9Wy jednak nie jesteście w ciele, lecz w Duchu[10] – skoro Duch Boży mieszka w was. Jeśli zaś ktoś nie ma Ducha Chrystusowego, ten nie jest Jego. (Rz 8,12; 1 Kor 3,16; 1 Kor 12,3)10Jeśli jednak Chrystus jest w was, to chociaż ciało jest martwe z powodu grzechu, duch jest żywy dzięki sprawiedliwości. (Ga 2,20)11Jeśli zaś Duch Tego, który Jezusa wzbudził z martwych, mieszka w was, to Ten, który Jezusa Chrystusa wzbudził z martwych, ożywi i wasze śmiertelne ciała przez swego Ducha, który mieszka w was.12Tak więc, bracia, jesteśmy dłużnikami nie ciała, aby żyć według ciała. (Rz 6,7; Rz 6,18)13Jeśli bowiem według ciała żyjecie,[11] przyjdzie wam umrzeć;[12] jeśli jednak Duchem[13] sprawy ciała uśmiercacie – będziecie żyli.[14] (Rz 6,1; Ga 6,8; Ef 5,18)14Bo wszyscy, których Duch Boży prowadzi, są dziećmi Bożymi. (Ga 5,18; 1 J 3,2)15Nie wzięliście przecież Ducha niewoli, by znowu [pogrążać się] w lęku, lecz wzięliście Ducha synostwa, w którym wołamy: Abba, Ojcze! (Mk 14,36; Ga 3,26; Ga 4,6; 2 Tm 1,7)16Ten to Duch świadczy wraz z naszym duchem, że jesteśmy dziećmi Boga. (2 Kor 1,22; 2 Kor 5,5; Ef 1,13; Ef 4,30)17A jeśli dziećmi, to i dziedzicami – dziedzicami Boga, a [jednocześnie] współdziedzicami Chrystusa, skoro[15] razem [z Nim] cierpimy, aby również razem [z Nim] móc dostąpić[16] chwały.[17] (2 Kor 1,5; Ga 4,7; Flp 3,10; Kol 1,24; 2 Tm 2,12; Ap 21,7)
Teraźniejsze utrapienia i nadchodząca chwała
18Uważam bowiem,[18] że utrapienia teraźniejszego czasu nic nie znaczą w związku z chwałą, która ma nam zostać objawiona.[19] (Rz 3,23; Rz 3,24; Rz 5,2; Rz 8,21; Rz 8,23; Rz 8,30; 1 Kor 15,42; 1 Kor 15,43; 2 Kor 4,17; Ga 3,24; Kol 3,4)19Stworzenie bowiem z tęsknotą oczekuje objawienia się synów Boga,[20] (Rz 9,27; Kol 3,4)20gdyż stworzenie zostało poddane marności, nie z własnej chęci, lecz przez Tego, który je poddał, w nadziei,21że i to stworzenie zostanie wyzwolone z niewoli skażenia[21] [i wprowadzone] w [pełną] chwały wolność dzieci Boga.[22] (Mt 6,19; Dz 3,21; Rz 8,22; 1 Kor 15,42; 2 Kor 4,17; 2 P 3,13; 1 J 3,2; Ap 21,1; Ap 21,4)22Wiemy bowiem, że całe stworzenie razem wzięte aż dotąd wzdycha i przeżywa bóle rodzenia.[23]23Ale nie tylko [to], również my sami, którzy posiadamy pierwszy owoc, Ducha,[24] wzdychamy i my w sobie samych, oczekując synostwa, odkupienia naszego ciała.[25] (Łk 21,28; Rz 6,3; Rz 6,11; Rz 8,9; Rz 8,10; Rz 8,14; 1 Kor 15,51; 2 Kor 1,22; 2 Kor 4,16; 2 Kor 5,1; 2 Kor 5,2; 2 Kor 5,4; 2 Kor 5,5; 2 Kor 5,6; 2 Kor 5,7; Ga 5,5; Ga 5,17; Ef 1,5; Ef 1,14)24W tej bowiem nadziei zbawieni jesteśmy;[26] a nadzieja, którą się ogląda, nie jest nadzieją, bo kto widzi, po co ma mieć nadzieję? (2 Kor 5,7)25Jeśli jednak spodziewamy się tego, czego nie widzimy, wytrwale [na to] czekamy.[27]26Podobnie zaś i Duch wspiera [nas] w naszej słabości;[28] nie wiemy bowiem, o co się modlić, jak należy, ale sam Duch wstawia się [za nami] w niewysłowionych westchnieniach.[29] (Mk 16,17; Dz 2,4; Dz 2,11; Rz 8,9; 1 Kor 12,30; 1 Kor 14,14; 1 Kor 14,17; 1 Kor 14,27; Jk 4,3)27Ten zaś, który bada serca, wie, jaki jest zamysł Ducha, bo po [myśli] Bożej wstawia się za świętymi. (Łk 16,15; Dz 1,24; 1 Kor 4,5)28Wiemy też, że kochającym Boga[30] wszystko współdziała ku dobremu[31] – tym, którzy są powołani zgodnie z [Jego] postanowieniem.[32] (1 Kor 8,3; 1 Kor 10,13; Ef 1,11; Ef 3,11; Hbr 12,6)29Bo tych, których wcześniej poznał,[33] przeznaczył[34] – współdzielących kształt obrazu Jego Syna – do tego, by On był pierworodnym pośród wielu braci;[35] (Mt 22,1; Mt 28,10; Dz 17,30; Kol 1,18; 1 Tm 2,4; Hbr 1,6; 2 P 3,9)30których zaś przeznaczył, tych też powołał, a których powołał, tych też usprawiedliwił,[36] a których usprawiedliwił, tych też uwielbił. (Rz 4,25)
38Gdyż jestem tego pewien,[45] że ani śmierć, ani życie, ani aniołowie, ani zwierzchności, ani teraźniejszość, ani przyszłość, ani moce, (Dz 9,16)39ani wysokość, ani głębokość, ani żadne inne stworzenie[46] nie zdoła nas odłączyć od miłości Bożej,[47] która jest w Chrystusie Jezusie,[48] naszym Panu.[49] (Mt 28,18; Rz 5,5; Rz 8,32; 1 Kor 3,16; Ef 3,17; Ef 6,12; Hbr 12,29; Jk 4,6; 1 J 4,8)