1Grzech Judy wypisany jest rylcem żelaznym, ostrzem z krzemienia[1] wyryty na tablicy ich serca i na rogach ich ołtarzy, (Wj 31,18; Wj 32,16; Kpł 4,7; Kpł 16,18; Job 19,24; Jer 31,33; Ez 3,9; Ez 11,19; Ez 36,26; Za 7,12)2ku pamięci ich synów.[2] Ich ołtarze i ich aszery[3] przy zielonym drzewie, na wysokich wzgórzach, (Pwt 7,5; Pwt 12,3; Pwt 16,21; Sdz 6,25; Sdz 6,28; Sdz 6,30; 2 Krl 18,4)3na mej górze w polu.[4] Twoje bogactwo, wszystkie twe skarby, wydam na łup, twoje wzgórza[5] w grzechu[6] w obrębie wszystkich twych granic.[7] (Jer 15,13)4I wypuścisz – a u ciebie[8] twe dziedzictwo, które ci dałem; i sprawię, że będziesz służył swoim wrogom w ziemi, której nie znałeś, gdyż ogień roznieciliście w moim gniewie – będzie płonął na wieki. (Pwt 28,15)
Pochwała ufania PANU
5Tak mówi JHWH: Przeklęty człowiek,[9] który polega na człowieku i z ciała czyni swoje oparcie, a od JHWH odwraca się jego serce![10] (Przyp 4,20)6Jest [on] jak jałowiec[11] na stepie i nie widzi, że nadchodzi coś dobrego, zamieszkuje bowiem wyschłe miejsca, ziemię słoną i niezaludnioną.7Błogosławiony człowiek, który polega na JHWH, i JHWH jest jego ufnością! (Iz 30,18)8Jest on jak drzewo zasadzone nad wodą i nad potokiem zapuszcza swe korzenie, nie boi się, że nadchodzi upał, lecz jego liść pozostaje zielony, i nie zamartwia się w roku niedostatku, i nie przestaje wydawać owocu. (Ps 1,3)
Modlitwa o uzdrowienie i ratunek
9Podstępne jest serce, bardziej niż wszystko inne, i nieuleczalnie chore, kto zdoła je poznać?[12] (Pwt 29,17; Pwt 30,17; Job 34,6; Iz 17,11; Jer 15,18; Jer 30,12; Mi 1,9)10Ja, JHWH, zgłębiam serce, poddaję próbie nerki, aby oddać każdemu według jego postępowania,[13] według owocu jego uczynków. (1 Sm 16,7; Ps 7,10; Ps 62,13; Przyp 17,3; 1 J 3,20; Ap 2,23)11Kuropatwę, która wylęga to, czego nie zniosła, [przypomina] ten, kto zdobywa bogactwo, lecz w sposób nieprawy. W połowie swych dni je zostawi, a u swego kresu okaże się głupcem. (Łk 12,20)12Tronem chwały, wywyższonym od początku, jest miejsce naszej świątyni.13Nadziejo Izraela, JHWH! Wszyscy, którzy Cię opuszczają, będą się wstydzić, a odstępujący ode Mnie[14] będą zapisani na ziemi,[15] gdyż opuścili źródło wód żywych – JHWH! (Job 10,21; Iz 1,28; Jer 2,13; Jon 2,7; 1 J 2,17)14Uzdrów mnie, JHWH, a będę uzdrowiony,[16] wybaw mnie, a będę wybawiony, gdyż Ty jesteś moją pieśnią pochwalną! (Ps 6,3; Jer 31,33; Jer 32,40; Ez 36,26; Rz 5,5; Rz 6,17; Hbr 10,22; 1 J 3,21)15Oto oni mówią do mnie: Gdzie jest Słowo JHWH? Niech się spełni! (Iz 5,19; 2 P 3,4)16A ja nie uciekałem od [bycia] pasterzem[17] [idącym] za Tobą ani dnia nieodwracalnego zniszczenia nie pragnąłem. Ty znasz wypowiedzi moich warg, było to jawne przed Tobą.17Nie bądź mi postrachem, Ty, moja ucieczko w dniu niedoli!18Niech zawstydzą się moi prześladowcy, lecz ja niech nie będę zawstydzony! Niech oni się przerażą, lecz ja niech się nie przerażę! Sprowadź na nich dzień nieszczęścia i złam ich podwójnym złamaniem. (Ps 35,4; Jer 20,11)
Nakaz święcenia szabatu
19Tak powiedział do mnie JHWH: Idź i stań w bramie synów ludu,[18] którą wchodzą królowie Judy i którą wychodzą, i we wszystkich bramach Jerozolimy, (Jer 37,13; Jer 38,7)20i mów do nich: Słuchajcie Słowa JHWH, królowie Judy i cała Judo, i wszyscy mieszkańcy Jerozolimy, którzy wchodzicie przez te bramy!21Tak mówi JHWH: Strzeżcie się, na wasze dusze, i nie noście ciężaru w dzień szabatu, i nie wnoście go do bram Jerozolimy!22Ani nie wynoście ciężaru z waszych domów w dzień szabatu i nie wykonujcie żadnej pracy, lecz święćcie dzień szabatu, jak nakazałem waszym ojcom! (Wj 20,8; Wj 31,13; Pwt 5,12; Neh 13,15; Iz 56,2; Iz 56,6; Iz 58,13)23Lecz oni nie posłuchali i nie nakłonili swojego ucha, ale usztywnili swój kark,[19] aby nie słuchać i nie przyjmować pouczenia.24I stanie się, jeśli pilnie słuchać Mnie będziecie – oświadczenie JHWH – aby nie wnosić ciężaru w bramy tego miasta w dzień szabatu i aby święcić dzień szabatu, bez wykonywania w nim jakiejkolwiek pracy,25że będą wchodzić w bramy tego miasta królowie i książęta zasiadający na tronie Dawida, wjeżdżając na wozach i koniach, oni i ich książęta, Judejczyk i mieszkańcy Jerozolimy, i będzie to miasto zamieszkane na wieki. (Jer 22,4)26I będą przychodzić z miast Judy, z okolic Jerozolimy i z ziemi Beniamina, z Szefeli, z pogórza i z Negebu, przynosząc całopalenia, ofiary krwawe, ofiary z pokarmów i kadzidło, przynosząc ofiary dziękczynne do domu JHWH.27Lecz jeśli nie będziecie Mnie słuchać, aby święcić dzień szabatu i nie wnosić ciężaru przy wchodzeniu w bramy Jerozolimy w dzień szabatu, to rozpalę ogień w jej bramach i pochłonie pałace Jerozolimy – i nie zgaśnie.