Hebrajczyków 11 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Definicja wiary

1 Wiara^[1] natomiast jest podstawą [spełnienia się] tego wszystkiego, co jest [treścią] nadziei; przekonaniem o [prawdziwości] rzeczy niewidzialnych.^[2] (Mk 5,26; 2 Kor 4,18; 2 Kor 5,7; Hbr 1,3; Hbr 3,6; Hbr 3,14; Hbr 6,11; Hbr 7,19; Hbr 10,23; Hbr 10,35; Hbr 10,38; Hbr 11,7; Hbr 11,27; Hbr 11,39; Hbr 13,7; 1 P 1,3)

Mk 5,262 Kor 4,182 Kor 5,7Hbr 1,3Hbr 3,6Hbr 3,14Hbr 6,11Hbr 7,19Hbr 10,23Hbr 10,35Hbr 10,38Hbr 11,7Hbr 11,27Hbr 11,39Hbr 13,71 P 1,3

Znaczenie wiary w oczach Boga i przykłady jej bohaterów

2 Ze względu na taką [wiarę] starsi [ludu] otrzymali [dobre] świadectwo.^[3] (1 Tes 1,3) 3 Dzięki wierze pojmujemy, że wszystko, co istnieje w czasie i przestrzeni, zostało ukształtowane Słowem Boga, tak że to, co widzimy, nie powstało z rzeczy widzialnych.^[4] (Rz 4,17; 2 P 3,5) 4 Dzięki wierze Abel złożył Bogu cenniejszą ofiarę niż Kain,^[5] przez którą otrzymał świadectwo, że jest sprawiedliwy, gdy Bóg poświadczył jego dary – i dzięki niej, [choć] umarł, wciąż przemawia. (Mt 23,35; Rz 14,23; Hbr 12,24) 5 Dzięki wierze został przeniesiony Henoch, tak że nie oglądał śmierci i nie znaleziono go, gdyż przeniósł go Bóg. Przed przeniesieniem bowiem otrzymał świadectwo, że podoba się Bogu;^[6] (Jud 1,14) 6 bez wiary zaś nie można podobać się [Bogu]; kto bowiem przychodzi do Boga, musi uwierzyć, że On istnieje i wynagradza tych, którzy Go poszukują.^[7] (Hbr 4,16; Hbr 7,19; Hbr 7,25; Hbr 10,35)

Hbr 4,16Hbr 7,19Hbr 7,25Hbr 10,35

7 Dzięki wierze Noe, ostrzeżony o tym, czego jeszcze nie widziano, przejęty [przestrogą] zbudował arkę dla ocalenia swego domu; przez nią potępił świat i stał się dziedzicem sprawiedliwości według wiary.^[8] (Rz 3,22; Rz 4,13; Rz 9,30; Hbr 11,1; 1 P 3,20)

Rz 3,22Rz 4,13Rz 9,30Hbr 11,11 P 3,20

8 Dzięki wierze Abraham usłuchał wezwania, aby wyjść do miejsca, które miał objąć w dziedzictwo, i wyszedł, nie wiedząc, dokąd idzie.^[9] (Dz 7,2; Rz 4,11; Ga 3,7; Ga 3,9; Ga 3,29; Jk 2,14)

Dz 7,2Rz 4,11Ga 3,7Ga 3,9Ga 3,29Jk 2,14

9 Dzięki wierze zamieszkał jako cudzoziemiec w ziemi obiecanej, na obczyźnie, żyjąc pod namiotami z Izaakiem i Jakubem, współdziedzicami tej samej obietnicy. (Dz 7,5; Hbr 6,17) 10 Czekał bowiem na miasto o stałych fundamentach, którego architektem i wykonawcą^[10] jest Bóg. (Hbr 12,22; Hbr 13,14; Ap 21,2; Ap 21,10)

Hbr 12,22Hbr 13,14Ap 21,2Ap 21,10

11 Dzięki wierze również sama Sara, niepłodna, otrzymała – i to pomimo podeszłego wieku – moc poczęcia, gdyż uznała Tego, który dał obietnicę, za godnego zaufania.^[11] (Rz 4,19; 1 Kor 1,9; 2 Tm 2,13; Hbr 6,18; Hbr 10,23)

