Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (literacki)
od Ewangeliczny Instytut Biblijny1Jeśli więc w Chrystusie jest jakaś zachęta, jakaś pociecha miłości, jakaś wspólnota Ducha, jakaś serdeczność i miłosierdzie,2pomnóżcie moją radość i bądźcie jednomyślni, związani tą samą miłością, skupieni na wspólnym celu, złączeni jednym zdaniem.3Myślcie nie o tym, jak się wybić kosztem innych lub zaspokoić własną próżność, ale raczej w pokorze uważajcie jedni drugich za ważniejszych od siebie.4Niech każdy dba nie tylko o to, co jego, lecz i o to, co cudze.
Chrystusowy przykład człowieczeństwa
5Bądźcie względem siebie tacy jak Chrystus Jezus.6On, choć istniał w tej postaci, co Bóg, nie dbał wyłącznie o to, aby być Mu równym.7Przeciwnie, wyrzekł się siebie, przyjął rolę sługi i był jak inni ludzie. A gdy już stał się człowiekiem,8uniżył się tak dalece, że był posłuszny nawet w obliczu śmierci, i to śmierci na krzyżu.9Dlatego Bóg szczególnie Go wywyższył i obdarzył imieniem znaczącym więcej niż wszelkie inne,10aby na imię Jezus zgięło się każde kolano w niebie, na ziemi, pod ziemią,11i aby każdy język wyznał, że Jezus Chrystus jest Panem — na chwałę Boga Ojca.12Dlatego, moi ukochani, jako zawsze posłuszni — nie tylko, gdy jestem z wami, lecz tym bardziej, gdy mnie nie ma — czyńcie użytek ze swego zbawienia, w poczuciu czci i odpowiedzialności wobec Pana.13Bóg to bowiem jest sprawcą waszych pragnień i działań płynących z dobrej woli.[1]14Czyńcie wszystko bez narzekania i powątpiewania,15tak byście jako dzieci Boga byli bez zarzutu, nienaganni i szczerzy pośród tego zepsutego, wynaturzonego pokolenia. Na jego tle świecicie jak gwiazdy na niebie.16Trzymajcie się przy tym Słowa życia, abym mógł się czymś szczycić w dniu przyjścia Chrystusa, żebym miał dowód, że nie na próżno biegałem i nie na darmo się trudziłem.17A jeśli nawet mam być złożony w ofierze[2] i przez to wzmocnić waszą wiarę, cieszę się i podzielam radość was wszystkich.18Podobnie wy się cieszcie i dzielcie radość ze mną.
Słowo o Tymoteuszu i Epafrodytosie
19A mam nadzieję w Panu Jezusie, że wkrótce poślę do was Tymoteusza. Chciałbym, by mi przyniósł od was jakieś pocieszające wieści.20Nie mam nikogo, kto by myślał podobnie jak on, kto by tak rzetelnie mógł się wami zająć.21Wszyscy inni krzątają się wokół własnych spraw, nie spraw Chrystusa Jezusa.22Znacie jego historię, że niczym dziecko ojcu służył on razem ze mną przy głoszeniu dobrej nowiny.23Właśnie jego mam nadzieję posłać, gdy się dowiem, jakie będą moje dalsze losy.24Jestem zaś przekonany w Panu, że sam także wkrótce do was przybędę.25Uznałem ponadto, że będzie lepiej, jeśli poślę do was Epafrodytosa. To wasz wysłannik, a dla mnie brat, współpracownik i współbojownik. W waszym imieniu zadbał on o moje potrzeby.26Tęsknił za wami. Martwił się też tym, że dotarła do was wiadomość o jego chorobie.27A rzeczywiście zachorował. Omal nie umarł. Bóg jednak zmiłował się nad nim, a także nade mną, abym nie miał jednego zmartwienia za drugim.28Czym prędzej więc go posyłam. Niech was ucieszy jego widok, a mnie niech ubędzie nieco smutku.29Przyjmijcie go zatem w Panu z wielką radością. Szanujcie takich ludzi, jak on.30Bo zajęty dziełem Chrystusa bliski był śmierci. Naraził swe życie, aby usłużyć mi wtedy, gdy wy nie mogliście.
