Zapisz się darmowo

Dzieje Apostolskie 15

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

od Ewangeliczny Instytut Biblijny
1 A pewni [ludzie], którzy przybyli z Judei, zaczęli nauczać braci: Jeśli nie zostaliście obrzezani zgodnie ze zwyczajem Mojżesza, nie zdołacie dostąpić zbawienia. (Dz 6,14; Dz 15,5; Dz 21,21; 1 Kor 7,18; Ga 5,2; Kol 2,11) 2 Gdy zaś powstał zatarg i spór niemały między Pawłem i Barnabą a nimi, postanowiono, że Paweł i Barnaba oraz kilku innych spośród nich uda się w sprawie tego sporu do apostołów i prezbiterów do Jerozolimy.[1] (Dz 10,1; Dz 15,4; Dz 15,6; Dz 15,22; Dz 16,4; Ga 2,1) 3 Ci zatem, wyprawieni przez zgromadzenie, szli przez Fenicję i Samarię, szczegółowo opowiadając o nawróceniu pogan i sprawiając tym wielką radość wszystkim braciom. (Dz 11,18; Dz 15,4; Dz 15,7; Dz 15,12; Dz 15,13; Dz 15,22; Dz 15,41; Dz 21,5; 1 Kor 16,6; 1 Kor 16,11; 2 Kor 1,16; Tt 3,13) 4 A gdy przybyli do Jerozolimy, zostali przyjęci przez zgromadzenie oraz przez apostołów i prezbiterów, i opowiedzieli o wszystkim, czego tylko Bóg przez nich dokonał. (Dz 14,27; Dz 15,12; Dz 21,17; Dz 21,19) 5 Wówczas wystąpili niektórzy ze stronnictwa faryzeuszów, którzy uwierzyli, i powiedzieli: Trzeba ich obrzezać i nakazać, aby przestrzegali Prawa Mojżesza. (Dz 5,17; Dz 15,1; Dz 24,5; Dz 24,14; Dz 26,5; Dz 28,22; Ga 5,3) 6 Zeszli się więc apostołowie i prezbiterzy, aby rozpatrzyć tę sprawę. 7 A gdy ją już długo rozpatrywano, powstał Piotr i powiedział do nich: Mężowie bracia, wy wiecie, że od dawnych dni Bóg wybrał pośród was, aby przez moje usta poganie usłyszeli Słowo ewangelii i uwierzyli. (Dz 11,18; Dz 15,17; Dz 20,24; Dz 22,14; Ef 1,13; Kol 1,5; 1 Tes 1,5) 8 Bóg też, który zna serca, złożył im świadectwo przez to, że dał im Ducha Świętego, tak jak i nam, (Dz 1,24; Dz 2,4; Dz 10,44; Dz 10,47; Dz 11,15; Dz 11,17) 9 i nie zrobił żadnej różnicy między nami a nimi, gdy w wierze oczyścił ich serca. (Dz 10,15; Dz 10,34; Rz 3,22; Rz 10,12; 1 P 1,22) 10 Teraz więc, dlaczego wystawiacie na próbę Boga, wkładając na kark uczniów jarzmo, którego ani nasi ojcowie, ani my nie mogliśmy unieść? (Mt 11,29; Mt 23,4; Dz 5,9; Dz 15,1; Ga 5,1; Hbr 3,9) 11 Wierzymy przecież, że jesteśmy zbawieni przez łaskę Pana Jezusa – tak samo jak i oni. (Dz 2,21; Dz 16,31; Ga 2,16; Ef 2,5; Ef 2,8; 2 Tm 1,9; Tt 3,7) 12 