Zapisz się darmowo

Mateusza 25

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

od Ewangeliczny Instytut Biblijny
1 Wtedy podobne będzie Królestwo Niebios do dziesięciu panien, które wzięły swoje lampy[1] i wyszły na spotkanie pana młodego.[2] (Mt 5,15; Mt 9,15; Mt 23,13; Mt 25,34; Łk 12,35; Łk 12,36; Dz 20,8; 2 Kor 11,2; Flp 3,20; Tt 2,13; Ap 19,7) 2 Pięć zaś z nich było głupich, a pięć roztropnych. (Mt 7,24; Mt 7,26; Mt 24,45) 3 Głupie bowiem wzięły swoje lampy, ale nie wzięły z sobą oliwy. 4 Roztropne zaś zabrały oliwę w zbiorniczkach wraz ze swoimi lampami. 5 A gdy pan młody zwlekał, wszystkie zdrzemnęły się i posnęły. (Mt 24,48; 1 Kor 11,30; 1 Tes 5,6) 6 O północy zaś rozległ się krzyk: Oto pan młody, wyjdźcie mu na spotkanie. 7 Wtedy ocknęły się wszystkie te panny i poprawiły swoje lampy. (Ef 5,14) 8 Głupie zaś powiedziały do roztropnych: Dajcie nam z waszej oliwy, gdyż nasze lampy gasną. (Łk 12,35) 9 A roztropne odpowiedziały: By nie zabrakło nam i wam, idźcie raczej do sprzedawców i kupcie sobie. (Ap 11,4) 10 Gdy zaś one odeszły kupić, przyszedł pan młody i te, które były gotowe, weszły z Nim na wesele i drzwi zostały zamknięte. (Mt 22,4; Mt 24,44; Łk 13,25; 1 Tes 4,16; 2 P 3,14; Ap 19,7; Ap 19,9) 11 Potem zaś nadeszły i pozostałe panny, mówiąc: Panie! Panie! Otwórz nam. (Mt 7,21) 12 A on odpowiedział: Zapewniam, że nie znam was. 13 Czuwajcie więc, bo nie znacie dnia ani godziny. (Mt 24,36; Mt 24,42; Łk 12,37; 1 Kor 16,13; Ef 6,18; Kol 4,2; 1 Tes 5,6; 1 P 4,7; 1 P 5,8; Ap 3,2; Ap 16,15) 14 Podobnie bowiem pewien człowiek odjeżdżający [za granicę] przywołał własne sługi i przekazał im swoje mienie. (Mt 21,33; Mk 13,34; Łk 19,12) 15 Temu dał pięć talentów,[3] temu dwa, a tamtemu jeden – każdemu według własnej mocy – i odjechał. Zaraz (Mt 18,24; Rz 12,6; 1 Kor 12,4; 1 P 4,10) 16 ten, który otrzymał pięć talentów, poszedł, obrócił nimi i zyskał dalsze pięć. 17 Podobnie ten, który dwa, zyskał dalsze dwa. 18 Ten zaś, który otrzymał jeden, odszedł, rozkopał ziemię i ukrył srebro swojego pana. 19 Po długim zaś czasie przychodzi pan tych sług i rozlicza z nimi sprawę. (Mt 16,27; Mt 18,23; Rz 14,10; 1 Kor 4,5; 2 Kor 5,10) 20 Podszedł więc ten, który otrzymał pięć talentów, przyniósł dalsze pięć talentów i mówi: Panie, powierzyłeś mi pięć talentów; oto zyskałem dalsze pięć talentów. 21 A jego pan powiedział: Dobrze, sługo dobry i wierny, byłeś wierny w małych, postawię cię nad wieloma; wejdź do radości swego pana.[4] (Mt 24,45; Mt 24,47; Mt 25,23; Łk 12,44; Łk 16,10) 22 Podszedł też ten, który otrzymał dwa talenty, i powiedział: Panie, powierzyłeś mi dwa talenty, oto zyskałem dalsze dwa talenty. 23 A jego pan na to: Dobrze, sługo dobry i wierny, byłeś wierny w małych, postawię cię nad wieloma; wejdź do radości swego pana. 24 Podszedł także ten, który posiadł jeden talent, i powiedział: Panie, przekonałem się,[5] że jesteś twardym[6] człowiekiem, że żniesz, gdzie nie posiałeś, i zbierasz, gdzie nie rozsypałeś. 25 Przestraszony więc odszedłem i ukryłem twój talent w ziemi; oto masz, co twoje. 