Zapisz się darmowo

Łukasza 19

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

od Ewangeliczny Instytut Biblijny
1 Potem wszedł do Jerycha i przechodził przez nie. (Mt 20,29; Łk 18,35) 2 I oto pewien człowiek imieniem Zacheusz[1] – a był on przełożonym celników i był bogaty – 3 próbował[2] zobaczyć Jezusa, kto to jest, lecz nie mógł ze względu na tłum, ponieważ był niskiego wzrostu. 4 Pobiegł więc naprzód i wspiął się na sykomorę,[3] aby Go ujrzeć, miał bowiem tamtędy przechodzić. (Łk 17,6) 5 Gdy Jezus przyszedł na to miejsce, spojrzał w górę i powiedział do niego: Zacheuszu, zejdź prędko, gdyż dziś muszę[4] być w twoim domu. 6 Zszedł więc prędko i przyjął Go z radością. 7 Gdy wszyscy to zobaczyli, zaczęli szemrać i mówić: Przyszedł w gościnę do grzesznego człowieka. (Mt 9,11; Łk 5,30; Łk 15,2) 8 Zacheusz zaś stanął i powiedział do Pana: Panie, oto połowę mojego majątku daję ubogim, a jeśli na kimś coś wymusiłem, oddaję poczwórnie.[5] (Łk 3,13; Łk 18,22) 9 A Jezus powiedział do niego: Dziś zbawienie stało się udziałem tego domu, ponieważ i on jest synem Abrahama. (Łk 1,69; Łk 1,77; Łk 2,30; Łk 3,6; Łk 3,8; Łk 13,16; Łk 16,24; Dz 16,31; Ga 3,7; Ga 3,29) 10 Syn Człowieczy przyszedł bowiem odszukać i ocalić to, co zaginione. (Mt 10,6; Mt 15,24; Łk 5,32; Łk 15,4; 1 Tm 1,15) 11 Gdy oni tego słuchali, dodał jeszcze przypowieść, dlatego że był blisko Jerozolimy, a oni myśleli, że natychmiast ma się objawić Królestwo Boże. (Mt 3,2; Mk 1,15; Łk 17,11; Łk 17,20; Łk 18,31; Łk 19,28; Łk 24,21; Dz 1,6) 12 Powiedział zatem: Pewien człowiek szlachetnego rodu udał się do dalekiego kraju, aby wziąć sobie królestwo i wrócić.[6] 13 Wezwał więc dziesięciu swoich sług, dał im dziesięć min[7] i powiedział do nich: Obracajcie nimi, aż przyjdę. (Mt 25,14; Mk 13,34) 14 Lecz jego obywatele[8] nienawidzili go i posłali za nim poselstwo tej treści: Nie chcemy, aby ten królował nad nami.[9] 15 I stało się, gdy powrócił po przyjęciu panowania, że polecił przywołać do siebie tych sług, którym dał pieniądze,[10] aby się dowiedzieć, ile zarobili. 16 Zjawił się więc pierwszy i powiedział: Panie, twoja mina zarobiła dziesięć min. 17 Odpowiedział mu: Wspaniale, dobry sługo, ponieważ w najmniejszym okazałeś się wierny, sprawuj władzę nad dziesięcioma miastami. (Mt 24,47; Mt 25,21; Mt 25,23; Łk 16,10; 1 Kor 4,2) 18 Następnie przyszedł drugi, mówiąc: Panie, twoja mina zrobiła pięć min. 19 Odpowiedział więc i temu: I ty stań nad pięcioma miastami. 20 Kolejny przyszedł, mówiąc: Panie, oto twoja mina, którą miałem odłożoną w chustce. 21 Bałem się bowiem ciebie, gdyż jesteś człowiekiem surowym; bierzesz, czego nie odłożyłeś,[11] i żniesz, czego nie posiałeś. (Mt 25,24) 22 Mówi mu: Na podstawie twoich słów osądzę cię,[12] sługo zły. Wiedziałeś, że jestem człowiekiem surowym; biorę, czego nie położyłem, i żnę, czego nie posiałem. (Mt 12,37; Mt 18,32; Mt 25,26) 23 Dlaczego więc nie dałeś moich pieniędzy do banku?[13] Po powrocie podjąłbym je z zyskiem. 