Marka 1

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

od Ewangeliczny Instytut Biblijny
1 Początek ewangelii o Jezusie Chrystusie,[1] Synu Bożym. (Mt 3,1; Mt 4,3; Mt 16,16; Łk 3,1; Dz 10,34; 1 J 5,12; 1 J 5,20)2 Jak napisano w [zwoju] proroka Izajasza:[2] Oto posyłam mojego anioła przed Twoim obliczem, który Ci utoruje drogę; (Mt 11,10; Łk 7,27)3 głos wołającego na pustkowiu: Przygotujcie drogę Pana; Jego ścieżki czyńcie prostymi; (Mt 3,3)4 wystąpił na pustkowiu Jan[3] Chrzciciel, głosząc chrzest opamiętania[4] dla odpuszczenia grzechów.[5] (Mt 26,28; Łk 1,77; Łk 24,47; Dz 1,5; Dz 1,22; Dz 2,38; Dz 10,37; Dz 10,43; Dz 11,16; Dz 13,24; Dz 18,25; Dz 19,3)5 I zaczął do niego wychodzić[6] cały okręg[7] judzki oraz wszyscy jerozolimczycy, a wyznający swoje grzechy byli przez niego chrzczeni[8] w rzece Jordan.[9] (Mt 3,5; Mt 28,19; Dz 2,38; Dz 19,3; Dz 19,18; Dz 22,16; Ef 5,26)6 Jan zaś ubrany był w sierść wielbłąda, skórzany pas miał na biodrach, a żywił się szarańczą[10] oraz dzikim miodem.[11] (Łk 15,16)7 I ogłaszał, mówiąc: Idzie za mną mocniejszy niż ja, ktoś, przed kim pochylony nie jestem godny rozwiązać Mu rzemyka u sandałów. (Mt 3,11; Dz 13,25; Dz 19,4)8 Ja ochrzciłem was w[12] wodzie, On zaś ochrzci was w Duchu Świętym. (Dz 1,5; Dz 1,22; Dz 2,4; Dz 10,45; Dz 11,16; Dz 19,4; 1 Kor 12,13)9 I stało się w tych dniach, że z Nazaretu w Galilei przyszedł Jezus i został ochrzczony przez Jana w Jordanie. (Mt 2,23; Mt 3,13; Mk 1,24; Mk 10,47; Mk 14,67; Mk 16,6; Łk 3,21)10 A w chwili, gdy wychodził z wody, zobaczył rozdarte niebiosa i Ducha, który jak gołębica[13] zstępował do Niego. (Łk 3,22; Łk 4,18; Dz 7,56; Dz 10,11; Ap 4,1)11 Z niebios rozległ się przy tym głos: Ty jesteś moim ukochanym Synem, w Tobie znalazłem upodobanie.[14] (Mt 3,17; Mt 12,18; Mk 9,7; Łk 3,22; Ef 1,6)12 Zaraz też Duch wyrzucił Go na pustkowie. (Mt 4,1; Łk 4,1)13 I był na pustkowiu czterdzieści dni, poddawany próbie przez szatana. Przebywał tam wśród zwierząt, a aniołowie Mu usługiwali. (Mt 26,53; Łk 22,43; Dz 12,15; 1 Tes 3,5; Hbr 1,14; Hbr 2,18; Hbr 4,15)14 Lecz po wydaniu Jana Jezus przyszedł do Galilei, zaczął głosić ewangelię Bożą[15] (Mt 4,12; Mt 4,17; Mt 4,18; Mt 4,23; Mt 14,3; Mk 6,17; Łk 3,20; Łk 5,1; Rz 1,1; Rz 15,16)15 i mówić: Wypełnił się czas i bliskie jest Królestwo Boże, opamiętujcie się i wierzcie ewangelii. (Mk 1,4; Mk 4,26; Łk 10,9; Łk 10,11; Dz 2,38; Dz 5,21; Dz 16,31; Dz 20,21; Rz 10,9; Rz 10,14; Ga 4,4; Ef 1,10)16 A gdy przechodził[16] brzegiem Morza Galilejskiego,[17] zobaczył Szymona[18] i Andrzeja,[19] brata Szymona, jak co rusz rzucali w morze [sieć],[20] gdyż byli rybakami. (Mt 4,18; Mt 13,47; Mk 2,13; Mk 3,7; Mk 4,1; Mk 5,1; Mk 6,47; Mk 7,31; Łk 5,1; Łk 5,4; 2 P 1,1)17 Jezus zwrócił się do nich: Chodźcie za Mną, a sprawię, że staniecie się rybakami ludzi. (Mt 4,19; Łk 5,10; Łk 5,18)18 I zaraz pozostawili sieci i ruszyli za Nim. (Mt 4,19; Mk 10,28; Łk 5,11)19 Gdy przeszedł nieco dalej, zobaczył Jakuba,[21] syna Zebedeusza,[22] oraz jego brata Jana, jak w łodzi naprawiali oni sieci. (Łk 5,10)20 I natychmiast ich zawołał. Pozostawili więc swego ojca Zebedeusza wraz z zatrudnionymi w łodzi i poszli za Nim. (Mk 1,18; Ga 1,15)21 I przybyli do Kafarnaum;[23] i zaraz w szabat wszedł do synagogi[24] i nauczał. (Mt 4,13; Mt 4,23; Mk 1,39; Mk 2,1; Mk 4,2; Mk 6,2; Mk 10,1; Łk 4,31; Łk 8,41)22 I zdumiewano się Jego nauką, uczył ich bowiem jako mający władzę, a nie jak znawcy Prawa.