26 Jego pan zaś odpowiedział mu: Sługo zły i leniwy![7] Byłeś świadom, że żnę, gdzie nie posiałem, i zbieram, gdzie nie rozsypałem. (Mt 18,32; Rz 12,11) 27 Trzeba ci więc było położyć moje srebrniki bankierom, a ja po przyjściu odebrałbym to, co moje, z zyskiem.[8] 28 Zabierzcie mu więc talent i dajcie temu, który ma dziesięć talentów; 29 każdemu bowiem, kto ma, będzie dane i będzie miał w nadmiarze, temu zaś, który nie ma, zostanie zabrane i to, co ma. (Mt 13,12; Łk 8,18) 30 A nieużytecznego sługę wyrzućcie w ciemność zewnętrzną; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów. (Mt 8,12; Mt 13,42; Mt 13,50; Mt 22,13; Mt 24,51; Łk 13,28) 31 Gdy zaś przyjdzie Syn Człowieczy w swojej chwale, a z Nim wszyscy aniołowie, wtedy zasiądzie na tronie swojej chwały; (Mt 16,27; Mt 19,28; Łk 1,32; Jud 1,14; Ap 3,21; Ap 20,11) 32 i będą zgromadzone przed Nim wszystkie narody, i odłączy jednych od drugich, jak pasterz odłącza owce od kozłów; (Dz 10,42; Rz 14,10; 2 Kor 5,10; 2 Tm 4,1) 33 i postawi owce po swojej prawicy, a kozły po lewicy.[9] 34 Wtedy powie Król tym po swojej prawicy: Przyjdźcie, błogosławieni mojego Ojca, odziedziczcie Królestwo przygotowane dla was od założenia świata. (Mt 13,35; Mt 25,1; Mk 1,15; Łk 12,32; Łk 19,38; Dz 20,32; Rz 8,17; 1 Kor 15,50; Ga 5,21; Ef 1,4; Hbr 4,3; Jk 2,5; Ap 13,8; Ap 17,8; Ap 17,14; Ap 19,16) 35 Gdyż głodowałem, a daliście Mi jeść, pragnąłem, a napoiliście Mnie, byłem obcym [przybyszem], a przyjęliście Mnie, (Mt 10,42; Hbr 13,2) 36 nagi, a odzialiście Mnie, chorowałem, a odwiedziliście Mnie,[10] byłem w więzieniu, a przyszliście do Mnie. (Jk 1,27; Jk 2,15) 37 Wtedy odpowiedzą Mu sprawiedliwi: Panie, kiedy widzieliśmy Cię głodującym, a nakarmiliśmy [Cię], lub spragnionym, a napoiliśmy [Cię]? 38 Kiedy widzieliśmy Cię obcym [przybyszem], a przyjęliśmy [Cię], lub nagim, a odzialiśmy [Cię]? 39 Kiedy też widzieliśmy Cię chorującym lub w więzieniu, a przyszliśmy do Ciebie? 40 A Król im odpowie: Zapewniam was, cokolwiek uczyniliście jednemu z tych najmniejszych moich braci,[11] uczyniliście Mnie. (Mt 10,40; Mt 10,42; Mt 18,5; Mt 28,10; Rz 8,29; Hbr 2,11; Hbr 2,17) 41 Następnie powie i tym po lewicy: Idźcie ode mnie, przeklęci, w ogień wieczny, przygotowany diabłu i jego aniołom. (Mt 7,23; Mt 18,8; Mk 9,48; 2 P 2,4; Jud 1,6; Jud 1,7; Ap 12,7; Ap 14,10; Ap 19,20; Ap 20,10; Ap 20,14) 42 Gdyż głodowałem, a nie daliście Mi jeść, pragnąłem, a nie napoiliście Mnie. 43 Byłem obcym [przybyszem], a nie przyjęliście Mnie, nagim, a nie odzialiście Mnie, chorym i w więzieniu, a nie odwiedziliście Mnie. 44 Wtedy odpowiedzą i oni: Panie, kiedy widzieliśmy Cię głodującym lub spragnionym, lub obcym [przybyszem], lub nagim, lub chorym, lub w więzieniu – i nie usłużyliśmy Ci? 45 Wówczas odpowie im: Zapewniam was, czegokolwiek nie uczyniliście jednemu z tych najmniejszych, nie uczyniliście też Mnie. (Łk 10,16) 46 I odejdą ci na wieczną karę, sprawiedliwi zaś do życia wiecznego. (Mt 19,29; Rz 2,5) 

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład dosłowny ©
2020 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).