszli z właściwej drogi. 2 Skoro bowiem spełniły się słowa przekazane przez aniołów i każde przestępstwo oraz nieposłuszeństwo zostało ukarane, 3 to czy zlekceważenie tak wspaniałego zbawienia mogłoby nam ujść na sucho? Najpierw zostało ono ogłoszone przez Pana, a potem potwierdzone przez tych, którzy je od Niego usłyszeli. 4 Bóg poświadczył, że ta wieść o zbawieniu jest prawdą, dokonując niezwykłych czynów i cudów oraz udzielając ludziom darów Ducha Świętego, zgodnie ze swoją wolą.

Jezus i Jego bracia

5 Przyszły świat, o którym mówimy, nie będzie przecież zarządzany przez aniołów. 6 Gdzieś w Piśmie napisane jest przecież: „Kim jest człowiek, że o nim pamiętasz? I kim syn człowieczy, że się o niego troszczysz? 7 Uczyniłeś go niewiele mniejszym od aniołów, ukoronowałeś go czcią i chwałą, 8 wszystko złożyłeś u jego stóp”. Podporządkowanie „wszystkiego” człowiekowi oznacza, że nic nie pozostało poza zasięgiem jego władzy. Teraz jeszcze tego nie dostrzegamy, 9 ale widzimy Jezusa, który—na krótki czas—stał się „niewiele mniejszy od aniołów”. On, dzięki temu, że za nas umarł, został „ukoronowany czcią i chwałą”. Dzięki Bożej łasce Chrystus doświadczył bowiem cierpienia za każdego człowieka na ziemi. 10 W ten sposób Bóg, który wszystko stworzył i do którego wszystko należy, doprowadził do chwały wiele swoich dzieci. Jezusa zaś, poprzez cierpienie, uczynił doskonałym przywódcą, dającym im zbawienie. 11 Chrystus i ci, których pojednał z Bogiem, mają jednego Ojca. Dlatego nie wstydzi się On nazwać ich swoimi braćmi, mówiąc: 12 „Opowiem moim braciom o wspaniałości Twojego imienia. Będę Cię wielbił wśród Twojego ludu”. 13 Powiedział również: „Będę Mu ufał”, a także „Oto Ja i dzieci, które dał Mi Bóg”. 14 Skoro Boże dzieci są ludźmi z krwi i kości, On również przybrał ludzkie ciało, aby umierając na krzyżu pokonać diabła, który miał władzę nad śmiercią. 15 W ten sposób wyzwolił tych, którzy przez całe życie byli zniewoleni strachem przed śmiercią. 16 Przyszedł On bowiem na świat nie po to, aby pomóc aniołom, ale potomkom Abrahama. 17 Musiał się całkowicie upodobnić do ludzi, aby stać się pełnym miłości, wiernym kapłanem i złożyć Bogu ofiarę za ich grzechy. 18 A dzięki temu, że sam cierpiał i był kuszony, może teraz pomagać tym, którzy przechodzą przez takie same próby.