Zapisz się darmowo

Łukasza 4

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

od Ewangeliczny Instytut Biblijny
1 Jezus zaś, pełen Ducha Świętego, wrócił znad Jordanu i był prowadzony w Duchu[1] po pustkowiu, (Mt 4,1; Mk 1,12; Łk 1,15; Łk 1,35; Łk 2,27; Łk 3,16; Łk 4,14; Łk 4,18; Łk 10,21; Dz 8,39) 2 przez czterdzieści dni poddawany próbie przez diabła. W tych dniach nic nie jadł, a gdy się one dopełniły,[2] był głodny. (Mt 13,19; Mt 13,39; Mt 26,37; Mk 14,33; Łk 12,50; Łk 22,37; Łk 22,44; Hbr 4,15; 1 P 5,8) 3 Diabeł zaś powiedział do Niego: Jeśli jesteś Synem Boga,[3] powiedz temu kamieniowi, aby stał się chlebem. (Mt 4,3) 4 A Jezus mu odpowiedział: Napisano: Nie samym chlebem człowiek żyć będzie. 5 Potem wyprowadził Go diabeł na górę[4] i w jednej chwili pokazał Mu wszystkie królestwa [zamieszkanego] świata.[5] (Mt 5,8; Mt 16,26; Łk 2,1) 6 I powiedział diabeł do Niego: Tobie dam całą tę władzę[6] i chwałę ich,[7] gdyż mnie została przekazana i daję ją, komu chcę. (Mt 28,18; Łk 10,18; Łk 22,53; Łk 23,7; Dz 26,18; Ef 2,2; 1 J 5,19; Ap 13,2; Ap 13,7) 7 Jeśli więc Ty pokłonisz się przede mną, cała [ona] będzie Twoja. 8 A Jezus odpowiedział mu: Napisano: Panu, twojemu Bogu, będziesz się kłaniał[8] i tylko[9] Jemu będziesz służył. 9 Następnie zaprowadził Go do Jerozolimy, postawił na szczycie świątyni[10] i powiedział do Niego: Jeśli jesteś Synem Boga, rzuć się stąd w dół; 10 napisano bowiem: Aniołom swoim przykaże o tobie, aby cię strzegli,[11] 11 oraz: Na rękach będą cię nosić, byś czasem swojej stopy nie uraził o kamień. 12 A Jezus odpowiedział mu: Powiedziano: Nie będziesz wystawiał na próbę Pana, twojego Boga.[12] (1 Kor 10,9) 13 Gdy zaś diabeł zakończył całą [tę] próbę, odstąpił od Niego – do [pewnego] czasu.[13] (Mk 8,33; Łk 11,14; Łk 22,42; Łk 22,53; Hbr 4,15) 14 Potem Jezus w mocy Ducha zawrócił do Galilei, a wieść o Nim rozeszła się po całej okolicy. (Mt 4,12; Mt 9,26; Łk 4,1; Łk 4,18; Łk 4,37; Dz 10,37) 15 On zaś, chwalony[14] przez wszystkich,[15] nauczał w ich synagogach. (Mt 4,23; Mt 9,35) 16 Tak przyszedł do Nazaretu,[16] gdzie został wychowany, i w dzień szabatu, według swojego zwyczaju,[17] wszedł do synagogi i powstał, aby czytać.[18] (Mt 2,23; Mt 13,54; Mk 2,27; Mk 6,1; Łk 2,39; Łk 2,51; Łk 4,15; Łk 4,31; Dz 13,14; Dz 13,15; Dz 13,27; Dz 15,21; Dz 17,2; Hbr 4,4) 17 I podano Mu[19] zwój proroka Izajasza, On zaś rozwinął zwój i odnalazł miejsce, gdzie było napisane: (Łk 3,4) 18 Duch Pana nade mną, ten, który namaścił mnie po to, abym niósł dobrą nowinę ubogim, posłał mnie, abym ogłosił więźniom wyzwolenie,[20] a niewidzącym ponowne przejrzenie, abym rozbitych odesłał wolnymi, (Mt 11,5; Mk 16,15; Łk 1,77; Łk 3,18; Łk 4,1; Łk 4,14; Łk 4,43; Łk 6,20; Łk 7,47; Dz 2,38; Dz 5,31; Dz 10,43; Dz 26,18; Rz 6,18; Rz 6,22) 19 abym ogłosił rok przychylności Pana.[21] 20 Potem zwinął zwój, oddał go podwładnemu i usiadł;[22] a oczy wszystkich w synagodze były w Niego wpatrzone. (Mt 5,1; Łk 5,3; Dz 16,13) 21 Zaczął więc mówić do nich: Dziś[23] wypełniło się to Pismo w waszych uszach.[24] (Mt 1,22) 22 Wszyscy zaś przytakiwali Mu i podziwiali słowa łaski,[25] które padały z Jego ust, a też mówili: Czy ten nie jest synem Józefa? (Mt 7,28; Mt 13,55; Mk 6,2; Łk 3,23; Łk 4,32) 23 Wtedy powiedział do nich: Zapewne powiecie mi to przysłowie: Lekarzu, ulecz samego siebie. Dokonaj także tu, w swojej ojczyźnie, tego wszystkiego, co – jak słyszeliśmy – wydarzyło się w Kafarnaum.