1W końcu, moi bracia, radujcie się w Panu! Powtarzanie tego samego mnie nie nuży, was zaś — zabezpiecza.2Uważajcie na ludzi pozbawionych skrupułów, uważajcie na złych pracowników, uważajcie na fanatyków obrzezania.3To my bowiem należymy do obrzezanych, my, którzy czcimy Boga w duchu, szczycimy się Chrystusem Jezusem i nie liczymy na korzyści związane z pochodzeniem lub osiągnięciami.[1]4A przecież ja na pewno mógłbym na nie liczyć. Jeśli ktoś sądzi, że może to czynić, to tym bardziej ja:5obrzezany ósmego dnia, z rodu Izraela, z plemienia Beniamina, Hebrajczyk od pokoleń. W stosunku do Prawa: faryzeusz;6w kwestii gorliwości: prześladowca Kościoła; co do sprawiedliwości — jeśli mierzyć ją normą Prawa — człowiek bez zarzutu.7A jednak cokolwiek mogło mi nieść jakąś korzyść, ze względu na Chrystusa uznałem za stratę.8Więcej, w świetle doniosłości poznania Jezusa Chrystusa, mojego Pana, nic się dla mnie nie liczy. Dla Niego straciłem wszystko i wszystko uznaję za gnój, żeby tylko zyskać Chrystusa9i odnaleźć się w Nim, nie dzięki mojej sprawiedliwości mierzonej normą Prawa, lecz tej, która pochodzi z zawierzenia Chrystusowi i ma swoje źródło w Bogu — dzięki sprawiedliwości opartej na wierze.10Chcę Go bowiem poznać, doświadczyć mocy Jego zmartwychwstania i mieć udział w Jego cierpieniach, stając się podobnym do Niego w Jego śmierci,11aby tak czy inaczej dostąpić zmartwychwstania.12Nie mówię, że już do tego doszedłem albo że już stałem się doskonały. Dążę do tego, by to uchwycić, ponieważ zostałem uchwycony przez Chrystusa Jezusa.13Bracia, nie uważam się za kogoś, kto już uchwycił. Czynię jedno: Zapominam o tym, co za mną, i uparcie sięgam po to, co przede mną;14zdążam do celu, do nagrody, która łączy się z pochodzącym z góry Bożym powołaniem w Chrystusie Jezusie.15Ilu nas zatem jest doskonałych, wszyscy tak myślmy. A jeśli o czymś inaczej myślicie, i to wam Bóg objawi.16Nadal jednak trwajmy w tym, co już osiągnęliśmy.
Zachęta do życia według nowych wzorców
17Bracia, bądźcie moimi naśladowcami — wszyscy, razem wzięci. Bierzcie przykład z osób postępujących według wzoru, który widzicie w nas.18Zachowanie wielu przywodzi bowiem na myśl wrogów krzyża Chrystusa. Często wam o nich wspominałem. Teraz też mówię ze łzami.19Ich końcem — zguba, ich bogiem — brzuch, a ich chwałą własne pohańbienie, gdyż zawładnęło nimi to, co ziemskie.20Tymczasem nasza ojczyzna jest w niebie. Stamtąd oczekujemy Zbawcy, Pana Jezusa Chrystusa.21On przekształci nasze upadłe ciała, nada im postać taką, jaką ma Jego ciało w chwale. Uczyni to tą mocą, którą również wszystko inne może sobie poddać.
