4Ci z kolei, którzy się rozproszyli, przechodzili [z miejsca na miejsce] i głosili Słowo ewangelii. (Mt 10,23; Dz 5,42; Dz 8,1; Dz 11,19; Dz 15,35)5Filip zaś dotarł do miasta Samarii[4] i głosił im Chrystusa. (Dz 1,8; Dz 6,5; Dz 8,14; Dz 9,31; Dz 21,8)6Tłumy zaś zgodnie dawały posłuch temu, co było mówione przez Filipa, gdy tak słuchały i oglądały znaki, które czynił. (Mk 16,17)7Gdyż duchy nieczyste, krzycząc donośnym głosem, wychodziły z wielu, którzy je mieli, wielu też sparaliżowanych i chromych zostało uzdrowionych – (Mt 4,24; Mt 10,1; Mk 6,7; Mk 16,17; Dz 5,16; Dz 19,12)8zapanowała też wielka radość w tym mieście. (Dz 8,39; Dz 13,52)9A pewien człowiek, imieniem Szymon, zajmował się wcześniej w mieście magią i zachwycając naród Samarii, podawał się za kogoś wielkiego, (Dz 8,11; Dz 13,6)10kogo poważali wszyscy, od małego po wielkiego, mówiąc: Ten jest mocą Boga, która zwie się Wielką.[5] (Dz 14,11; Dz 28,6)11Poważali go zaś dlatego, że przez dłuższy czas zachwycał ich czarami.12Gdy jednak uwierzyli Filipowi, który głosił ewangelię o Królestwie Bożym i o imieniu Jezusa Chrystusa, dawali się ochrzcić, zarówno mężczyźni, jak i kobiety. (Mk 16,16; Dz 1,3; Dz 2,38; Dz 2,41; Dz 4,12; Dz 10,48; Dz 14,22; Dz 16,33)13Sam Szymon także uwierzył, a gdy został ochrzczony, trzymał się Filipa, a widząc, jak dzieją się wielkie znaki oraz dzieła mocy, był zachwycony.[6] (Dz 19,11)14Gdy zaś apostołowie w Jerozolimie usłyszeli, że Samaria przyjęła Słowo Boże, wysłali do nich Piotra i Jana,15którzy po przybyciu modlili się o nich, aby otrzymali Ducha Świętego.16Na nikogo bowiem z nich jeszcze nie zstąpił, byli jedynie ochrzczeni w imię Pana Jezusa. (Rz 6,3; Ga 3,27)17Wtedy nakładali na nich ręce,[7] a [oni] otrzymywali Ducha Świętego. (Dz 2,4; Dz 2,33; Dz 4,31; Dz 6,6; Dz 6,7; Dz 9,17; Dz 10,44; Dz 13,3; Dz 19,6; 1 Kor 12,1; 1 Kor 14,1; 1 Tm 4,14; 2 Tm 1,6)18A gdy Szymon spostrzegł, że Duch bywa udzielany przez nakładanie rąk apostołów, przyniósł im pieniądze[8]19i powiedział: Dajcie i mnie tę władzę, aby ten, na kogo nałożę ręce, otrzymywał Ducha Świętego.20Piotr zaś powiedział do niego: Twoje srebro wraz z tobą niech będzie na zgubę, ponieważ sądziłeś, że dar Boga można nabyć za pieniądze. (Mt 10,8; Dz 2,38; Dz 10,45; Dz 11,17)21Nie masz cząstki ani udziału w tym Słowie, gdyż twoje serce nie jest szczere[9] wobec Boga. (Dz 9,11; Ef 5,5)22Opamiętaj się zatem i [odwróć] od tego twojego zła, i módl się do Pana, czy nie mógłby ci być odpuszczony zamysł twojego serca; (Ap 2,16; Ap 3,19)23bo widzę, że jesteś w gorzkiej żółci[10] i w więzach niesprawiedliwości.