1Potem Jezus obchodził Galileę. Nie chciał chodzić po Judei, gdyż Żydzi usiłowali Go zabić.2Tymczasem zbliżało się żydowskie Święto Namiotów.3Jego bracia powiedzieli więc do Niego: Odejdź stąd i idź do Judei, aby także Twoi uczniowie zobaczyli dzieła, których dokonujesz.4Nikt przecież nie czyni nic po kryjomu, jeśli mu zależy na jawności. Skoro takich rzeczy dokonujesz, daj o sobie znać światu.5Bo nawet Jego bracia nie wierzyli w Niego.6Wtedy Jezus powiedział do nich: Mój czas jeszcze nie nadszedł, ale dla was czas jest zawsze odpowiedni.7Was świat nie może nienawidzić. Mnie nienawidzi, ponieważ Ja świadczę o niegodziwości jego czynów.8Wy idźcie na święto. Ja nie idę, gdyż mój czas jeszcze się nie wypełnił.9Po tych słowach pozostał w Galilei.10A gdy Jego bracia udali się na święto, wówczas On też poszedł, nie jawnie, ale jakby po kryjomu.11Żydzi tymczasem szukali Go w czasie święta i rozpytywali: Gdzie On jest?12Ponadto wśród tłumów wiele szeptano na Jego temat. Jedni mówili: Jest dobry; inni natomiast: Skądże, przecież zwodzi ludzi.13Nikt jednak, z obawy przed Żydami, nie wypowiadał się o Nim otwarcie.
Pochodzenie nauk Jezusa
14A gdy już minęła połowa świąt, Jezus wszedł do świątyni i zaczął nauczać.15Żydzi, zdziwieni Jego nauką, zastanawiali się: Skąd On zna Pisma, skoro nie ma wykształcenia?16Jezus im odpowiedział: Moja nauka nie jest moją nauką. Pochodzi ona od Tego, który Mnie posłał.17Jeśli ktoś chce pełnić Jego wolę, pozna, czy ta nauka pochodzi od Boga, czy też Ja mówię sam od siebie.18Kto mówi sam od siebie, szuka własnej chwały. Kto natomiast szuka chwały tego, który go posłał, ten jest szczery i nie ma w nim niczego, co byłoby nieprawe.19Czy nie Mojżesz dał wam Prawo? A nikt z was nie przestrzega Prawa, bo przecież próbujecie Mnie zabić?20Tłum odpowiedział: Masz demona! Kto próbuje Cię zabić?21W odpowiedzi Jezus skierował do nich słowa: Jedno moje dzieło wprawiło was w zdumienie.22A przecież z podobnego powodu Mojżesz dał wam obrzezanie — pochodzi ono oczywiście od ojców, a nie od Mojżesza — i w szabat obrzezujecie człowieka.23Jeśli wy obrzezujecie człowieka w szabat, aby nie złamać Prawa Mojżesza, to dlaczego burzycie się na Mnie, że w szabat uzdrowiłem całego człowieka?24Przestańcie sądzić kierując się pozorami; w swoich ocenach bądźcie sprawiedliwi.
Prawdziwy Jezus i niepewność słuchaczy
25Wtedy niektórzy z mieszkańców Jerozolimy zaczęli się zastanawiać: Czy to nie jest Ten, którego próbują zabić?26A oto otwarcie przemawia i nikt Mu nic nie mówi. Czyżby przełożeni naprawdę doszli do wniosku, że On jest Chrystusem?27O Nim jednak wiemy, skąd jest. Gdy natomiast przyjdzie Chrystus, nikt nie będzie znał Jego pochodzenia.28Tymczasem Jezus, ucząc w świątyni, zawołał: Znacie Mnie i wiecie, skąd jestem, a jednak nie przyszedłem posłany przez siebie samego. Lecz wiarygodny jest Ten, który Mnie posłał i którego wy nie znacie.29Ja Go znam, ponieważ od Niego jestem i właśnie On Mnie posłał.