[26] (Mt 4,13; Mt 11,23; Mt 27,42; Mk 1,21; Mk 2,1; Łk 4,16; Łk 4,31; Łk 23,39) 24 I dodał: Zapewniam was, żaden prorok nie cieszy się przychylnością w swojej ojczyźnie. (Mt 13,57) 25 Powiem wam też prawdę: Wiele wdów było za dni Eliasza w Izraelu, gdy niebo było zamknięte przez trzy lata i sześć miesięcy, tak że wielki głód ogarnął całą ziemię, (Jk 5,17) 26 a do żadnej z nich nie został posłany Eliasz, jak tylko do Sarepty Sydońskiej,[27] do owdowiałej kobiety. (Mt 11,21; Mt 15,21) 27 Wielu też było trędowatych w Izraelu za proroka Elizeusza, a żaden z nich nie został oczyszczony, tylko Naaman – Syryjczyk. 28 Wtedy wszyscy słuchający tych słów w synagodze zostali napełnieni gniewem. (Łk 6,11; Dz 7,54) 29 Powstali więc, wyrzucili Go z miasta i poprowadzili Go aż na krawędź góry, na której ich miasto było zbudowane, aby Go strącić. (Dz 7,58; Hbr 13,12) 30 On jednak przeszedł ich środkiem i zaczął się oddalać. 31 I zszedł do Kafarnaum,[28] miasta w Galilei, i nauczał ich w szabat.[29] (Mt 4,13; Mt 4,23; Mk 1,21; Mk 6,2; Łk 4,16; Łk 4,23; Łk 7,1) 32 I zdumiewali się Jego nauczaniem, ponieważ Jego Słowo [wypowiadane] było [jak przez posiadającego] władzę.[30] (Mt 7,28; Łk 4,22) 33 A był w synagodze człowiek mający ducha demona nieczystego – i wrzasnął donośnym głosem: (Łk 6,18) 34 Przestań, co nam i Tobie,[31] Jezusie Nazaretańczyku? Przyszedłeś nas zniszczyć? Wiem, kim Ty jesteś, Świętym Bożym! (Mt 8,29; Mk 1,24; Łk 8,28; Dz 19,15; Jk 2,19) 35 A Jezus skarcił go, mówiąc: Zamilcz i wyjdź z niego! Wtedy demon rzucił go na środek i wyszedł z niego, nie wyrządzając mu żadnej szkody. (Łk 4,32; Łk 4,41) 36 I wszystkich ogarnęło zdumienie, i mówili między sobą: Cóż to za Słowo,[32] że[33] w [poczuciu] władzy i z mocą rozkazuje duchom nieczystym – i wychodzą? (Mt 8,16; Mt 9,33; Łk 4,32; Łk 6,19) 37 I rozchodziła się pogłoska o Nim do każdego zakątka okolicy. (Łk 4,14) 38 Gdy powstał[34] [i wyszedł] z synagogi, wszedł do domu Szymona. Teściową zaś Szymona trzymała wysoka gorączka i prosili Go w związku z nią.[35] (Mt 8,14; Mk 1,29) 39 Wówczas stanął nad nią, stłumił gorączkę i [ta] ją opuściła. Natychmiast więc wstała i zaczęła im posługiwać. 40 Gdy zachodziło słońce, wszyscy, ilu ich miało niedomagających z powodu różnych chorób, przyprowadzali ich do Niego. On zaś kładł na każdego z nich ręce i uzdrawiał ich. (Mt 4,23; Mk 5,23; Mk 16,18; Łk 13,13) 41 Z wielu wychodziły też demony, które krzyczały: Ty jesteś Synem Boga. On jednak karcił je i nie pozwalał im mówić, gdyż wiedziały, że On jest Chrystusem. (Mt 8,29; Mk 1,34; Mk 3,11; Mk 3,12; Łk 1,35; Łk 2,11; Łk 2,26; Łk 4,33; Łk 4,35; Łk 4,39; Dz 16,17) 42 Gdy nastał dzień, wyszedł i udał się na pustynne miejsce. Tłumy jednak szukały Go, przyszły aż do Niego i powstrzymywały Go, aby od nich nie odchodził. (Mk 1,35; Mk 1,36; Mk 1,37; Łk 5,16) 43 Lecz On powiedział do nich: Innym miastom także muszę[36] nieść dobrą nowinę o Królestwie Bożym, gdyż na to zostałem posłany. (Mt 4,23; Mt 5,17; Mt 20,28; Mt 24,14; Łk 2,10; Łk 2,49; Łk 3,18; Łk 8,1; Łk 12,49; Łk 12,51; Łk 16,16; Łk 19,1; Dz 8,12) 44 I głosił w synagogach Judei. (Mt 4,23; Mk 1,39) 

