Jana 13 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Ostatnia wieczerza

1 Przed świętem Paschy zaś Jezus – świadom, że nadeszła Jego godzina, aby przeszedł z tego świata do Ojca – tych, których pokochał na tym świecie, pokochał do końca.^[1] (Ga 2,20; 1 J 3,16) 2 Stąd w czasie wieczerzy, gdy już diabeł zasiał w sercu Judasza, syna Szymona Iskariota, [myśl] o wydaniu Go, (Mt 10,4; Łk 22,3) 3 świadom, że Ojciec powierzył wszystko w Jego ręce, oraz że od Boga wyszedł i do Boga odchodzi, (Mt 11,27; Mt 28,18) 4 wstał od wieczerzy, złożył szaty, wziął płócienny ręcznik i przepasał się [nim]. (Mt 11,29; Mt 20,28; Łk 12,37) 5 Następnie nalał wody do miednicy, zaczął myć uczniom nogi i wycierać [je] ręcznikiem, którym był przepasany. 6 Podszedł też do Szymona Piotra, który Go zapytał: Panie, Ty chcesz myć mi nogi? (1 P 5,2) 7 Jezus odpowiedział mu: Tego, co Ja czynię, ty teraz nie rozumiesz, zrozumiesz jednak potem. 8 Piotr na to: Nigdy nie będziesz mył mi nóg!^[2] Jezus odpowiedział mu: Jeśli cię nie umyję, nie masz ze Mną działu. 9 Szymon Piotr powiedział wówczas: Panie, nie tylko moje nogi, ale i ręce, i głowę. 10 Jezus mu na to: Wykąpany [człowiek] nie ma potrzeby myć nic poza nogami, gdyż jest cały czysty; i wy jesteście czyści, ale nie wszyscy. (Tt 3,5) 11 Był bowiem świadom, kto ma Go wydać – dlatego powiedział: Nie wszyscy jesteście czyści. 12 Gdy więc umył im nogi, przywdział swoje szaty, spoczął ponownie i powiedział im: Czy rozumiecie, co wam uczyniłem? 13 Wy zwracacie się do Mnie: Nauczycielu i Panie;^[3] i słusznie mówicie, bo jestem Nim. (Mt 23,8; Mt 23,10; Mt 26,18; Dz 2,36; Dz 10,36; Rz 10,9; Rz 14,8; 1 Kor 8,6; 1 Kor 12,3; Flp 2,11; Kol 2,6; Kol 2,10)

Mt 23,8Mt 23,10Mt 26,18Dz 2,36Dz 10,36Rz 10,9Rz 14,81 Kor 8,61 Kor 12,3Flp 2,11Kol 2,6Kol 2,10

14 Jeśli zatem Ja, Pan i Nauczyciel, umyłem wam nogi, i wy sobie nawzajem powinniście myć nogi. (Łk 22,27; Flp 2,5; 1 Tm 5,10; 1 P 5,5)

Łk 22,27Flp 2,51 Tm 5,101 P 5,5

15 Dałem wam bowiem przykład, abyście i wy czynili tak, jak Ja wam uczyniłem. (1 Tm 4,12; 1 P 2,21; 1 J 2,6) 16 Ręczę i zapewniam was: Sługa nie jest większy od swego pana ani poseł nie jest większy od tego, który go posyła. (Mt 10,24; Łk 6,40) 17 Skoro to wiecie, jesteście szczęśliwi – o ile będziecie to czynić. (Mt 7,24; Łk 11,28; Jk 1,22; Jk 1,25)

Mt 7,24Łk 11,28Jk 1,22Jk 1,25

18 Nie mówię o was wszystkich; Ja znam tych, których wybrałem; lecz niech wypełni się^[4] Pismo: Ten, który spożywa mój chleb, podniósł na Mnie swoją piętę.^[5] (Mt 1,22; Mt 26,23) 19 Mówię wam to teraz, zanim się to stanie, abyście, gdy się to stanie, uwierzyli, że to Ja jestem. 20 Ręczę i zapewniam was: Kto przyjmuje tego, którego posyłam, Mnie przyjmuje; a kto Mnie przyjmuje, przyjmuje Tego, który Mnie posłał. (Mt 10,40; Łk 9,48)

Zapowiedź zdrady

21 Po tych słowach Jezus przejął się w duchu i wyznał: Ręczę i zapewniam was, że jeden z was Mnie wyda. (Mt 26,20; Mk 14,17; Łk 22,21) 22 Uczniowie zaczęli przyglądać się sobie nawzajem niepewni, o kim mówi. 23 A jeden z Jego uczniów – ten, którego Jezus kochał – spoczywał przy piersi Jezusa.^[6] 24 Skinął zatem na niego Szymon Piotr, aby się dowiedział, o kim mówi. 25 Ten więc, spoczywając przy piersi Jezusa, zapytał Go: Panie! Kto to jest? 26 Jezus odpowiedział: Ten, któremu Ja podam zanurzony^[7] [w misie] kawałek chleba. Następnie zanurzył kawałek chleba, wziął i dał Judaszowi, [synowi] Szymona Iskariota. 27 I wtedy, po [podaniu] kawałka chleba, wszedł w niego szatan. Jezus więc powiedział do niego: To, co zamierzasz uczynić,^[8] uczyń szybko. (Łk 22,3) 28 Nikt jednak ze spoczywających [przy stole] nie zrozumiał, po co mu to powiedział. 29 Niektórzy nawet przypuszczali, że ponieważ Judasz ma sakiewkę, Jezus mówi mu: Zakup, co nam potrzebne na święto, albo aby dał coś ubogim. 30 On zatem wziął kawałek chleba i zaraz wyszedł. A była noc.

MOWA POŻEGNALNA

31 Gdy więc wyszedł, Jezus powiedział: Teraz Syn Człowieczy zostanie uwielbiony i Bóg zostanie uwielbiony w Nim.^[9] 32 Jeśli Bóg zostanie uwielbiony w Nim, to i Bóg uwielbi Go sobie – i to zaraz Go uwielbi. 33 Dzieci! Jeszcze chwilę jestem z wami; będziecie Mnie szukać i – jak powiedziałem Żydom, że gdzie Ja idę, wy przyjść nie zdołacie – tak teraz mówię wam.

Zaproszenie do wzajemnej miłości

34 Nowe przykazanie daję wam, abyście kochali jedni drugich, abyście kochali się tak, jak was ukochałem. (Ef 5,2; 1 Tes 4,9; 1 P 1,22; 1 J 2,7; 1 J 3,11; 1 J 3,23; 1 J 4,7; 1 J 4,19; 2 J 1,5)

Ef 5,21 Tes 4,91 P 1,221 J 2,71 J 3,111 J 3,231 J 4,71 J 4,192 J 1,5

35 Po tym wszyscy poznają, że jesteście moimi uczniami, jeśli jedni drugich darzyć będziecie miłością. (1 J 3,14; 1 J 3,16; 1 J 4,20)

Zapowiedź załamania się Piotra

36 Wtedy Szymon Piotr zwrócił się do Niego: Panie, dokąd idziesz? Jezus odpowiedział mu: Tam, dokąd idę, teraz iść za Mną nie możesz, jednak potem pójdziesz. (Mt 26,31; Mk 14,27; Łk 22,31) 37 Piotr ciągnął dalej: Panie, dlaczego teraz nie mogę iść za Tobą? Duszę moją położę za Ciebie. 38 Jezus odpowiedział: Położysz za Mnie swoją duszę? Ręczę i zapewniam cię: Zanim zapieje kogut, trzy razy się Mnie wyprzesz.