Próba schwytania Jezusa
30Starali się więc Go schwytać, lecz nikt nie tknął Go palcem, jeszcze bowiem nie nadeszła Jego godzina.31Za to uwierzyło w Niego wiele osób spośród stojących w tłumie. Mówili oni: Czy gdy przyjdzie Chrystus, dokona więcej znaków niż Ten?32Głosy te dotarły do faryzeuszów, dlatego w porozumieniu z arcykapłanami posłali straż, aby Go schwytać.33Wówczas Jezus powiedział: Jeszcze przez krótki czas jestem z wami, a potem odchodzę do Tego, który Mnie posłał.34Będziecie Mnie szukać, lecz Mnie nie znajdziecie, a gdzie Ja jestem, wy nie zdołacie przyjść.35Zastanawiali się zatem Żydzi między sobą: Dokąd On się wybiera, że nie zdołamy Go znaleźć? Czyżby chciał pójść między Greków i uczyć naszych ludzi, rozproszonych wśród nich?36Co to znaczy: Będziecie Mnie szukać, lecz Mnie nie znajdziecie, a gdzie Ja jestem, wy nie zdołacie przyjść?
Duch Święty — obietnica dla spragnionych
37A w ostatnim, wielkim dniu święta Jezus stanął i głośno zawołał: Jeśli ktoś pragnie, niech przyjdzie do Mnie i pije.38Kto wierzy we Mnie, jak głosi Pismo, z jego wnętrza popłyną rzeki wody żywej.39To zaś powiedział o Duchu, którego mieli otrzymać ci, którzy w Niego uwierzyli. Duch bowiem nie zstąpił jeszcze na ludzi, gdyż wciąż nie dokonało się uwielbienie Jezusa.
Rozłam wśród słuchaczy
40Po tych słowach niektórzy wśród tłumu zaczęli mówić: To jest naprawdę ten Prorok.41Inni utrzymywali: To jest Chrystus. A jeszcze inni powątpiewali: Czy Chrystus ma przyjść z Galilei?42Przecież samo Pismo stwierdza, że Chrystus będzie pochodził z rodu Dawida i z Betlejem, miasteczka, w którym Dawid mieszkał.43I tak, właśnie z Jego powodu, doszło wśród nich do rozłamu.44Niektórzy chcieli Go nawet schwytać, ale nikt nie tknął Go palcem.
Niechęć przywódców żydowskich do Jezusa
45Straż wróciła więc do arcykapłanów i faryzeuszów bez Niego. Dlaczego nie przyprowadziliście Go? — zapytali.46Strażnicy na to: Jeszcze nigdy nikt nie przemawiał tak, jak ten człowiek.47Wtedy faryzeusze powiedzieli: Czyżbyście i wy dali się zwieść?48Czy ktoś spośród przełożonych lub spośród faryzeuszów uwierzył w Niego?49A ten tłum, który nie zna Prawa, jest przeklęty.50Wtedy odezwał się jeden z nich, Nikodem, który wcześniej spotkał się z Jezusem:51Czy nasze Prawo sądzi człowieka, zanim go przesłucha i zbada, jak postępuje?52Odpowiedzieli mu: Może ty też jesteś z Galilei? Sprawdź, to się przekonasz, że z Galilei nie wywodzi się żaden prorok.53I rozeszli się — każdy do swego domu.