[11] (Mt 27,34; Ef 4,3; Kol 2,19; Kol 3,14; Hbr 12,15)24Szymon zaś odpowiedział: Módlcie się wy o mnie do Pana, aby nie przyszło na mnie nic z tego, co powiedzieliście.25A oni, gdy złożyli świadectwo i opowiedzieli Słowo Pana,[12] wrócili do Jerozolimy, ewangelizując [po drodze] w wielu wioskach Samarytan. (Łk 22,61; Dz 2,40; Dz 5,42; Dz 8,40; Dz 10,42; Dz 11,16; Dz 13,44; Dz 13,48; Dz 13,49; Dz 15,35; Dz 16,32; Dz 19,10; Dz 19,20; 1 Tes 1,8; 1 Tes 4,15; 2 Tes 3,1; 1 P 1,25)
Filip i królewski dostojnik
26A anioł Pana przemówił do Filipa tymi słowy: Wstań i idź na południe[13] na drogę, która schodzi z Jerozolimy do Gazy.[14] Jest to droga pustynna.[15] (Dz 5,19; Dz 6,5; Dz 27,23)27Wstał więc i poszedł. A oto człowiek, Etiopczyk,[16] eunuch,[17] dostojnik kandaki,[18] królowej Etiopów,[19] który był nad całym jej skarbem, przyszedł zaś do Jerozolimy, aby pokłonić się [Bogu], (Dz 8,4; Dz 24,11)28powracał, a siedząc w swoim rydwanie, czytał proroka Izajasza.29Duch zaś powiedział Filipowi: Podejdź i przyłącz się do tego rydwanu. (Dz 10,19; Dz 11,12; Dz 13,2; Dz 20,23; Dz 21,11)30A gdy Filip podbiegł, usłyszał go, jak czyta proroka Izajasza, i zapytał: Czy rozumiesz to, co czytasz?31A on odpowiedział: Jak mogę, skoro mnie nikt nie prowadzi? I poprosił Filipa, aby wsiadł i przy nim usiadł. (Rz 10,14)32A fragment Pisma, który czytał, był ten: Jak owca na rzeź był prowadzony i jak baranek milczał wobec tego, który go strzyże – tak nie otwiera swoich ust. (Mt 26,63)33W Jego[20] poniżeniu pozbawiono Go sądu.[21] Kto opowie o jego rodzie? Bo zabierane jest z ziemi jego życie.[22] (2 Kor 8,9; Flp 2,8)34Wtedy eunuch odezwał się do Filipa: Proszę cię, o kim prorok to mówi? O sobie samym, czy też o kimś innym?[23]35A Filip otworzył swoje usta i rozpoczynając od tego [fragmentu] Pisma, głosił mu ewangelię o Jezusie. (Łk 24,27; Dz 5,42; Dz 8,25; Dz 8,40; Dz 17,2; Dz 18,28; Dz 28,23)36A gdy tak jechali drogą, przybyli nad jakąś wodę i eunuch zapytał: Oto woda; co przeszkadza, abym został ochrzczony? (Dz 2,38; Dz 10,47)37Filip zaś powiedział: Jeśli wierzysz z całego serca, możesz. A on na to: Wierzę, że Jezus Chrystus jest Synem Boga.[24]38I rozkazał zatrzymać rydwan, zeszli obaj, Filip i eunuch, do wody, i ochrzcił go.[25] (Mt 28,19)39Gdy zaś wyszli z wody, Duch Pański porwał Filipa i eunuch go już więcej nie zobaczył, lecz z radością jechał dalej swoją drogą. (Dz 8,8; Dz 11,23; 2 Kor 12,4)40Filip natomiast znalazł się w Azocie[26] i obchodząc wszystkie miasta, głosił ewangelię, aż przyszedł do Cezarei.[27] (Dz 8,25; Dz 9,30; Dz 10,1; Dz 10,24; Dz 21,8)