1Potem przyszły do Dawida do Hebronu wszystkie plemiona[1] Izraela i przemówiły[2] tymi słowy: Oto jesteśmy twoją kością i twoim ciałem.[3] (Rdz 29,14; 2 Sm 7,7; 2 Sm 19,13; 1 Krn 11,1)2Już dawniej,[4] gdy jeszcze Saul był królem nad nami, ty byłeś tym, który wyprowadzał i przyprowadzał[5] Izraela, i tobie JHWH powiedział: Ty będziesz pasł mój lud Izraela i ty będziesz wodzem Izraela. (Joz 14,11; 1 Sm 18,13; 1 Sm 18,16; 1 Sm 29,6)3Przyszli więc wszyscy starsi Izraela do króla do Hebronu, król Dawid zawarł z nimi przymierze[6] w Hebronie, przed obliczem JHWH, i namaścili [tam] Dawida na króla nad Izraelem. (2 Sm 2,4)4Dawid miał trzydzieści lat, gdy został królem, a królował czterdzieści lat.5W Hebronie królował nad Judą siedem lat i sześć miesięcy, a w Jerozolimie, nad całym Izraelem i Judą, królował trzydzieści trzy lata. (2 Sm 2,11; 1 Krl 2,11; 1 Krn 3,4; 1 Krn 29,27)
Zdobycie Syjonu
6Następnie król wraz ze swoimi ludźmi wyruszył do Jerozolimy,[7] do Jebuzytów zamieszkujących tę ziemię. Powiedzieli oni jednak Dawidowi tak: Nie wejdziesz tutaj, nawet ślepi i kulawi cię przepędzą! – mówiąc [sobie]: Dawid tutaj nie wejdzie! (Rdz 10,16; Rdz 14,18; Joz 10,5; Joz 15,63; Sdz 1,21; 2 Sm 3,6; 1 Krn 11,4)7Lecz Dawid zdobył twierdzę Syjon – jest ona miastem Dawida.8Dawid powiedział także w tym dniu: Kto chciałby przypuścić uderzenie na Jebuzytę, musi wedrzeć się przez kanał[8] i [tak pokonać tych] kulawych i ślepych – znienawidzonych[9] przez duszę Dawida; dlatego mówi się: Ślepy i kulawy nie wejdzie do świątyni.[10] (2 Sm 3,8; 1 Krn 11,6; Ps 42,8)9Potem Dawid zamieszkał w twierdzy i nazwał ją Miastem Dawida. Obudował [ją] też Dawid wokoło, od Millo[11] ku domowi.[12] (1 Krl 9,15; 1 Krl 9,24; 1 Krl 11,27; 1 Krn 11,8; 2 Krn 32,5)10Tak wzrastał Dawid w potęgę, a JHWH, Bóg[13] Zastępów, był z nim.
Współpraca Dawida z Chiramem
11Chiram zaś, król Tyru, przysłał do Dawida posłańców i drewno cedrowe oraz cieślów i murarzy,[14] którzy zbudowali Dawidowi dom.[15] (2 Sm 3,11; 1 Krn 14,1)12Tak Dawid poznał, że to JHWH ustanowił go królem nad Izraelem i że ze względu na swój lud Izraela wyniósł jego królestwo tak wysoko.
Życie rodzinne Dawida w Jerozolimie
13Po przybyciu z Hebronu[16] Dawid pojął sobie jeszcze nałożnice i żony z Jerozolimy. Urodziło się też Dawidowi więcej synów i córek. (1 Krn 3,5; 1 Krn 14,3)14A to są imiona tych, którzy urodzili mu się w Jerozolimie: Szamua[17] i Szobab,[18] i Natan,[19] i Salomon,[20] (1 Krn 9,16; Mt 1,6; Łk 3,31)15i Jibchar,[21] i Eliszua,[22] i Nefeg,[23] i Jafia,[24] (2 Sm 3,15)16i Eliszama,[25] i Eliada,[26] i Elifelet.[27] (1 Krn 14,4)
Pokonanie Filistynów
17A gdy Filistyni usłyszeli, że Dawid został namaszczony na króla nad Izraelem, wyruszyli wszyscy Filistyni, aby odszukać Dawida. Dawid usłyszał o tym i zszedł do twierdzy. (1 Krn 14,8)18Filistyni zaś przyszli i rozłożyli się w dolinie Refaim.[28]19Wówczas Dawid pytał JHWH tymi słowy: Czy mam ruszyć na Filistynów? Czy wydasz ich w moją rękę? A JHWH powiedział do Dawida: Wyrusz, gdyż na pewno wydam Filistynów w twoją rękę. (1 Sm 14,37; 1 Sm 23,11; 1 Sm 30,7; 2 Sm 2,1)20Dawid nadciągnął zatem przeciw Baal-Perasim,[29] tam pobił ich Dawid i powiedział: JHWH przełamał moich wrogów przede mną tak, jak przełamują się wody. Dlatego nadał temu miejscu nazwę Baal-Perasim.[30] (Iz 28,21)21Filistyni porzucili tam nawet swoje bożki,[31] które Dawid i jego ludzie zabrali. (1 Krn 14,12)22Filistyni jednak wyruszyli jeszcze raz i [znów] rozłożyli się w dolinie Refaim.23Dawid pytał wówczas JHWH, a On odpowiedział mu: Nie wyruszaj,[32] [ale] zajdź ich z tyłu i uderz na nich od strony balsamowców.[33]24Gdy usłyszysz odgłos stąpania po wierzchołkach balsamowców, wtedy każ uderzyć, wtedy bowiem JHWH wyjdzie [do walki] przed tobą, aby pobić obóz Filistynów. (2 Krl 7,6)25I Dawid uczynił tak, jak mu przykazał JHWH, i pobił Filistynów od Geby[34] aż po wejście do Gezer.[35] (Sdz 1,29; 1 Krl 9,16; 1 Krn 14,16)