Rz 4,191 Kor 1,92 Tm 2,13Hbr 6,18Hbr 10,23

12 Dlatego też od jednego, i to obumarłego, pochodzi niezliczoność niczym gwiazdy na niebie w wielości i jak piasek na brzegu morskim. (Rz 4,19) 13 Ci wszyscy poumierali w wierze; nie otrzymali tego, co głosiły obietnice, lecz z daleka zobaczyli je i przywitali, i wyznali, że są gośćmi i przechodniami na ziemi.^[12] (Mt 13,17; Ef 2,19; Flp 3,20; Hbr 11,40; 1 P 2,11)

Mt 13,17Ef 2,19Flp 3,20Hbr 11,401 P 2,11

14 Ci bowiem, którzy tak mówią, okazują, że szukają ojczyzny. 15 I jeśliby im chodziło o tę, z której wyszli, mieli czas do niej wrócić; 16 tymczasem oni spragnieni są lepszej, to jest niebieskiej.^[13] Dlatego Bóg nie wstydzi się ich, być nazywany ich Bogiem; przygotował im bowiem miasto. (Flp 3,20; Hbr 2,11; Hbr 12,22; Hbr 13,14; Ap 21,2; Ap 21,10)

Flp 3,20Hbr 2,11Hbr 12,22Hbr 13,14Ap 21,2Ap 21,10

17 Dzięki wierze Abraham, poddawany próbie, przyniósł na ofiarę Izaaka i ofiarował jednorodzonego – on, który otrzymał obietnicę (Jk 2,21) 18 [i] do którego powiedziano: Od Izaaka nazwane będzie twoje nasienie,^[14] (Mt 5,48; Rz 8,32; Rz 9,7) 19 licząc na to, że Bóg ma moc wskrzeszać nawet umarłych^[15] – skąd go też, mówiąc obrazowo, odzyskał.^[16] (Rz 4,17; Rz 4,21) 20 Dzięki wierze i w związku z [tym], co miało nastąpić, Izaak pobłogosławił Jakuba i Ezawa. 21 Dzięki wierze umierający Jakub pobłogosławił każdemu z synów Józefa i pokłonił się, wsparty o wierzchołek swojej laski. 22 Dzięki wierze konający Józef wspomniał o wyjściu synów Izraela i wydał polecenia dotyczące swoich kości. 23 Dzięki wierze Mojżesz był przez trzy miesiące po narodzeniu ukrywany przez swoich rodziców, widzieli bowiem, że dziecko jest piękne, i nie przestraszyli się rozkazu króla. (Dz 7,19; Dz 7,20) 24 Dzięki wierze Mojżesz, kiedy dorósł, odmówił nazywania się synem córki faraona, 25 i wolał raczej współcierpieć z ludem Bożym, niż zażywać przemijającej rozkoszy grzechu,^[17] (Mt 4,9) 26 uznając hańbę Chrystusową za większe bogactwo niż skarby Egiptu – kierował bowiem oczy na zapłatę.^[18] (Łk 14,33; Rz 15,3; Flp 3,7; Hbr 10,33; Hbr 10,35; Hbr 13,13; 1 P 4,14; Ap 22,12)

Łk 14,33Rz 15,3Flp 3,7Hbr 10,33Hbr 10,35Hbr 13,131 P 4,14Ap 22,12

27 Dzięki wierze opuścił Egipt, nieprzestraszony gniewem króla; trzymał się bowiem Niewidzialnego tak, jak gdyby Go widział.^[19] (Dz 7,29; Kol 1,15; Hbr 11,1; Hbr 11,19)

