1Prawdę mówię w Chrystusie, nie kłamię, poświadcza mi to moje sumienie w Duchu Świętym,2że mój smutek jest wielki, a ból w moim sercu nieustanny.3Otóż ja sam życzyłem sobie[1] wyklętym[2] być od Chrystusa w zamian za moich braci, moich krewnych[3] według ciała,4którymi są Izraelici, których jest usynowienie i chwała, przymierza i nadanie Prawa, służba [świątynna] i obietnice,[4] (Dz 3,13; Dz 7,32; Rz 3,23; Rz 8,15; Hbr 9,1; Hbr 9,6; Jk 2,1)5których są ojcowie i od których pochodzi Chrystus według ciała, będący ponad wszystkim Bóg błogosławiony na wieki.[5] Amen. (Mt 1,1; Łk 3,23; Rz 1,25)
Izrael w Bożym planie zbawienia
6Nie jest jednak tak, że zawiodło Słowo Boże. Bo nie wszyscy, którzy [pochodzą] z Izraela, są Izraelem, (Rz 2,28)7ani, choć z nasienia Abrahama, nie wszyscy są dziećmi, ale od Izaaka będzie nazwane twoje nasienie. (Hbr 11,18)8To znaczy: Nie ci, którzy są dziećmi ciała, są dziećmi Boga, ale dzieci obietnicy liczą się jako nasienie. (Ga 4,23)9Słowo obietnicy brzmi bowiem tak: Przyjdę [znów] o tym czasie i Sara będzie miała syna.[6]10Nie tylko to, ale i Rebeka, która poczęła z łoża jednego,[7] Izaaka, naszego ojca;11jeszcze bowiem nie urodziły się ani nie zrobiły nic dobrego ani złego, aby według wybrania pozostawał plan Boga[8] –12nie z uczynków, lecz z [woli] powołującego – powiedziano jej, że starszy będzie służył młodszemu,13jak napisano: Jakuba pokochałem, a Ezawa znienawidziłem.14Co zatem powiemy? Czy u Boga jest niesprawiedliwość? W żadnym razie.15Do Mojżesza bowiem mówi: Zmiłuję się, nad kim się zmiłuję, i zlituję się, nad kim się zlituję.16A zatem nie [zależy to od] chcącego ani od zabiegającego, ale od Boga, który okazuje miłosierdzie. (Ef 2,8)17Mówi bowiem Pismo faraonowi: Po to tylko cię wzbudziłem, bym mógł na tobie okazać swoją moc i aby po całej ziemi sławiono moje imię.18A zatem komu chce, okazuje miłosierdzie, i kogo chce, zatwardza.[9]19Powiesz mi zatem: Dlaczego więc jeszcze oskarża?[10] Czy ktokolwiek oparł się Jego woli?20O człowieku! Przeciwnie, kim ty jesteś, że spierasz się z Bogiem? Czy rzeźba pyta rzeźbiarza: Dlaczego mnie tak wyrzeźbiłeś?[11]21Albo czy garncarz nie ma władzy nad gliną, by z tego samego zaczynu zrobić jedno naczynie do celów zaszczytnych, a drugie do niezaszczytnych? (2 Tm 2,20)22[A co,] jeśli Bóg, chcąc ukazać gniew i dać poznać swą moc, zniósł z wielką cierpliwością naczynia gniewu przygotowane na zniszczenie,23a też aby dać poznać bogactwo swojej chwały nad naczyniami zmiłowania, które z góry przygotował do chwały, (Ef 1,3)24które też powołał – [to jest] nas – nie tylko z Żydów, ale i z narodów?25Jak i u Ozeasza mówi: Nie mój lud nazwę moim ludem i niekochaną – ukochaną; (1 P 2,10)26i stanie się w miejscu, gdzie im powiedziano: Nie jesteście wy moim ludem, że zostaną tam nazwani synami Boga żywego.27Izajasz z kolei woła w związku z Izraelem: Choćby liczba synów Izraela była jak piasek morski, [tylko] reszta będzie zbawiona;28Słowo bowiem wypełniając i nie odwlekając spełni[12] Pan na ziemi.29A tak przepowiedział Izajasz: Gdyby Pan Zastępów nie pozostawił nam nasienia, stalibyśmy się jak Sodoma i przypominalibyśmy Gomorę.[13]30Co zatem powiemy? Że narody, które nie dążyły do sprawiedliwości, pozyskały sprawiedliwość, to jest sprawiedliwość z wiary, (Rz 10,20)31Izrael zaś, dążący do Prawa sprawiedliwości,[14] do Prawa sprawiedliwości[15] nie doszedł. (Rz 10,2; Rz 11,7)32Dlaczego? Dlatego, że nie [było to] z wiary, ale jakby z uczynków. Zawadzili o kamień potknięcia,33jak napisano: Oto kładę na Syjonie kamień potknięcia i skałę skandalu, a ten, kto w niego wierzy, nie będzie zawstydzony. (Rz 10,11; 1 P 2,6; 1 P 2,8)