Jana 7
Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)
1Potem zaś Jezus obchodził Galileę; nie chciał bowiem chodzić po Judei, gdyż Żydzi usiłowali Go zabić. (Mt 12,14)2Tymczasem blisko było żydowskie Święto Namiotów.[1]3Jego bracia[2] powiedzieli więc do Niego: Odejdź stąd i idź do Judei, aby także Twoi uczniowie zobaczyli dzieła, których dokonujesz. (Mt 12,46; Mt 13,55; Łk 19,37; Dz 1,14)4Nikt bowiem nie czyni nic w ukryciu, jeśli zależy mu na jawności. Skoro te rzeczy czynisz, objaw się światu.5Bo nawet Jego bracia nie wierzyli w Niego. (Mk 3,21)6Jezus więc powiedział im: Mój czas jeszcze nie nastał, wasz czas natomiast jest zawsze odpowiedni. (Mt 26,18)7Was świat nie może nienawidzić, Mnie zaś nienawidzi, ponieważ Ja świadczę o nim, że jego dzieła są niegodziwe.8Wy idźcie na święto; Ja nie idę na to święto, gdyż mój czas jeszcze się nie wypełnił.9Po tych słowach sam pozostał w Galilei.10A gdy Jego bracia udali się na święto, wówczas i On poszedł, nie jawnie, lecz jakby po kryjomu.11Żydzi tymczasem szukali Go [w czasie] święta i rozpytywali: Gdzie On jest?12Ponadto wśród tłumów wiele było o Nim szeptania. Jedni mówili: Jest dobry; inni natomiast mówili: Nie, raczej zwodzi tłum.13Nikt jednak nie mówił o Nim z ufną odwagą z obawy przed Żydami.
Pochodzenie nauk Jezusa
14A gdy już minęła połowa świąt, Jezus wszedł do świątyni i zaczął nauczać. (Mt 26,55)15Dziwili się zatem Żydzi i mówili: Skąd On zna Pisma, skoro jest niewykształcony? (Mt 13,54; Mt 13,56; Łk 2,47)16Jezus więc odpowiedział im: Moja nauka nie jest moja, lecz Tego, który Mnie posłał. (2 J 1,9)17Jeśli ktoś chce pełnić Jego wolę, pozna, czy ta nauka jest z Boga, czy też Ja mówię sam od siebie.18Kto sam od siebie mówi, szuka własnej chwały; kto natomiast szuka chwały tego, który go posłał, ten jest szczery i nie ma w nim nieprawości. (Rz 3,23)19Czy nie Mojżesz dał wam Prawo? A nikt z was nie zachowuje Prawa. Dlaczego próbujecie Mnie zabić? (Mt 12,14)20Tłum odpowiedział: Masz demona! Kto próbuje Cię zabić? (Mk 3,22)21Jezus im odpowiedział: Dokonałem jednego dzieła i wszyscy się dziwicie.22Dlatego Mojżesz dał wam obrzezanie – nie że jest ono od Mojżesza, ale od ojców – i w szabat obrzezujecie człowieka.[3]23Jeśli człowiek przyjmuje obrzezanie w szabat, aby nie zostało naruszone Prawo Mojżesza, [wy] burzycie się na Mnie, że w szabat uzdrowiłem całego człowieka?[4]24Przestańcie sądzić z pozorów, lecz sądźcie sprawiedliwym sądem. (2 Kor 10,7)
Prawdziwy Jezus i niepewność słuchaczy
25Wtedy niektórzy z mieszkańców Jerozolimy zaczęli się zastanawiać: Czy to nie jest Ten, którego próbują zabić?26A oto z ufną odwagą przemawia i nic Mu nie mówią. Czyżby przełożeni naprawdę uznali, że On jest Chrystusem?27O Nim jednak wiemy, skąd jest; gdy zaś przyjdzie Chrystus, nikt nie będzie wiedział, skąd jest.[5] (Mt 13,55; Łk 4,22)28Jezus więc, ucząc w świątyni, zawołał: Znacie Mnie i wiecie, skąd jestem, a jednak nie przyszedłem od siebie samego, lecz prawdomówny jest Ten, który Mnie posłał, a którego wy nie znacie.29Ja Go znam, ponieważ od Niego jestem – On Mnie posłał. (Mt 11,27)