Dz 7,29Kol 1,15Hbr 11,1Hbr 11,19

28 Dzięki wierze obchodził Paschę i dokonał pokropienia krwią, aby nie dotknął ich ten, który zabijał pierworodne. 29 Dzięki wierze przeszli przez Morze Czerwone jak po suchej ziemi, a gdy Egipcjanie podjęli tę próbę, potonęli. 30 Dzięki wierze runęły mury Jerycha, okrążane przez siedem dni. 31 Dzięki wierze Rachab, nierządnica, nie zginęła razem z niewiernymi, gdyż przyjaźnie przyjęła zwiadowców. (Jk 2,25) 32 I co mam jeszcze powiedzieć? Zabrakłoby mi bowiem czasu na opowiadanie o Gedeonie, Baraku, Samsonie, Jeftem, Dawidzie i Samuelu, i o prorokach,^[20] (Dz 3,24; Dz 13,20) 33 którzy dzięki wierze pokonali królestwa, zaprowadzili sprawiedliwość, doczekali spełnienia obietnic, zamknęli paszcze lwom,^[21] 34 zgasili moc ognia, uniknęli ostrza miecza, umocnieni wydźwignęli się z niemocy, stali się mężni na wojnie, zmusili do odwrotu obce wojska.^[22] 35 Kobiety otrzymały swoich zmarłych przez wskrzeszenie;^[23] inni natomiast zostali zamęczeni, nie przyjąwszy uwolnienia, aby dostąpić lepszego zmartwychwstania.^[24] (Flp 3,11; Ap 20,5) 36 Drudzy z kolei przeszli próbę zniewag i biczowań, a ponadto kajdan i więzienia; 37 byli kamienowani, przerzynani, pomarli przez ścięcie mieczem, błąkali się w owczych, w kozich skórach, wynędzniali, uciskani, poniewierani;^[25] (Łk 11,51) 38 ci, których świat nie był godzien, tułali się po pustkowiach i górach, po jaskiniach i rozpadlinach ziemi.^[26] 39 I ci wszyscy, którzy z powodu wiary otrzymali [dobre] świadectwo, nie otrzymali tego, co głosiła obietnica,^[27] 40 gdyż Bóg ze względu na nas przewidział coś lepszego – tak by [oni] bez nas nie zostali doprowadzeni do celu.^[28] (Hbr 7,19; Hbr 7,22; Hbr 8,6; Hbr 9,23; 2 P 3,9; 2 P 3,15)

Hbr 7,19Hbr 7,22Hbr 8,6Hbr 9,232 P 3,92 P 3,15

Słowo Życia

od Biblica

Przez wiarę

1 Wiara jest gwarancją spełnienia się naszej nadziei i dowodem na istnienie niewidzialnej rzeczywistości. 2 Ze względu na nią, w przeszłości Bóg okazywał przychylność naszym przodkom. 3 Dzięki wierze wiemy, że cały wszechświat powstał na rozkaz Boga i że wszystko, co widzimy, wzięło swój początek ze świata, którego nie widać. 4 Dzięki wierze Abel złożył lepszą ofiarę niż Kain. Bóg zaś—przyjmując dar Abla—potwierdził jego prawość. Choć on sam umarł, jego wiara nadal przemawia, będąc przykładem dla innych. 5 Również dzięki wierze Bóg zabrał do siebie Henocha, który nie doświadczył śmierci. Nikt nie mógł go odnaleźć na ziemi, bo został zabrany przez Boga. Ale zanim to się stało, Bóg potwierdził, że obdarzył go swoją przychylnością. 6 Bez wiary nie można bowiem podobać się Bogu. Każdy, kto chce do Niego przyjść, musi więc uwierzyć, że On istnieje i nagradza tych, którzy Go szukają. 7 Dzięki wierze Noe zbudował okręt, aby ratować swoją rodzinę. Usłyszał bowiem o tym, co miało się wydarzyć, i głęboko się tym przejął. Jego wiara stała się wyrokiem dla reszty świata, dla niego zaś—podstawą Bożej przychylności. 8 Dzięki wierze Abraham posłuchał Boga i wyruszył do kraju, który miał otrzymać od Niego w darze. Poszedł, nie wiedząc nawet, dokąd idzie. 9 Dzięki wierze zamieszkał tam jako cudzoziemiec. Podobnie postąpili Izaak i Jakub, którzy również otrzymali tę samą obietnicę od Boga. 10 Abraham był posłuszny Bogu, ponieważ czekał na miasto zbudowane na trwałych fundamentach, którego architektem i budowniczym jest sam Bóg. 11 Dzięki wierze Sara, która nie mogła mieć dzieci, pomimo podeszłego wieku zaszła w ciążę. Uznała bowiem, że Bóg, który złożył jej obietnicę, jest godny zaufania. 12 Dzięki temu z jednego człowieka—Abrahama, męża Sary—Bóg wywiódł cały naród Izraela. Mimo że Abraham był już bliski śmierci, Bóg uczynił go ojcem narodu, który jest tak liczny, jak gwiazdy na niebie i piasek na brzegu morza. 13 Wymienieni tu ludzie wiary umarli i nie doczekali się spełnienia wszystkich obietnic. Ujrzeli je jednak z daleka i ucieszyli się z tego. Uznali też, że na tej ziemi są jedynie cudzoziemcami i wędrowcami, będącymi z dala od domu. 14 Pokazali przez to, że szukają prawdziwej ojczyzny. 15 Nie mieli jednak na myśli jakiegoś ziemskiego kraju, który wcześniej opuścili. Gdyby bowiem tak było, mogliby przecież do niego wrócić. 16 Ojczyzną, do której zmierzali, był jednak prawdziwy dom w niebie. Dlatego Bóg nie wstydzi się mówić, że jest ich Bogiem. Dla nich też zbudował w niebie miasto. 17 Dzięki wierze Abraham, gdy był poddany próbie, ofiarował na ołtarzu swojego jedynego syna, Izaaka. Uczynił to, mimo że wcześniej otrzymał obietnicę: 18 „Twoi potomkowie będą się wywodzić od Izaaka”, 19 był bowiem przekonany, że Bóg jest w stanie ożywić jego syna. I właśnie dlatego odzyskał go. 20 Dzięki wierze Izaak pobłogosławił przyszłość Jakuba i Ezawa—swoich synów. 21 Jakub zaś, umierając, dzięki wierze pobłogosławił synów Józefa i—podpierając się laską—oddał pokłon Bogu. 22 Z kolei Józef, będąc bliski śmierci, dzięki wierze wspomniał o przyszłym wyjściu Izraelitów z Egiptu i polecił, aby zabrano wówczas z Egiptu jego prochy. 23 Dzięki wierze rodzice nowo narodzonego Mojżesza ukrywali go przez trzy miesiące. Widzieli bowiem, że Bóg dał im wyjątkowe dziecko, i nie przestraszyli się rozkazów faraona. 24 Mojżesz zaś, gdy dorósł, dzięki wierze nie zgodził się, by uznano go za syna córki faraona. 25 Wolał cierpieć razem z ludem Bożym niż korzystać z przemijających przyjemności grzechu. 26 Uznał bowiem, że bycie poniżonym ze względu na Chrystusa jest warte więcej, niż wszystkie skarby Egiptu. Oczekiwał bowiem nagrody od Boga. 27 To dzięki wierze opuścił Egipt i nie przestraszył się gniewu faraona, dostrzegał bowiem to, czego inni nie widzieli. 28 Dzięki wierze również zarządził Paschę i nakazał Izraelitom oznaczyć drzwi krwią baranka. Dzięki temu anioł, który uśmiercał najstarszych synów we wszystkich rodzinach, oszczędził Izraelitów. 29 Dzięki wierze Izraelici suchą stopą przeszli Morze Czerwone, mimo że ścigający ich Egipcjanie zostali pochłonięci przez wodę. 30 Gdy zaś Izraelici przez siedem dni chodzili wokół Jerycha, mury miasta runęły również dzięki ich wierze. 31 Rachab, prostytutka z Jerycha, która udzieliła schronienia izraelskim zwiadowcom, dzięki swojej wierze ocaliła życie i nie zginęła razem z mieszkańcami miasta, okazującymi nieposłuszeństwo Bogu.