Wówczas umilkł cały tłum i zaczął słuchać, jak Barnaba i Paweł opisywali, ilu znaków i cudów Bóg dokonał przez nich między narodami. (Dz 14,3; Dz 14,27; Dz 15,3) 13 A gdy i oni umilkli, odezwał się Jakub: Mężowie bracia, posłuchajcie mnie! (Dz 12,17; Dz 21,18; Ga 1,19; Ga 2,9; Ga 2,12) 14 Symeon[2] przedstawił, jak to Bóg najpierw zatroszczył się o to, aby wziąć spomiędzy narodów lud dla swojego imienia. (Dz 15,7; Dz 18,10; 2 P 2,1) 15 A z tym zgadzają się słowa proroków, jak napisano: 16 Potem powrócę i odbuduję przybytek Dawida – ten upadły, odbuduję jego zniszczenia i wzniosę go, 17 aby w ten sposób pozostali ludzie odnaleźli Pana i wszystkie narody, nad którymi zostało wezwane moje imię – mówi Pan, który to czyni (Dz 17,27; Jk 2,7) 18 znane od wieków.[3] 19 Dlatego ja uważam, że nie należy czynić trudności tym spośród narodów, którzy nawracają się do Boga, (Dz 14,15; Dz 15,10) 20 lecz powiadomić ich listem, aby się wstrzymywali od rzeczy splamionych przez bóstwa, od nierządu, od tego, co uduszone, oraz od krwi. (Dz 15,29; Dz 21,25; 1 Kor 6,9; 1 Kor 8,1; Ga 5,19; 1 Tes 4,3; Ap 2,14; Ap 2,20) 21 Mojżesz bowiem od dawnych pokoleń ma po miastach tych, którzy go głoszą w synagogach, gdy czyta się go w każdy szabat. (Dz 13,15; Dz 13,27; 2 Kor 3,14) 22 Wtedy apostołowie i prezbiterzy wraz z całym zgromadzeniem postanowili posłać do Antiochii wraz z Pawłem i Barnabą wybranych spośród siebie mężów: Judę,[4] zwanego Barsabbasem,[5] i Sylasa,[6] przewodzących wśród braci, (Dz 1,23; Dz 15,3; Dz 15,4; Dz 15,32; Dz 15,41; Dz 16,19; Dz 16,25; Dz 16,37; 2 Kor 1,19; 1 Tes 1,1; 2 Tes 1,1; 1 P 5,12) 23 przekazując przez nich[7] na piśmie: Apostołowie i prezbiterzy, Bracia, Do braci pochodzących z narodów w Antiochii, w Syrii i w Cylicji – Pozdrowienie, (Łk 2,2; Dz 15,1; Dz 15,41) 24 Ponieważ usłyszeliśmy, że niektórzy po wyjściu spośród nas zaniepokoili was słowami i wzbudzili niepokój w waszych duszach, bez naszego upoważnienia, (Dz 15,1; Ga 1,7; Ga 2,4; Ga 5,10; Ga 5,12; Tt 1,10) 25 uznaliśmy za słuszne, doszedłszy do jednomyślności, posłać do was wybranych ludzi wraz z naszymi ukochanymi Barnabą i Pawłem, (Dz 1,14; 2 P 3,15) 26 ludźmi, którzy oddali swoje dusze dla imienia Pana naszego, Jezusa Chrystusa. (Dz 20,24; Dz 21,13) 27 Posłaliśmy zatem Judę i Sylasa, którzy wam ustnie powiedzą to samo. (Dz 