Hebrajczyków 3

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

od Ewangeliczny Instytut Biblijny
1 Stąd, bracia święci, uczestnicy powołania niebieskiego,[1] skupcie się na Apostole i Arcykapłanie naszego wyznania,[2] na Jezusie,[3] (Mt 10,40; Mt 15,24; Mk 9,37; Łk 9,48; 1 Kor 1,9; Ef 1,18; Ef 4,1; Flp 3,14; Hbr 2,1; Hbr 2,14; Hbr 3,6; Hbr 4,3; Hbr 4,9; Hbr 4,14; Hbr 6,4; Hbr 6,20; Hbr 7,26; Hbr 8,1; Hbr 9,11; 1 P 1,15)2 wiernym Temu, który Go ustanowił, podobnie jak Mojżesz w całym Jego domu.3 Został On przecież uznany za godnego o tyle większej chwały od Mojżesza, o ile większym uznaniem[4] niż dom cieszy się jego budowniczy. (Mt 16,18; Hbr 2,7)4 Każdy bowiem dom jest przez kogoś budowany, tym zaś, który wszystko zbudował, jest Bóg. (1 Kor 3,9; 2 Kor 5,1; Ef 2,10; Hbr 11,10)5 Mojżesz wprawdzie, jako zaufany [sługa],[5] był wierny w całym Jego domu dla poświadczenia tego, co miało być powiedziane,6 ale Chrystus, jako Syn, [jest] ponad Jego domem. Tym domem my jesteśmy,[6] jeśli tylko zachowamy odwagę[7] i chlubę nadziei.[8] (Łk 8,4; Łk 8,21; Dz 2,29; Dz 4,13; 2 Kor 13,5; Ef 2,19; Kol 1,23; 1 Tm 3,15; Hbr 3,14; Hbr 6,11; Hbr 10,35; 1 P 2,5)7 Dlatego, jak mówi Duch Święty: Dziś, jeśli usłyszycie Jego głos, (Rz 8,11; Hbr 9,8; Hbr 10,15; 2 P 1,21)8 nie znieczulajcie waszych serc jak w czasie buntu, w dniu doświadczania na pustyni,9 gdzie wasi ojcowie poddawali [Mnie] próbie – i oglądali moje dzieła przez czterdzieści lat.[9]10 Dlatego zniechęciłem się[10] do tego pokolenia i powiedziałem: Zawsze błądzą sercem; nie poznali też moich dróg,11 toteż przysiągłem w moim gniewie: Nie wejdą do mojego odpoczynku.[11] (Hbr 4,3)12 Uważajcie, bracia, aby nie było w kimś z was złego serca niewiary[12] – w odstępstwie od Boga żywego, (Mt 13,58; Mt 16,16; Mt 24,4; Mt 24,11; Mk 16,14; Rz 9,26; 2 Kor 6,16; 1 Tm 4,1; 1 Tm 6,10; 2 Tm 4,2; Hbr 2,1; Hbr 3,9; Hbr 3,15; Hbr 6,4; Hbr 9,14; Hbr 10,31; Hbr 12,22; Jk 5,19; 1 P 2,4; 1 J 2,23)13 ale zachęcajcie się nawzajem każdego dnia, dopóki trwa to, co się nazywa dzisiaj,[13] aby przez zwodniczość grzechu[14] żaden z was nie uległ znieczuleniu – (Łk 8,4; Dz 14,22; 1 Kor 14,3; 1 Kor 14,31; 2 Kor 13,5; Ef 4,22; 1 Tes 5,11; 1 Tm 6,2; Hbr 10,24; Hbr 10,25)14 staliśmy się bowiem uczestnikami Chrystusa,[15] jeśli tylko początkową podstawę[16] zachowamy niewzruszoną aż do końca – (Rz 8,17; Ga 5,2; Hbr 1,3; Hbr 3,2; Hbr 3,6; Hbr 3,19; Hbr 6,11; Hbr 11,1)15 w słowach bowiem: Dziś, jeśli usłyszycie Jego głos, nie znieczulajcie swoich serc jak w [czasie] buntu,[17] (Hbr 4,7)16 kim właściwie byli ci, którzy usłyszeli i zbuntowali się? Czyż nie byli to ci wszyscy, którzy wyszli z Egiptu za sprawą Mojżesza?17 Na kogo gniewał się przez czterdzieści lat? Czy nie na tych, którzy zgrzeszyli i których zwłoki porozrzucał po pustyni? (1 Kor 10,5; 1 Kor 10,10)18 I którym to przysiągł, że nie wejdą do Jego odpoczynku,[18] jeśli nie tym nieposłusznym? (Rz 4,21; Hbr 4,3; Hbr 4,6; Hbr 4,8; Hbr 4,9; Hbr 4,11)19 Widzimy więc, że nie mogli wejść z powodu niewiary. (Mt 13,58)