Zapisz się darmowo

Jana 12

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)

od Ewangeliczny Instytut Biblijny
1 Tymczasem Jezus na sześć dni przed Paschą przyszedł do Betanii, gdzie mieszkał Łazarz, którego Jezus wzbudził z martwych. (Kpł 23,5; Mt 26,6; Mk 14,3; Jan 11,43; Jan 11,55) 2 Tam też przygotowali mu ucztę, Marta usługiwała, a Łazarz był jednym z tych, którzy z Nim spoczywali [przy stole]. (Łk 10,38) 3 Maria więc wzięła litrę[1] pachnidła,[2] czystego, drogocennego nardu,[3] namaściła stopy Jezusa i otarła Jego stopy swoimi włosami – i dom wypełnił się zapachem perfum. (Jan 11,2) 4 Wtedy Judasz Iskariot, jeden z Jego uczniów, który miał Go wydać, powiedział: (Mt 10,4; Jan 6,71; Jan 13,21; Jan 13,26) 5 Dlaczego nie sprzedano tych perfum za trzysta denarów i nie rozdano [pieniędzy] ubogim? (Mt 19,21) 6 Powiedział to zaś nie dlatego, że zależało mu na ubogich, ale dlatego, że był złodziejem, a mając sakiewkę, podkradał to, co zostało wrzucone. (Jan 13,29) 7 Wówczas Jezus powiedział: Zostaw ją, gdyż zachowała to na dzień mojego pogrzebu. (Jan 19,40) 8 Ubogich bowiem zawsze będziecie mieć u siebie, Mnie natomiast nie zawsze mieć będziecie. (Pwt 15,11) 9 Gdy liczny tłum Żydów dowiedział się, że tam jest, przyszedł nie tylko ze względu na Jezusa, ale także po to, aby zobaczyć Łazarza, którego wzbudził z martwych. (Jan 11,43) 10 Arcykapłani zaś wspólnie uradzili, by i Łazarza zabić, 11 gdyż z powodu niego odeszło wielu Żydów i zaczęło wierzyć w Jezusa. (Jan 11,45) 12 Nazajutrz wielki tłum, który przybył na święto, usłyszał, że Jezus zbliża się do Jerozolimy. (Pwt 16,16; Mt 21,1; Mk 11,1; Łk 19,28) 13 Wzięli [zatem] gałązki palm,[4] wyszli Mu na spotkanie i wołali: Hosanna![5] Błogosławiony, który przychodzi w imieniu Pana! oraz: Król Izraela! (Kpł 23,40; Ps 118,26; Mt 27,37; Mt 27,42; Jan 1,49) 14 Jezus natomiast znalazł osiołka i wsiadł na niego – tak jak jest napisane: 15 Nie bój się,[6] córko Syjonu![7] Oto przychodzi twój król, siedząc na źrebięciu oślicy.[8] (Iz 62,11; Za 9,9) 16 Jego uczniowie nie rozumieli tego z początku, lecz gdy Jezus został uwielbiony, wtedy sobie przypomnieli, że to było o Nim napisane i to Mu uczynili. (Mk 9,32; Jan 2,22; Jan 7,39; Jan 14,26) 17 A zatem składał świadectwo tłum, który z Nim był, gdy Łazarza wywołał z grobu i wzbudził go z martwych. (Jan 11,43) 18 Z tego też powodu tłum wyszedł Mu na spotkanie, gdyż usłyszał, że dokonał On tego znaku. 19 Stąd faryzeusze mówili między sobą: Widzicie, że nic nie zyskujecie; oto cały świat poszedł za Nim. (Jan 11,48) 20 Wśród tych, którzy przybyli, aby w czasie święta pokłonić się [Bogu], byli też pewni Grecy. (Jan 7,35; Dz 8,27; Dz 11,20) 21 Ci więc podeszli do Filipa z Betsaidy w Galilei i prosili go: Panie, chcemy widzieć Jezusa. (Łk 19,3; Łk 23,8; Jan 1,43) 22 Filip poszedł i powiedział [o tym] Andrzejowi, Andrzej zaś i Filip poszli i powiedzieli Jezusowi. (Jan 1,44) 23 Jezus zaś odpowiedział im: Nadeszła godzina, aby został uwielbiony Syn Człowieczy. (Mt 26,18; Jan 2,4; Jan 7,30; Jan 13,1; Jan 13,31; Jan 17,1) 24 Ręczę i zapewniam was, jeśli ziarnko pszenicy wrzucone do ziemi nie obumrze, zostaje pojedynczym ziarnem, ale jeśli obumrze, wydaje obfity plon. (Mt 13,8; Jan 15,8; 1 Kor 15,36) 25 Kto kocha swoją duszę, straci ją, a kto nienawidzi swojej duszy w tym świecie, uchroni ją dla życia wiecznego. (Mt 10,39; Mt 16,25; Mt 25,46; Mk 8,35; Łk 14,26; Łk 17,33; Jan 10,11; Jan 10,15; Jan 10,17; Jan 10,18) 26 Jeśli ktoś chce Mi służyć, niech idzie za Mną, a gdzie Ja jestem, tam też będzie mój sługa; jeśli ktoś chce Mi służyć, uczci go mój Ojciec. (Jan 14,3; Jan 17,24; 2 Kor 5,8; Flp 1,23; 1 Tes 4,17) 27 Teraz moja dusza jest uniesiona, i co mam powiedzieć? Ojcze, wybaw Mnie od tej godziny? Przecież dlatego przyszedłem – na tę godzinę. (Ps 6,3; Ps 42,6; Ps 42,12; Mt 26,37; Mt 26,39; Jan 13,1) 28 Ojcze, uwielbij swoje imię! Wtedy rozległ się głos z nieba: Uwielbiłem i znowu uwielbię. (Mt 3,17; Mt 17,5; Jan 13,31; Jan 17,1) 29 Wówczas tłum, który tam stał i słyszał, mówił, że zagrzmiało; inni twierdzili: Anioł do Niego przemówił. 