Jana 14

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

od Ewangeliczny Instytut Biblijny
1 Niech się nie trwoży[1] wasze serce; wierzycie[2] w Boga – i we Mnie wierzcie! (Mk 11,22)2 W domu mojego Ojca jest wiele mieszkań; gdyby tak nie było, byłbym wam powiedział, bo przecież idę przygotować wam miejsce. (2 Kor 5,1; Ef 2,21; 1 Tm 3,15; Hbr 3,6; Hbr 11,10; 1 P 2,5)3 A gdy pójdę i przygotuję wam miejsce, przyjdę znowu i wezmę was do siebie, abyście i wy byli tam, gdzie Ja jestem. (Mt 16,27; Flp 3,20)4 A dokąd Ja idę, drogę znacie.5 Wtedy odezwał się Tomasz: Panie, nie wiemy, dokąd idziesz, skąd możemy znać drogę?6 Jezus odpowiedział mu: Ja jestem drogą, prawdą i życiem; nikt nie przychodzi do Ojca [inaczej], jak tylko przeze Mnie. (Dz 4,12; Rz 5,1; Ef 2,18; Kol 3,4; Hbr 10,20; 1 J 5,12)7 Skoro Mnie znacie,[3] poznacie też mojego Ojca; odtąd też Go znacie – i zobaczyliście Go. (1 J 2,13)8 Wtedy Filip wtrącił: Panie, ukaż[4] nam Ojca, a [to] nam wystarczy.9 Jezus odpowiedział mu: Tyle czasu jestem z wami i nie poznałeś Mnie, Filipie? Kto Mnie zobaczył, zobaczył Ojca. Jak możesz mówić: Ukaż nam Ojca? (Kol 1,15; Hbr 1,3)10 Czy nie wierzysz, że Ja jestem w Ojcu, a Ojciec we Mnie? Słów, które do was kieruję, nie wypowiadam od siebie; to Ojciec, który mieszka we Mnie, dokonuje swoich dzieł.11 Wierzcie mi, że Ja jestem w Ojcu, a Ojciec we Mnie; a jeśli nie, to wierzcie ze względu na same dzieła.12 Ręczę i zapewniam was, kto wierzy we Mnie, będzie również dokonywał dzieł, których Ja dokonuję, i dokona większych niż te; gdyż Ja idę do Ojca; (Mt 21,21; Mk 16,17; Łk 10,17)13 i o cokolwiek poprosilibyście w moim imieniu, tego dokonam,[5] aby Ojciec był uwielbiony w Synu – (Mt 7,7)14 jeśli o coś Mnie poprosicie w moim imieniu, Ja [to][6] spełnię. (Mk 11,24; Łk 11,9; Jk 1,6; 1 J 3,22; 1 J 5,14)15 Jeśli Mnie kochacie, będziecie zachowywać moje przykazania. (1 J 2,3; 1 J 3,22; 1 J 3,24; 1 J 5,3; 2 J 1,6)16 Ja natomiast będę prosił Ojca, a [On] da wam innego Opiekuna,[7] aby był z wami na wieki – (1 J 2,1)17 Ducha prawdy,[8] którego świat przyjąć nie może, ponieważ Go nie widzi ani nie zna; wy Go znacie, gdyż pozostaje przy was i w was będzie. (Rz 8,9; Rz 8,11; 1 Kor 2,14; 2 Kor 3,17; 1 J 2,27; 1 J 5,6)18 Nie zostawię was sierotami, przyjdę do was.19 Jeszcze chwila, a świat Mnie już oglądać nie będzie; lecz wy Mnie oglądać będziecie, bo Ja żyję i wy żyć będziecie. (Ga 2,20; Flp 1,21)20 W tym dniu wy [sami] poznacie, że Ja jestem w moim Ojcu, wy zaś we Mnie, a Ja w was. (Rz 8,1; Rz 8,9; 1 Kor 1,30; 2 Kor 13,5; Kol 1,27)21 Kto ma moje przykazania i zachowuje je, jest tym, który Mnie kocha; ten zaś, który Mnie kocha, będzie kochany przez mojego Ojca i Ja będę go kochał, i objawię mu samego siebie. (Dz 10,40; 1 J 5,3; 2 J 1,6)22 Wtedy Judasz, lecz nie Iskariot, powiedział do Niego: Panie, co się stało, że zamierzasz objawić samego siebie nam, a nie światu? (Dz 10,41)23 Jezus odpowiedział mu: Jeśli ktoś Mnie kocha, będzie zachowywał moje Słowo i mój Ojciec będzie go kochał – i do niego przyjdziemy, i u niego urządzimy mieszkanie. (Rz 8,9; Rz 8,11; Ef 3,17; 1 J 2,5)24 Kto Mnie nie kocha, nie zachowuje moich słów, a Słowo, którego słuchacie, nie jest moim [Słowem], lecz Ojca, który Mnie posłał.25 To już wam powiedziałem, przebywając z wami.26 Opiekun zaś, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On was wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, co Ja wam powiedziałem. (Dz 2,33; 1 J 2,20; 1 J 2,27)27 Pokój zostawiam wam, mój pokój daję wam; nie tak jak daje świat, Ja wam daję. Niech się nie trwoży wasze serce i niech się nie boi. (Mt 14,27; Łk 2,14; Łk 24,36; Rz 16,20; Flp 4,7; Kol 3,15)28 Słyszeliście, że wam powiedziałem: Odchodzę, lecz przyjdę do was. Gdybyście Mnie kochali, cieszylibyście się, że[9] idę do Ojca, gdyż Ojciec większy jest niż Ja.[10] (Mt 16,27)29 Teraz też mówię wam [o tym], zanim to nastąpi, abyście, gdy nastąpi – uwierzyli.30 Nie będę już długo z wami rozmawiał, nadchodzi bowiem władca świata, ale we Mnie[11] nic [on] nie ma. (Ef 2,2)31 Niech[12] jednak świat pozna, że kocham Ojca i czynię tak, jak Mi Ojciec polecił. Wstańcie, chodźmy stąd.