[25] (Mt 7,28; Mk 6,2; Mk 11,18; Łk 4,32)23 A właśnie był w ich synagodze człowiek we [władaniu] ducha nieczystego[26] – i wrzasnął:24 Co Tobie do nas,[27] Jezusie z Nazaretu? Przyszedłeś nas zgubić? Znam Cię, kim jesteś: Świętym Bożym! (Mt 8,29; Mk 1,34; Mk 5,7; Mk 10,47; Mk 14,67; Mk 16,6; Łk 1,35; Łk 4,41; Łk 24,19; Dz 19,15)25 Lecz Jezus skarcił go, mówiąc: Zamilcz i wyjdź z niego! (Mk 1,34; Mk 4,39; Mk 9,25; Łk 4,41)26 Wtedy duch nieczysty szarpnął nim, zawołał donośnym głosem i wyszedł z niego. (Mk 9,20; Mk 9,26; Dz 8,7)27 I wszyscy byli zdumieni, tak że zaczęli pytać jeden drugiego i mówić: Co to jest? Nowa nauka – z władzą![28] Nawet duchom nieczystym rozkazuje i są Mu posłuszne! (Mk 2,12; Mk 3,15; Mk 4,41; Mk 5,42; Mk 10,24; Mk 10,32; Dz 17,19)28 I zaraz rozniosła się wieść o Nim wszędzie, po całej okolicy Galilei. (Mt 9,26)29 A zaraz po wyjściu z synagogi przyszli wraz z Jakubem i Janem do domu Szymona i Andrzeja. (Mt 4,18; Mt 8,14; Mk 3,18; Łk 4,38)30 Teściowa Szymona leżała zaś gorączkując. Zaraz też powiedziano Mu o niej. (Łk 12,53)31 Wówczas podszedł, ujął ją za rękę i podniósł; wtedy odstąpiła ją gorączka, a [ona] zaczęła im usługiwać. (Mt 8,15; Mk 5,41; Mk 9,27; Łk 4,39; Dz 3,7)32 Z nastaniem zaś wieczoru, kiedy zaszło słońce, przynosili do Niego wszystkich mających się źle oraz opętanych[29] (Mt 4,24; Mt 8,28; Mt 9,32; Mt 12,22; Mt 15,22; Mk 1,23; Mk 5,2; Łk 8,2; Dz 5,16)33 i całe miasto było zgromadzone u drzwi.34 Wtedy uzdrowił wielu mających się źle z powodu różnych chorób i wyrzucił wiele demonów, lecz nie pozwalał demonom mówić, gdyż znały Go. (Mt 4,23; Mt 12,43; Mt 12,45; Mk 1,24; Mk 1,25; Mk 3,12; Mk 5,2; Dz 8,7; Dz 16,16; Dz 19,15; Ef 6,12; 1 Tm 4,1; Jk 2,19; Ap 16,14)35 A wczesnym rankiem, gdy wciąż było ciemno, wstał, wyszedł i udał się na pustynne miejsce, gdzie zaczął się modlić. (Mt 14,23; Mt 26,36; Łk 4,42; Łk 5,16; Łk 11,1)36 Wypatrzył Go jednak Szymon i ci, którzy z nim byli.37 Znaleźli Go więc i mówią Mu: Wszyscy Cię szukają. (Łk 4,42)38 A On im na to: Chodźmy do sąsiednich miasteczek,[30] abym i tam głosił, bo po to wyszedłem. (Łk 4,43)39 Chodził więc i głosił w ich synagogach po całej Galilei, i wyrzucał demony. (Mt 4,23; Łk 4,44)40 I przychodzi do Niego trędowaty[31] i prosi Go; pada na kolana i mówi Mu: Jeśli chcesz, możesz mnie oczyścić. (Mt 8,1; Łk 5,12)41 Ze współczuciem więc wyciągnął swoją rękę, dotknął go i mówi mu: Chcę, bądź oczyszczony! (Mt 9,36; Mt 14,14; Mt 15,32; Mt 20,34; Łk 7,13)42 I zaraz zszedł z niego trąd i został oczyszczony. (Łk 4,27)43 I zaraz odprawił go surowo, nakazując – (Mt 9,30)44 mówi mu: Uważaj, nikomu nic nie mów, ale idź, pokaż się kapłanowi i złóż za swoje oczyszczenie to, co polecił Mojżesz, na świadectwo dla nich. (Mt 8,4; Łk 17,14)45 Ten jednak, gdy odszedł, zaczął szeroko głosić i rozpowiadać tę rzecz, tak że nie mógł On już jawnie wejść do miasta, ale przebywał na zewnątrz, na pustynnych miejscach – i zewsząd schodzili się do Niego. (Mt 9,31; Mk 2,2; Mk 2,13; Mk 3,7; Mk 7,36; Łk 5,15)