1Tymczasem Jezus na sześć dni przed Paschą przyszedł do Betanii, gdzie mieszkał Łazarz, którego Jezus wzbudził z martwych. (Kpł 23,5; Mt 26,6; Mk 14,3; Jan 11,43; Jan 11,55)2Tam też przygotowali mu ucztę, Marta usługiwała, a Łazarz był jednym z tych, którzy z Nim spoczywali [przy stole]. (Łk 10,38)3Maria więc wzięła litrę[1] pachnidła,[2] czystego, drogocennego nardu,[3] namaściła stopy Jezusa i otarła Jego stopy swoimi włosami – i dom wypełnił się zapachem perfum. (Jan 11,2)4Wtedy Judasz Iskariot, jeden z Jego uczniów, który miał Go wydać, powiedział: (Mt 10,4; Jan 6,71; Jan 13,21; Jan 13,26)5Dlaczego nie sprzedano tych perfum za trzysta denarów i nie rozdano [pieniędzy] ubogim? (Mt 19,21)6Powiedział to zaś nie dlatego, że zależało mu na ubogich, ale dlatego, że był złodziejem, a mając sakiewkę, podkradał to, co zostało wrzucone. (Jan 13,29)7Wówczas Jezus powiedział: Zostaw ją, gdyż zachowała to na dzień mojego pogrzebu. (Jan 19,40)8Ubogich bowiem zawsze będziecie mieć u siebie, Mnie natomiast nie zawsze mieć będziecie. (Pwt 15,11)9Gdy liczny tłum Żydów dowiedział się, że tam jest, przyszedł nie tylko ze względu na Jezusa, ale także po to, aby zobaczyć Łazarza, którego wzbudził z martwych. (Jan 11,43)10Arcykapłani zaś wspólnie uradzili, by i Łazarza zabić,11gdyż z powodu niego odeszło wielu Żydów i zaczęło wierzyć w Jezusa. (Jan 11,45)
Wjazd Jezusa do Jerozolimy
12Nazajutrz wielki tłum, który przybył na święto, usłyszał, że Jezus zbliża się do Jerozolimy. (Pwt 16,16; Mt 21,1; Mk 11,1; Łk 19,28)13Wzięli [zatem] gałązki palm,[4] wyszli Mu na spotkanie i wołali: Hosanna![5] Błogosławiony, który przychodzi w imieniu Pana! oraz: Król Izraela! (Kpł 23,40; Ps 118,26; Mt 27,37; Mt 27,42; Jan 1,49)14Jezus natomiast znalazł osiołka i wsiadł na niego – tak jak jest napisane:15Nie bój się,[6] córko Syjonu![7] Oto przychodzi twój król, siedząc na źrebięciu oślicy.[8] (Iz 62,11; Za 9,9)16Jego uczniowie nie rozumieli tego z początku, lecz gdy Jezus został uwielbiony, wtedy sobie przypomnieli, że to było o Nim napisane i to Mu uczynili. (Mk 9,32; Jan 2,22; Jan 7,39; Jan 14,26)17A zatem składał świadectwo tłum, który z Nim był, gdy Łazarza wywołał z grobu i wzbudził go z martwych. (Jan 11,43)18Z tego też powodu tłum wyszedł Mu na spotkanie, gdyż usłyszał, że dokonał On tego znaku.19Stąd faryzeusze mówili między sobą: Widzicie, że nic nie zyskujecie; oto cały świat poszedł za Nim. (Jan 11,48)
Jezus ziarnem pszenicy
20Wśród tych, którzy przybyli, aby w czasie święta pokłonić się [Bogu], byli też pewni Grecy. (Jan 7,35; Dz 8,27; Dz 11,20)21Ci więc podeszli do Filipa z Betsaidy w Galilei i prosili go: Panie, chcemy widzieć Jezusa. (Łk 19,3; Łk 23,8; Jan 1,43)22Filip poszedł i powiedział [o tym] Andrzejowi, Andrzej zaś i Filip poszli i powiedzieli Jezusowi. (Jan 1,44)23Jezus zaś odpowiedział im: Nadeszła godzina, aby został uwielbiony Syn Człowieczy. (Mt 26,18; Jan 2,4; Jan 7,30; Jan 13,1; Jan 13,31; Jan 17,1)24Ręczę i zapewniam was, jeśli ziarnko pszenicy wrzucone do ziemi nie obumrze, zostaje pojedynczym ziarnem, ale jeśli obumrze, wydaje obfity plon. (Mt 13,8; Jan 15,8; 1 Kor 15,36)25Kto kocha swoją duszę, straci ją, a kto nienawidzi swojej duszy w tym świecie, uchroni ją dla życia wiecznego. (Mt 10,39; Mt 16,25; Mt 25,46; Mk 8,35; Łk 14,26; Łk 17,33; Jan 10,11; Jan 10,15; Jan 10,17; Jan 10,18)26Jeśli ktoś chce Mi służyć, niech idzie za Mną, a gdzie Ja jestem, tam też będzie mój sługa; jeśli ktoś chce Mi służyć, uczci go mój Ojciec. (Jan 14,3; Jan 17,24; 2 Kor 5,8; Flp 1,23; 1 Tes 