Próba schwytania Jezusa
30Starali się więc Go schwytać, lecz nikt nie położył na Nim ręki,[6] gdyż jeszcze nie nadeszła Jego godzina.31Wielu jednak z tłumu uwierzyło w Niego i mówiło: Czy Chrystus, gdy przyjdzie, dokona więcej znaków, niż Ten ich dokonał?32Faryzeusze usłyszeli, że tłum tak o Nim szepce, stąd arcykapłani i faryzeusze[7] posłali podwładnych, aby Go schwytali. (Dz 5,22; Dz 5,26)33Jezus więc powiedział: Jeszcze przez krótki czas jestem z wami, a [potem] odchodzę do Tego, który Mnie posłał.34Będziecie Mnie szukać, lecz Mnie nie znajdziecie, a tam, gdzie Ja jestem, wy nie zdołacie przyjść.35Rozmawiali zatem Żydzi między sobą: Dokąd On się wybiera, że my Go nie znajdziemy? Czyżby zamierzał udać się do diaspory greckiej i nauczać Greków? (Dz 17,4; Dz 18,4; Jk 1,1)36Co znaczy to zdanie,[8] które wypowiedział: Będziecie Mnie szukać, lecz Mnie nie znajdziecie, a tam, gdzie Ja jestem, wy nie zdołacie przyjść?
Duch Święty: obietnica dla spragnionych
37W ostatnim natomiast, wielkim dniu święta[9] Jezus stanął i [głośno] zawołał: Jeśli ktoś pragnie, niech przyjdzie do Mnie i pije. (1 Kor 10,4; Ap 21,6; Ap 22,17)38Kto wierzy we Mnie, jak głosi Pismo, z jego wnętrza popłyną rzeki wody żywej.[10] (Ap 7,17; Ap 21,6; Ap 22,1; Ap 22,17)39To zaś powiedział o Duchu, którego mieli otrzymać ci, którzy w Niego uwierzyli; jeszcze bowiem nie było Ducha, gdyż Jezus nie został jeszcze uwielbiony. (Łk 24,26; Dz 2,4; Dz 2,17; Dz 2,33; Rz 8,9; Rz 8,14; Flp 1,19)
Rozłam wśród słuchaczy
40Po usłyszeniu tych słów niektórzy spośród tłumu zaczęli mówić: On naprawdę jest tym Prorokiem. (Mt 21,11)41Inni utrzymywali: On jest tym Chrystusem! Inni z kolei mówili: Czy Chrystus ma przyjść z Galilei? (Dz 9,22)42Czy Pismo nie mówi, że Chrystus ma pochodzić z nasienia Dawida i z Betlejem, miasteczka, w którym mieszkał Dawid? (Mt 1,1; Mt 2,5; Mt 22,42)43Z Jego powodu doszło więc w tłumie do rozłamu.44Niektórzy z nich chcieli Go nawet schwytać, ale nikt nie położył na Nim rąk.
Niechęć przywódców żydowskich do Jezusa
45Przyszli więc podwładni do arcykapłanów i faryzeuszów, a ci ich zapytali: Dlaczego nie przyprowadziliście Go?46Podwładni odpowiedzieli: Nigdy jeszcze żaden człowiek nie przemawiał tak, jak ten człowiek. (Mt 7,28)47Faryzeusze odpowiedzieli im: Czy i wy daliście się zwieść?48Czy ktoś spośród przełożonych lub spośród faryzeuszów uwierzył w Niego? (1 Kor 1,26)49A ten tłum, który nie zna Prawa – są przeklęci.50[Wtedy] odezwał się do nich Nikodem, który wcześniej przyszedł do Niego, jeden z nich:51Czy nasze Prawo sądzi człowieka, jeśli go najpierw nie przesłucha i nie pozna, co czyni?52Odpowiedzieli mu: Czy i ty jesteś z Galilei? Zbadaj, a zobaczysz,[11] że z Galilei nie wywodzi się żaden prorok.[12]53I rozeszli się – każdy do swojego domu.