15,22; Dz 15,32) 28 Uznaliśmy bowiem za słuszne, Duch Święty i my, by nie nakładać na was żadnego innego ciężaru oprócz tych rzeczy koniecznych: (Mt 11,28; Mt 11,30; Mt 23,4; Łk 11,46; Dz 5,32; Dz 8,29; Dz 10,19; Dz 13,2; 1 Kor 7,40; Ap 2,24) 29 wstrzymywać się od tego, co ofiarowane bóstwom, od krwi, od tego, co uduszone, i od nierządu – od tego się wstrzymując, dobrze uczynicie. Bywajcie zdrowi. (Dz 15,20; Dz 21,25; 1 Kor 5,1; 1 Kor 8,1; 1 Tes 4,3) 30 A gdy wysłańcy zeszli do Antiochii, zgromadzili tłum i przekazali list. 31 Po przeczytaniu zaś ucieszyli się z powodu tej zachęty. 32 Juda zaś i Sylas, którzy sami byli prorokami,[8] długą mową zachęcili braci i umocnili. (Dz 11,27; Dz 13,1; Dz 14,22; Dz 15,41; Dz 18,23) 33 A po spędzeniu [tam pewnego] czasu zostali z pokojem odesłani przez braci do tych, którzy ich wysłali. (1 Kor 16,11) 34 Sylas jednak postanowił pozostać.[9] 35 Paweł natomiast i Barnaba pozostawali w Antiochii,[10] nauczając i głosząc – wraz z wieloma innymi – Słowo Pana. (Dz 13,1; Dz 14,15; Ga 2,11) 36 A po upływie jakiegoś czasu[11] Paweł powiedział do Barnaby: Powróćmy już i odwiedźmy braci we wszystkich tych miastach, w których głosiliśmy Słowo Pana, [aby zobaczyć], jak się mają.[12] (Dz 13,4; Dz 13,13; Dz 13,51; Dz 14,1; Dz 14,6; Dz 14,24; 1 Tes 3,5) 37 Barnaba jednak chciał zabrać z sobą również Jana, zwanego Markiem. (Dz 12,12; Dz 12,25; Dz 13,5) 38 Paweł natomiast obstawał przy tym, że słuszne jest nie zabierać z sobą tego, który odstąpił od nich w Pamfilii i nie poszedł wraz z nimi do dzieła. (Dz 13,13) 39 Doszło przy tym do ostrego nieporozumienia, tak że rozstali się ze sobą:[13] Barnaba wziął Marka i odpłynął na Cypr, (Dz 4,36; Dz 13,4; 1 Kor 9,6; Ga 2,11; Kol 4,10; 2 Tm 4,11; 1 P 5,13) 40 Paweł natomiast, powierzony przez braci łasce Pana, obrał sobie Sylasa[14] i odszedł. (Dz 14,26; Dz 15,22; Dz 16,19; Dz 16,37; Rz 16,20; 1 P 5,12) 41 Przechodzili zaś Syrię i Cylicję,[15] umacniając zgromadzenia.[16] (Dz 9,30; Dz 15,3; Dz 15,4; Dz 15,22; Dz 16,5; Rz 16,4; Rz 16,16; 1 Kor 7,17; 1 Kor 11,16; 1 Kor 14,34; 1 Kor 16,1; 1 Kor 16,19; 2 Kor 8,1; 2 Kor 8,18; 2 Kor 8,19; 2 Kor 8,23; 2 Kor 8,24; 2 Kor 11,8; 2 Kor 11,28; 2 Kor 12,13; Ga 1,2; Ga 1,21; 1 Tes 2,14; 2 Tes 1,4; Ap 1,4; Ap 1,11; Ap 1,20; Ap 2,7; Ap 2,11; Ap 2,17; Ap 2,23; Ap 2,29; Ap 3,6; Ap 22,16) 