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład dosłowny ©
2020 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).

Łukasza 4

Słowo Życia

od Biblica
1 Po chrzcie, napełniony Duchem Świętym, Jezus opuścił okolice Jordanu. Duch poprowadził Go na pustynię, gdzie przebywał przez czterdzieści dni. Tam też kusił Go diabeł. 2 Przez cały ten czas nic nie jadł, aż w końcu poczuł głód. 3 Wtedy diabeł powiedział do Niego: —Jeśli rzeczywiście jesteś Synem Bożym, rozkaż temu kamieniowi, aby zamienił się w chleb. 4 —Pismo uczy: „Nie tylko chlebem żywi się człowiek”—odpowiedział Jezus. 5 Następnie diabeł wziął Go na górę, skąd w mgnieniu oka pokazał Mu wszystkie królestwa świata 6 i zaproponował: —Dam Ci te wszystkie potężne królestwa świata z całym ich przepychem. Do mnie należą i mogę je dać, komu tylko zechcę. 7 Jeśli oddasz mi pokłon, wszystko będzie Twoje. 8 —Pismo uczy: „Pokłon i cześć oddawał będziesz Bogu, swojemu Panu, i tylko Jemu będziesz posłuszny”—odrzekł na to Jezus. 9 W końcu diabeł przeniósł Go do Jerozolimy i postawił na szczycie świątyni. —Jeśli rzeczywiście jesteś Synem Bożym, skocz w dół—kusił. 10 —Przecież Pismo mówi: „Bóg rozkaże swoim aniołom, aby chroniły Cię. 11 I będą Cię nosić na rękach, abyś nie skaleczył nogi o kamień”. 12 —To samo Pismo uczy: „Nie będziesz wystawiał Boga na próbę”—odpowiedział Jezus. 13 Diabeł widząc, że nic nie wskóra, na jakiś czas pozostawił Jezusa w spokoju. 14 Jezus, pełen mocy Ducha Świętego, powrócił do Galilei. 15 Dzięki swoim wystąpieniom w synagogach stał się wkrótce znany w całej okolicy i wszyscy ludzie chwalili Go. 16 Gdy przybył do rodzinnego Nazaretu, jak zwykle w szabat udał się do synagogi. Podczas nabożeństwa wstał, aby przeczytać tekst z Pisma. 17 Podano Mu księgę proroka Izajasza, a On otworzył ją i przeczytał następujący fragment: 18 —„Duch Pana jest ze Mną. On wybrał Mnie, abym przekazał biednym dobrą nowinę. Posłał Mnie, abym ogłosił, że więźniowie odzyskają wolność, niewidomi—wzrok, a zniewoleni będą uwolnieni od tych, którzy ich gnębią. 19 Mam również obwieścić wszystkim, że nadszedł czas szczególnej łaski od Pana”. 20 Potem zamknął księgę, oddał ją słudze i usiadł. A wszyscy obecni w synagodze z napięciem wpatrywali się w Niego. 21 Wtedy zaczął mówić: —Dziś jesteście świadkami spełnienia się tych słów! 22 Słuchający byli pełni uznania, ale dziwili się, że wypowiedział tak niezwykłe słowa. —Jak to możliwe?—zastanawiali się. —Przecież to syn Józefa! 23 On jednak powiedział do nich: —Być może przypomnicie mi przysłowie: „Lekarzu, wylecz najpierw samego siebie”. Powiecie też: „Tyle słyszeliśmy o cudach, których dokonałeś w Kafarnaum. Zrób coś i dla swojego rodzinnego miasta”. 24 Posłuchajcie uważnie: Dotychczas żaden prorok nie cieszył się uznaniem w swojej własnej ojczyźnie. 