4,17)27Teraz moja dusza jest uniesiona, i co mam powiedzieć? Ojcze, wybaw Mnie od tej godziny? Przecież dlatego przyszedłem – na tę godzinę. (Ps 6,3; Ps 42,6; Ps 42,12; Mt 26,37; Mt 26,39; Jan 13,1)28Ojcze, uwielbij swoje imię! Wtedy rozległ się głos z nieba: Uwielbiłem i znowu uwielbię. (Mt 3,17; Mt 17,5; Jan 13,31; Jan 17,1)29Wówczas tłum, który tam stał i słyszał, mówił, że zagrzmiało; inni twierdzili: Anioł do Niego przemówił.30Natomiast Jezus wyjaśnił: Nie ze względu na Mnie rozległ się ten głos, ale ze względu na was. (Wj 19,9; Jan 11,42)31Teraz odbywa się sąd nad tym światem; teraz władca tego świata zostanie wyrzucony. (Jan 14,30; Jan 16,11; 2 Kor 4,4; Ef 2,2; 1 J 4,4; 1 J 5,19)32A gdy Ja zostanę podniesiony z ziemi, wszystkich pociągnę do siebie. (Iz 11,10; Jan 3,14; Jan 6,44; Jan 8,28)33Powiedział to zaś, by zaznaczyć, jaką śmiercią ma umrzeć. (Jan 18,32)34Zapytał Go więc tłum: My [wiemy] ze słuchania Prawa,[9] że Chrystus trwa na wieki, jak więc możesz mówić, że Syn Człowieczy musi zostać podniesiony? Kim jest ten Syn Człowieczy? (Ps 89,5; Ps 89,37; Ps 110,4; Iz 9,6; Ez 37,25; Dn 7,14; Mt 8,20; Jan 3,14)35Jezus powiedział im zatem: Jeszcze przez krótki czas jest wśród was światło. Chodźcie, dopóki macie światło, aby nie pochłonęła was ciemność; a kto chodzi w ciemności, nie wie, dokąd idzie. (Jan 1,5; Jan 7,33; Jan 8,12; Jan 9,5; Jan 11,10; Jan 12,46; Ef 5,8; 1 J 1,5; 1 J 2,11)36Dopóki macie światło, wierzcie w światło, abyście stali się synami światła. To powiedział Jezus, a następnie odszedł i ukrył się przed nimi. (Łk 16,8; Jan 8,12; Jan 8,59; Jan 9,5; Jan 12,46; Ef 5,8; 1 Tes 5,5)
Przyczyny i skutki niewiary
37I chociaż dokonał przed nimi tak wielu znaków, nie wierzyli w Niego, (Jan 2,11)38aby[10] wypełniło się słowo wypowiedziane przez proroka Izajasza: Panie, kto uwierzył naszej wieści i komu objawiono ramię Pana? (Iz 53,1; Mt 13,13; Mk 4,12; Łk 8,10; Łk 11,50; Jan 4,36; Jan 15,8; Jan 15,13; Rz 3,19; Rz 8,17; Rz 10,16)39Dlatego nie byli w stanie uwierzyć, że znów Izajasz powiedział:40Zaślepił ich oczy i znieczulił ich serce, aby nie widzieli oczami i nie rozumieli sercem, i nie odwrócili się, abym ich uzdrowił. (Iz 6,10; Mt 13,13)41To powiedział Izajasz, gdyż zobaczył Jego chwałę i o Nim powiedział. (Iz 6,1; Łk 24,27)42Niemniej jednak wielu spośród przywódców uwierzyło w Niego, ale ze względu na faryzeuszów nie wyznawali [tego], aby nie zostali wyłączeni z synagogi; (Jan 7,13; Jan 7,48; Jan 9,22; Jan 12,11)43pokochali bowiem chwałę ludzką bardziej niż chwałę Bożą. (1 Sm 15,30; Jan 5,44; Rz 2,29)44Jezus zaś zawołał: Kto wierzy we Mnie, nie we Mnie wierzy, ale w Tego, który Mnie posłał. (Mt 10,40; Jan 5,24)45I kto Mnie widzi, widzi Tego, który Mnie posłał. (Jan 14,9)46Ja jako światło przyszedłem na świat, aby nikt, kto wierzy we Mnie, nie pozostał w ciemności. (Jan 1,4; Jan 3,19; Jan 8,12; Jan 9,5; Jan 12,35; Jan 12,36)47I jeśliby ktoś słuchał moich słów, lecz [ich] nie przestrzegał, Ja go nie sądzę; nie przyszedłem bowiem, aby sądzić świat, ale aby zbawić świat. (Mt 7,26; Jan 3,17; Jan 8,15)48Kto Mnie odrzuca i nie przyjmuje moich słów, ma swojego sędziego: Słowo, które wygłosiłem – ono sądzić go będzie w dniu ostatecznym; (Pwt 18,18; Łk 10,16; Jan 5,45; Hbr 4,12)49gdyż Ja sam od siebie [nic] nie powiedziałem, ale Ojciec, który Mnie posłał, On mi dał polecenie, co mam powiedzieć i co głosić.[11] (Jan 14,31; Jan 17,8)50A wiem, że Jego polecenie jest życiem wiecznym. To zatem, co Ja mówię, mówię tak, jak Mi powiedział Ojciec. (Jan 8,26; Jan 8,28; Jan 14,24)