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład dosłowny ©
2020 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).

Dzieje Apostolskie 15

Słowo Życia

od Biblica
1 Tymczasem przyszło z Judei kilku ludzi, którzy zaczęli nauczać wierzących: „Jeśli nie poddacie się obrzędowi obrzezania, nakazanemu przez Mojżesza, nie będziecie zbawieni”. 2 Początkowo Paweł i Barnaba prowadzili z nimi długie dyskusje. W końcu jednak postanowiono, że razem z kilkoma innymi wierzącymi wyruszą do Jerozolimy, aby całą sprawę przedstawić do rozstrzygnięcia apostołom i starszym kościoła. 3 Wysłani przez kościół, szli przez Fenicję i Samarię, odwiedzając po drodze wierzących. Słysząc od Pawła i Barnaby o tym, że również poganie zwracają się do Boga, wszyscy wierzący odczuwali wielką radość. 4 W Jerozolimie spotkali się z apostołami i starszymi kościoła i przekazali im relację o tym, co Bóg uczynił przez nich wśród pogan. 5 Wtedy kilku wierzących, którzy należeli do ugrupowania faryzeuszy, oświadczyło, że nawróceni poganie muszą zostać obrzezani i zacząć przestrzegać Prawa Mojżesza. 6 Apostołowie i starsi zebrali się więc ponownie, aby rozpatrzyć ten problem. 7 Po długiej dyskusji głos zabrał Piotr: —Przyjaciele! Wiecie dobrze, że już dawno Bóg wybrał mnie spośród was, abym mógł przekazać dobrą nowinę także poganom. 8 Bóg, który zna ludzkie serca, okazał im przychylność, dając im, podobnie jak nam, Ducha Świętego. 9 Nie uczynił między nami żadnej różnicy i przez wiarę oczyścił ich serca. 10 Dlaczego więc teraz macie zamiar poprawiać Boga i nakładać na nawróconych pogan ciężar, którego ani nasi ojcowie, ani my sami nie potrafiliśmy udźwignąć? 11 Przecież wierzymy, że zarówno oni, jak i my, jesteśmy zbawieni tylko dzięki łasce Jezusa, naszego Pana. 12 Wtedy wszyscy zamilkli i słuchali opowiadania Barnaby i Pawła o cudach, których Bóg dokonał przez nich wśród pogan. 13 Gdy skończyli, głos zabrał Jakub: —Posłuchajcie mnie, przyjaciele! 14 Szymon Piotr opowiedział nam, jak Bóg wybrał pogan do swojego kościoła. 15 Zgadzają się z tym następujące słowa proroków: 16 „Potem wrócę i odbuduję zniszczony dom Dawida, 17 aby także poganie mogli znaleźć Pana —wszyscy ci, których uznałem za swoich. Tak mówi Pan, który dokonuje tego, 18 co zaplanował na samym początku”. 19 Dlatego sądzę, że nie powinniśmy przeszkadzać poganom przychodzącym do Boga—mówił dalej Jakub. 20 —Napiszmy im tylko, aby powstrzymali się od spożywania pokarmów ofiarowanych bożkom, mięsa uduszonych zwierząt i krwi oraz aby unikali rozwiązłości seksualnej. 21 Bo od wieków we wszystkich miastach są synagogi, w których co szabat zbierają się Żydzi przestrzegający tych nakazów. 22 Wtedy apostołowie wraz ze starszymi i całym kościołem postanowili wybrać kilku wierzących i wysłać ich z Pawłem i Barnabą do Antiochii. Wybrano więc Judę, zwanego Barsabą, i Sylasa—cieszących się dużym uznaniem wśród wierzących 23 —i przekazano przez nich list tej treści: „Apostołowie i starsi z Jerozolimy pozdrawiają wierzących w Antiochii, Syrii i Cylicji! 24 Dowiedzieliśmy się, że niektórzy wierzący z Judei—bez naszej wiedzy—siali wśród was niepokój i wzbudzali wątpliwości. 25 Dlatego właśnie jednomyślnie postanowiliśmy wybrać dwóch mężczyzn i posłać ich do was, razem z naszymi bliskim przyjaciółmi—Barnabą i Pawłem, 26 którzy dla naszego Pana ryzykowali życie. 27 Wysyłamy więc do was Judę i Sylasa, którzy osobiście potwierdzą wam nasze stanowisko w tej sprawie. 28 Postanowiliśmy bowiem—Duch Święty i my—nie obarczać was dodatkowymi obowiązkami oprócz tego, co niezbędne. 29 Powstrzymajcie się od spożywania pokarmów ofiarowanych bożkom, mięsa uduszonych zwierząt i krwi oraz unikajcie rozwiązłości seksualnej. Dobrze zrobicie, jeśli całkowicie zerwiecie z tym wszystkim. Pozdrawiamy was”. 30 Posłańcy udali się zatem do Antiochii, gdzie zwołali wszystkich wierzących i wręczyli im list. 31 A gdy go przeczytano, zapanowała wielka radość. 32 Wtedy Juda i Sylas, którzy byli prorokami, umacniali ich wiarę słowami pełnymi zachęty. 33 Spędzili z nimi jeszcze jakiś czas, po czym pożegnali ich i wrócili do Jerozolimy. 34-35 Paweł i Barnaba pozostali zaś w Antiochii, aby wraz z innymi głosić słowo Pana i nauczać. 36 Jakiś czas później Paweł zaproponował Barnabie: —Odwiedźmy wszystkie miasta, w których głosiliśmy słowo Boże i sprawdźmy, jak miewają się wierzący. 37 Barnaba zasugerował, aby zabrać również Jana, zwanego Markiem. 38 Jednak Paweł nie chciał się na to zgodzić, ponieważ Marek, podczas poprzedniej wyprawy, odszedł od nich w Pamfilii i nie brał udziału w ich pracy. 39 Powstał więc konflikt. Ostatecznie apostołowie rozdzielili się. Barnaba z Markiem odpłynęli na Cypr. 40 Paweł natomiast wziął ze sobą Sylasa i—powierzony przez wierzących opiece Pana 41 —przemierzał Syrię i Cylicję, dodając otuchy tamtejszym kościołom. 

Polish Living New Testament TM
(Słowo Życia TM)
Copyright © 1991, 2005, 2016 by Biblica, Inc.
Used with permission. All rights reserved worldwide.

“Biblica”, “International Bible Society” and the Biblica Logo are trademarks registered in the United States Patent and Trademark Office by Biblica, Inc. Used with permission.