Filipian 2
Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)
od Ewangeliczny Instytut Biblijny1Jeśli więc w Chrystusie jest jakaś zachęta, jeśli jakiś bodziec miłości,[1] jeśli jakaś wspólnota Ducha, jeśli jakieś współczucie i zmiłowanie,[2]2dopełnijcie mojej radości przez to, że będziecie jednomyślni, odczuwający tę samą miłość, zgodni, jednego zdania[3] – (Rz 12,16; Rz 15,5; 2 Kor 13,11; Flp 4,2; 1 P 3,8)3[nie czyniący] nic z samolubstwa[4] ani dla [zaspokojenia] próżnej chwały,[5] ale w pokorze[6] uważający jedni drugich za wyższych od siebie, (Łk 18,14; Dz 20,19; Rz 12,10; Ga 5,26; Kol 2,18; Kol 2,23)4nie doglądający każdy swego, ale też każdy tego, co innych. (1 Kor 10,24; 1 Kor 10,33; 1 Kor 13,6)
Chrystusowy przykład człowieczeństwa
5Bądźcie względem siebie tacy jak Chrystus Jezus. (1 P 2,21)6On, będąc w tej postaci, co Bóg, nie poczytywał sobie za zdobycz bycia równym Bogu, (Kol 1,15; Hbr 1,3)7ale wyparł się[7] siebie, przyjmując postać sługi, stając się podobny ludziom;[8] a gdy znalazł się w takim stanie jak człowiek,[9] (Mt 20,28; Rz 8,3; 2 Kor 8,9; Flp 2,6; Hbr 2,14; Hbr 2,17)8uniżył samego siebie, stając się posłuszny aż do śmierci, i to do śmierci na krzyżu. (Hbr 5,8; Hbr 12,2)9Dlatego też Bóg wielce Go wywyższył i obdarzył[10] imieniem, które jest ponad wszelkie imię,[11] (Dz 2,33; Ef 1,21; Hbr 1,3; Hbr 1,4)10aby na imię Jezusa zgięło się wszelkie kolano [bytów] niebieskich, ziemskich i podziemnych11i [aby] wszelki język wyznał, że Jezus Chrystus jest Panem, na chwałę Boga Ojca. (Rz 14,11)12Dlatego, moi ukochani, tak jak zawsze byliście posłuszni – nie tylko w mojej obecności, lecz jeszcze bardziej teraz, pod moją nieobecność – z bojaźnią i drżeniem pełnijcie[12] swoje zbawienie, (2 Kor 12,12; Ef 6,13; 1 P 1,17)13gdyż to Bóg jest Tym, który sprawia w was chcenie i wykonanie ze względu na dobrą wolę.[13] (Rz 9,16; 1 Kor 12,6; 1 Kor 15,10; 2 Kor 3,5; 1 Tes 2,13)14Czyńcie wszystko bez szemrania i powątpiewania, (1 Kor 10,10; 1 P 4,9)15abyście stali się nienaganni i szczerzy – byli dziećmi Boga bez skazy pośród wykolejonego i wynaturzonego pokolenia, w którym świecicie jak światła na świecie, (Mt 5,14; Mt 12,39; Mt 17,17; Dz 2,40; Ef 5,8; Flp 1,10)16zachowując Słowo życia na moją chlubę, na dzień Chrystusa, [na dowód], że nie na próżno biegłem i nie na próżno się trudziłem. (1 Kor 1,8; Ga 2,2; Flp 1,6; Flp 1,10; 1 Tes 2,19)17Ale nawet jeśli mam być wylany na ofiarę[14] i w posłudze waszej wiary, raduję się i współraduję się z wami wszystkimi – (2 Tm 4,6)18tak samo i wy radujcie się i wpółradujcie się ze mną. (Rz 12,12; 2 Kor 13,11; Flp 3,1; Flp 4,4; 1 Tes 5,16)
Słowo o Tymoteuszu i Epafrodytosie
19Mam zaś nadzieję w Panu Jezusie, że wkrótce poślę do was Tymoteusza, abym i ja podbudował się, wiedząc, co się z wami dzieje. (Dz 16,1; Dz 17,14; Dz 18,5; Dz 19,22; Dz 20,4; Rz 16,21; 1 Kor 4,17; 1 Kor 16,10; 2 Kor 1,1; 2 Kor 1,19; Flp 1,1; Kol 1,1; 1 Tes 1,1; 1 Tes 3,2; 1 Tes 3,6; 2 Tes 1,1; 1 Tm 1,2; 1 Tm 1,18; 1 Tm 6,20; 2 Tm 1,2; Hbr 13,23)20Nie mam bowiem nikogo podobnie myślącego,[15] kto by tak szczerze troszczył się o to, co się z wami dzieje.[16]21Wszyscy bowiem szukają tego, co własne, a nie tego, co Jezusa Chrystusa. (1 Kor 10,24; 2 Tm 4,10; 2 Tm 4,16)22A jakiej próby to [człowiek], o tym wiecie, bo jak syn[17] ojcu służył ze mną dla ewangelii.23Jego to więc mam nadzieję posłać zaraz, gdy się dowiem, co ze mną będzie;24jestem zaś przekonany w Panu, że i sam wkrótce do was przyjdę. (Flp 1,26)25Uznałem zaś za potrzebne posłać do was Epafrodytosa, mojego brata, współpracownika i współbojownika, a waszego wysłannika[18] i sługę,[19] [któremu powierzyliście usłużenie] mi w potrzebie. (Flp 4,18)26Tęsknił on bowiem do was wszystkich i martwił się, bo usłyszeliście, że zachorował.27A rzeczywiście zachorował – tak, że bliski był śmierci. Ale Bóg zmiłował się nad nim; a nie tylko nad nim, lecz również nade mną, abym nie miał smutku za smutkiem.28Pilnie więc go posyłam,[20] abyście widząc go, znów się uradowali, a ja bym był spokojniejszy.29Przyjmijcie go zatem w Panu z wszelką radością i miejcie takich [ludzi] w poszanowaniu, (1 Kor 16,16; 1 Kor 16,18; 1 Tes 5,12; 1 Tm 5,17; Hbr 13,17)30gdyż ze względu na dzieło Chrystusa bliski był śmierci, narażając swoją duszę, aby wypełnić wasz niedostatek w posłudze względem mnie.