25 Chociaż wiele wdów żyło w Izraelu za czasów proroka Eliasza i wszystkie potrzebowały wsparcia w dniach głodu, gdy przez trzy i pół roku nie spadła ani jedna kropla deszczu, 26 to Eliasz nie został posłany do żadnej z nich. Uczynił natomiast cud, aby pomóc obcej wdowie z Sarepty w Sydonie. 27 W podobnej sytuacji był prorok Elizeusz, który uzdrowił Syryjczyka—Naamana, choć w Izraelu wielu trędowatych również potrzebowało pomocy. 28 Na te słowa wszyscy siedzący w synagodze wpadli w szał. 29 Zerwali się z miejsc, chwycili Jezusa i zaciągnęli na zbocze skalistego wzgórza z zamiarem strącenia Go w przepaść. 30 On jednak przeszedł przez sam środek zbiegowiska i oddalił się. 31 Stamtąd udał do galilejskiego miasteczka Kafarnaum i w szabat zaczął nauczać w synagodze. 32 Słuchający Go byli pełni zdumienia, bo Jezus przemawiał jak ktoś, kto ma władzę nad ludźmi. 33 Nagle jakiś człowiek, opanowany przez demona, zaczął wykrzykiwać: 34 —Dlaczego nas niepokoisz, Jezusie z Nazaretu? Czy przyszedłeś nas zniszczyć? Wiem, kim jesteś! Świętym Synem Boga! 35 —Milcz i wyjdź z tego człowieka!—rozkazał Jezus duchowi. Ten powalił człowieka na ziemię i wyszedł, nie wyrządzając mu jednak żadnej krzywdy. 36 Świadkowie tego zdarzenia oniemieli z wrażenia, a następnie komentowali to, co ujrzeli: —W Jego słowach jest niesamowita moc—słuchają Go nawet złe duchy! 37 A wieść o tym wydarzeniu lotem błyskawicy obiegła całą okolicę. 38 Jezus wyszedł z synagogi i udał się do domu Szymona i Andrzeja. Teściowa Szymona miała akurat wysoką gorączkę. Prosili więc Go, aby ją uzdrowił. 39 Jezus podszedł do chorej i rozkazał, aby gorączka ją opuściła. Temperatura natychmiast spadła, a teściowa wstała i przygotowała im posiłek. 40 Wieczorem, już po zachodzie słońca, mieszkańcy miasteczka przyprowadzili do Jezusa wszystkich chorych, jacy tylko się tam znajdowali, a byli wśród nich cierpiący na wiele różnych dolegliwości. On zaś kładł na nich ręce i wszystkich uzdrawiał. 41 A wiele demonów, na rozkaz Jezusa, opuściło swoje ofiary, wołając: —Jesteś Synem Boga! Demony wiedziały bowiem, że jest Mesjaszem. On jednak zakazywał im cokolwiek mówić. 42 Następnego dnia, wczesnym rankiem, udał się na pustynię. Ludzie wszędzie Go szukali, a gdy Go znaleźli, prosili, by ich nie opuszczał i pozostał w Kafarnaum. 43 On jednak odpowiedział im: —Także w innych miastach muszę głosić dobrą nowinę o królestwie Bożym, bo po to zostałem posłany. 44 I wędrując po całej Judei, przemawiał w synagogach. 

Polish Living New Testament TM
(Słowo Życia TM)
Copyright © 1991, 2005, 2016 by Biblica, Inc.
Used with permission. All rights reserved worldwide.

“Biblica”, “International Bible Society” and the Biblica Logo are trademarks registered in the United States Patent and Trademark Office by Biblica, Inc. Used with permission.