Filipian 3
Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)
1W końcu, moi bracia, radujcie się w Panu! Pisanie tego samego nie nudzi mnie, dla was natomiast jest zabezpieczeniem. (Rz 12,12; 2 Kor 13,11; Flp 2,18; Flp 4,4; 1 Tes 5,16)2Strzeżcie się psów,[1] strzeżcie się złych pracowników, strzeżcie się obrzezania.[2] (2 Kor 11,13; Ga 5,15; Ap 22,15; Ap 22,16)3My bowiem jesteśmy obrzezaniem, którzy czcimy Boga w duchu, chlubimy się w Chrystusie Jezusie i nie pokładamy ufności w ciele. (Rz 2,29)4Chociaż ja [mógłbym] pokładać ufność również w ciele. Jeśli ktoś inny sądzi, że może pokładać ufność w ciele,[3] to tym bardziej ja: (2 Kor 11,18)5obrzezany ósmego dnia, z rodu Izraela, z plemienia Beniamina, Hebrajczyk z Hebrajczyków, co do Prawa faryzeusz, (Łk 1,59; Łk 2,21; Dz 23,6; Dz 26,6; 2 Kor 11,22)6co do żarliwości prześladowca Kościoła, co do sprawiedliwości [opartej] na Prawie – będący bez zarzutu. (Dz 8,3; Dz 22,4; Dz 26,9; Ga 1,13; Ga 1,23)7Cokolwiek jednak było mi zyskiem, uznałem ze względu na Chrystusa za stratę. (Mt 13,44; Mt 13,46; Łk 14,33)8Ale i więcej: wszystko uznaję za stratę ze względu na ważność poznania Chrystusa Jezusa, mojego Pana, dla którego wszystko straciłem i uznaję za gnój,[4] żeby zyskać Chrystusa (Kol 2,2)9i odnaleźć się w Nim, nie mając własnej sprawiedliwości, tej z Prawa, lecz tę przez wiarę Chrystusa,[5] tę z Boga – sprawiedliwość opartą na wierze, (Rz 3,21; Rz 3,22; Rz 3,26; Ga 2,16; Ga 2,20; Ga 3,22)10żeby Go poznać, i moc Jego zmartwychwstania, i dostąpić udziału w Jego cierpieniach [jako] upodabniany[6] w Jego śmierci, (Rz 6,3; Rz 8,17)11abym w jakiś sposób dotarł do wzbudzenia z martwych. (Dz 4,2; Ap 20,5)12Nie że już [to] posiadłem albo że już jestem doskonały,[7] ale dążę do tego, by pochwycić, ponieważ zostałem pochwycony przez Chrystusa Jezusa. (Łk 13,32; Dz 9,6; 1 Tm 6,12; 1 Tm 6,19)13Bracia, ja siebie nie uważam za kogoś, kto pochwycił, lecz jedno [czynię]: Zapominając o tym, co za mną, a [usilnie] sięgając[8] po to, co przede mną,14prę do celu, do nagrody pochodzącego z góry Bożego powołania w Chrystusie Jezusie. (1 Kor 9,24)15Ilu nas więc jest doskonałych,[9] tak właśnie myślmy; a jeśli o czymś myślicie inaczej, i to wam Bóg objawi; (Mt 5,48; 1 Kor 2,6)16jednak trwajmy[10] w tym, co już osiągnęliśmy. (Ga 6,16; Flp 3,13)
Zachęta do życia według nowych wzorców
17Bądźcie współnaśladowcami moimi,[11] bracia, i przyglądajcie się tym, którzy postępują według wzoru, który macie w nas. (1 Kor 4,16; 1 Kor 11,1; 1 Tes 1,7; Hbr 13,7; 1 P 5,3)18Wielu bowiem, o których często wam mówiłem, a i teraz z płaczem mówię, postępuje jak wrogowie krzyża Chrystusa; (Rz 16,17; 1 Kor 1,23; Ga 5,11; Ga 6,12; Ga 6,14; 1 J 2,4)19ich końcem zguba, ich bogiem brzuch, a chwała w ich wstydzie – jako nastawionym[12] na to, co ziemskie. (Rz 8,5; Rz 16,18)20Nasza zaś ojczyzna[13] jest w niebie, skąd też oczekujemy Zbawcy, Pana Jezusa Chrystusa, (1 Kor 1,7; Ef 2,6; Ef 2,19; Tt 2,13; Hbr 12,22)21który przekształci ciało naszego poniżenia w postać podobną ciału Jego chwały, zgodnie z działaniem, w którym jest On także w stanie poddać sobie wszystko. (Rz 8,29; 1 Kor 15,28; 1 Kor 15,43)