30 Natomiast Jezus wyjaśnił: Nie ze względu na Mnie rozległ się ten głos, ale ze względu na was. (Wj 19,9; Jan 11,42) 31 Teraz odbywa się sąd nad tym światem; teraz władca tego świata zostanie wyrzucony. (Jan 14,30; Jan 16,11; 2 Kor 4,4; Ef 2,2; 1 J 4,4; 1 J 5,19) 32 A gdy Ja zostanę podniesiony z ziemi, wszystkich pociągnę do siebie. (Iz 11,10; Jan 3,14; Jan 6,44; Jan 8,28) 33 Powiedział to zaś, by zaznaczyć, jaką śmiercią ma umrzeć. (Jan 18,32) 34 Zapytał Go więc tłum: My [wiemy] ze słuchania Prawa,[9] że Chrystus trwa na wieki, jak więc możesz mówić, że Syn Człowieczy musi zostać podniesiony? Kim jest ten Syn Człowieczy? (Ps 89,5; Ps 89,37; Ps 110,4; Iz 9,6; Ez 37,25; Dn 7,14; Mt 8,20; Jan 3,14) 35 Jezus powiedział im zatem: Jeszcze przez krótki czas jest wśród was światło. Chodźcie, dopóki macie światło, aby nie pochłonęła was ciemność; a kto chodzi w ciemności, nie wie, dokąd idzie. (Jan 1,5; Jan 7,33; Jan 8,12; Jan 9,5; Jan 11,10; Jan 12,46; Ef 5,8; 1 J 1,5; 1 J 2,11) 36 Dopóki macie światło, wierzcie w światło, abyście stali się synami światła. To powiedział Jezus, a następnie odszedł i ukrył się przed nimi. (Łk 16,8; Jan 8,12; Jan 8,59; Jan 9,5; Jan 12,46; Ef 5,8; 1 Tes 5,5) 37 I chociaż dokonał przed nimi tak wielu znaków, nie wierzyli w Niego, (Jan 2,11) 38 aby[10] wypełniło się słowo wypowiedziane przez proroka Izajasza: Panie, kto uwierzył naszej wieści i komu objawiono ramię Pana? (Iz 53,1; Mt 13,13; Mk 4,12; Łk 8,10; Łk 11,50; Jan 4,36; Jan 15,8; Jan 15,13; Rz 3,19; Rz 8,17; Rz 10,16) 39 Dlatego nie byli w stanie uwierzyć, że znów Izajasz powiedział: 40 Zaślepił ich oczy i znieczulił ich serce, aby nie widzieli oczami i nie rozumieli sercem, i nie odwrócili się, abym ich uzdrowił. (Iz 6,10; Mt 13,13) 41 To powiedział Izajasz, gdyż zobaczył Jego chwałę i o Nim powiedział. (Iz 6,1; Łk 24,27) 42 Niemniej jednak wielu spośród przywódców uwierzyło w Niego, ale ze względu na faryzeuszów nie wyznawali [tego], aby nie zostali wyłączeni z synagogi; (Jan 7,13; Jan 7,48; Jan 9,22; Jan 12,11) 43 pokochali bowiem chwałę ludzką bardziej niż chwałę Bożą. (1 Sm 15,30; Jan 5,44; Rz 2,29) 44 Jezus zaś zawołał: Kto wierzy we Mnie, nie we Mnie wierzy, ale w Tego, który Mnie posłał. (Mt 10,40; Jan 5,24) 45 I kto Mnie widzi, widzi Tego, który Mnie posłał. (Jan 14,9) 46 Ja jako światło przyszedłem na świat, aby nikt, kto wierzy we Mnie, nie pozostał w ciemności. (Jan 1,4; Jan 3,19; Jan 8,12; Jan 9,5; Jan 12,35; Jan 12,36) 47 I jeśliby ktoś słuchał moich słów, lecz [ich] nie przestrzegał, Ja go nie sądzę; nie przyszedłem bowiem, aby sądzić świat, ale aby zbawić świat. (Mt 7,26; Jan 3,17; Jan 8,15) 48 Kto Mnie odrzuca i nie przyjmuje moich słów, ma swojego sędziego: Słowo, które wygłosiłem – ono sądzić go będzie w dniu ostatecznym; (Pwt 18,18; Łk 10,16; Jan 5,45; Hbr 4,12) 49 gdyż Ja sam od siebie [nic] nie powiedziałem, ale Ojciec, który Mnie posłał, On mi dał polecenie, co mam powiedzieć i co głosić.[11] (Jan 14,31; Jan 17,8) 50 A wiem, że Jego polecenie jest życiem wiecznym. To zatem, co Ja mówię, mówię tak, jak Mi powiedział Ojciec. (Jan 8,26; Jan 8,28; Jan 14,24) 

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład dosłowny
© 2020 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).