24 A do tych, którzy stali obok, powiedział: Weźcie od niego tę minę i dajcie temu, który ma dziesięć min. 25 I powiedzieli mu: Panie, ma dziesięć min. 26 Mówię wam, każdemu, kto ma, będzie dane, temu zaś, który nie ma, będzie zabrane i to, co ma. (Mt 13,12; Mt 25,29; Mk 4,25; Łk 8,18) 27 Natomiast tych moich wrogów, którzy nie chcieli mnie, abym nad nimi panował, przyprowadźcie tutaj i pościnajcie ich przede mną. (Mt 22,7; Łk 20,16) 28 Po tych słowach wyruszył naprzód, zdążając do Jerozolimy. (Mt 21,1; Mk 10,32; Mk 11,1; Łk 9,51; Łk 17,11; Łk 18,31; Łk 19,11) 29 I stało się, gdy się zbliżył do Betfage[14] i Betanii, do góry zwanej Oliwną,[15] że wysłał dwóch spośród swoich uczniów (Mt 21,1; Mt 21,17; Mt 24,3; Mt 26,30; Łk 22,8; Łk 24,50; Dz 1,12) 30 z poleceniem: Udajcie się do wsi naprzeciw; w niej, tuż po wejściu, znajdziecie uwiązanego osiołka, na którym nikt z ludzi jeszcze nie siedział; odwiążcie go i przyprowadźcie. 31 A jeśliby was ktoś pytał: Dlaczego odwiązujecie, odpowiedzcie: Pan go potrzebuje.[16] 32 Posłani poszli więc i zastali tak, jak im powiedział. (Łk 22,13) 33 Gdy zaś oni odwiązywali osiołka, jego panowie zapytali: Dlaczego odwiązujecie tego osiołka? 34 Wówczas odpowiedzieli: Pan go potrzebuje. 35 I przyprowadzili go do Jezusa. Następnie narzucili na osiołka swoje szaty i posadzili na nim Jezusa. 36 A kiedy jechał, rozścielali na drodze swoje szaty. 37 Gdy zaś zbliżał się już do podnóża Góry Oliwnej, cała rzesza uczniów zaczęła radośnie i donośnym głosem wielbić Boga za wszystkie przejawy mocy, które zobaczyli. (Łk 18,43) 38 Mówili: Błogosławiony nadchodzący Król w imieniu Pana! W niebie pokój i chwała na wysokościach. (Mt 25,34; Łk 2,14; Łk 13,35) 39 A jacyś faryzeusze z tłumu powiedzieli do Niego: Nauczycielu, upomnij swoich uczniów. (Mt 21,15) 40 I odpowiedział im: Mówię wam, że jeśli ci będą milczeć, kamienie krzyczeć będą. 41 A gdy zbliżył się i zobaczył miasto, zapłakał nad nim (Łk 13,34; Hbr 5,7) 42 i powiedział: Gdybyś poznało w tym dniu i ty, co [służy] pokojowi; lecz jest to teraz zakryte przed twoimi oczami. (Mt 13,14; Mk 4,12; Łk 8,10; Dz 28,26; Rz 11,8; Rz 11,10) 43 Bo nastaną dla ciebie dni, w których twoi wrogowie usypią wał wokół ciebie, otoczą cię, ścisną cię zewsząd, (Łk 21,20) 44 powalą cię i twoje dzieci w tobie – i nie pozostawią w tobie kamienia na kamieniu, ponieważ zabrakło ci poznania czasu twojego nawiedzenia. (Mt 24,2; Mk 13,2; Łk 1,68; Łk 7,16; Łk 21,6; 1 P 2,12) 45 Potem wszedł do świątyni i zaczął wyrzucać sprzedawców. (Mt 21,12; Mk 11,15) 46 Mówił im: Napisane jest: I będzie mój dom domem modlitwy, wy zaś zrobiliście z niego jaskinię zbójców. 47 Codziennie też nauczał w świątyni. Arcykapłani zaś, znawcy Prawa i najważniejsi spośród ludu próbowali Go zniszczyć, (Mt 12,14; Mt 21,46; Mt 26,55; Mk 11,18; Mk 12,12; Mk 14,1; Łk 20,1; Łk 21,37; Łk 22,2; Łk 22,53) 48 lecz nie znajdowali nic, co mogliby zrobić, gdyż cały lud zastygał, słuchając Go. 

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład dosłowny ©
2020 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).