Prześladowania wierzących

32 Czy muszę przytaczać dalsze przykłady? Zbyt wiele czasu zabrałoby mi pisanie o Gedeonie, Baraku, Samsonie, Jeftem, Dawidzie, Samuelu i o prorokach. 33 To dzięki wierze pokonali oni wrogie królestwa, byli sprawiedliwymi władcami, doświadczyli spełnienia Bożych obietnic, zamknęli paszcze lwom, 34 zgasili wielkie płomienie ognia, uniknęli śmierci w walce, przezwyciężyli swoją bezsilność, okazali odwagę w czasie walki, a nawet zmusili do ucieczki całe armie. 35 Dzięki ich wierze niektóre kobiety odzyskały zmarłych członków rodziny. Ale byli i tacy, którzy zostali zamęczeni na śmierć i nie przyjęli oferowanej im wolności. Wiedzieli bowiem, że zmartwychwstaną do wiecznego życia. 36 Innych poniżano i biczowano, zakuwano w kajdany i zamykano w więzieniach. 37-38 Byli obrzucani kamieniami, przerzynani piłą, zabijani mieczem. Musieli ukrywać się w norach i jaskiniach, a ich jedynym ubraniem były owcze i kozie skóry. Cierpieli niedostatek i byli prześladowani oraz poniżani przez innych, chociaż cały świat nie był ich godny! 39 Wszyscy oni, choć wierzyli, nie doczekali spełnienia obietnic. 40 Bóg zaplanował bowiem coś jeszcze lepszego i nie chciał, aby tylko oni—bez nas—osiągnęli ten cel.