Dzieje Apostolskie 8

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

od Ewangeliczny Instytut Biblijny

Prześladowanie Kościoła

1 A Saul pochwalał ich zabójstwo. W tym dniu natomiast nastało wielkie prześladowanie skierowane przeciw zgromadzeniu w Jerozolimie i wszyscy, oprócz apostołów, rozproszyli się po okolicach Judei i Samarii. (Dz 1,8; Dz 5,11; Dz 8,3; Dz 8,4; Dz 9,31; Dz 11,19; Dz 22,4; Dz 22,20; Rz 1,32; 1 Kor 15,9; Flp 3,6; 1 Tm 1,13; Hbr 11,36; Jk 1,1) 

2 Szczepanem zaś zajęli się bogobojni mężczyźni i urządzili po nim wielką żałobę. 

3 A Saul tępił zgromadzenie: wchodził do domów, wywlekał mężczyzn i kobiety – i wtrącał do więzienia. (Dz 7,58; Dz 9,1; Dz 9,13; Dz 9,21; Dz 22,4; Dz 22,19; Dz 26,9; 1 Kor 15,9; Ga 1,13; Flp 3,6; 1 Tm 1,13) 

Triumf ewangelii w Samarii

4 Ci z kolei, którzy się rozproszyli, przechodzili [z miejsca na miejsce] i głosili Słowo ewangelii. (Mt 10,23; Dz 5,42; Dz 8,1; Dz 11,19; Dz 15,35) 

5 Filip zaś dotarł do miasta Samarii i głosił im Chrystusa. (Dz 1,8; Dz 6,5; Dz 8,14; Dz 9,31; Dz 21,8) 

6 Tłumy zaś zgodnie dawały posłuch temu, co było mówione przez Filipa, gdy tak słuchały i oglądały znaki, które czynił. (Mk 16,17) 

7 Gdyż duchy nieczyste, krzycząc donośnym głosem, wychodziły z wielu, którzy je mieli, wielu też sparaliżowanych i chromych zostało uzdrowionych – (Mt 4,24; Mt 10,1; Mk 6,7; Mk 16,17; Dz 5,16; Dz 19,12) 

8 zapanowała też wielka radość w tym mieście. (Dz 8,39; Dz 13,52) 

9 A pewien człowiek, imieniem Szymon, zajmował się wcześniej w mieście magią i zachwycając naród Samarii, podawał się za kogoś wielkiego, (Dz 8,11; Dz 13,6) 

10 kogo poważali wszyscy, od małego po wielkiego, mówiąc: Ten jest mocą Boga, która zwie się Wielką. (Dz 14,11; Dz 28,6) 

11 Poważali go zaś dlatego, że przez dłuższy czas zachwycał ich czarami. 

12 Gdy jednak uwierzyli Filipowi, który głosił ewangelię o Królestwie Bożym i o imieniu Jezusa Chrystusa, dawali się ochrzcić, zarówno mężczyźni, jak i kobiety. (Mk 16,16; Dz 1,3; Dz 2,38; Dz 2,41; Dz 4,12; Dz 10,48; Dz 14,22; Dz 16,33) 

13 Sam Szymon także uwierzył, a gdy został ochrzczony, trzymał się Filipa, a widząc, jak dzieją się wielkie znaki oraz dzieła mocy, był zachwycony. (Dz 19,11) 

14 Gdy zaś apostołowie w Jerozolimie usłyszeli, że Samaria przyjęła Słowo Boże, wysłali do nich Piotra i Jana, 

15 którzy po przybyciu modlili się o nich, aby otrzymali Ducha Świętego. 

16 Na nikogo bowiem z nich jeszcze nie zstąpił, byli jedynie ochrzczeni w imię Pana Jezusa. (Rz 6,3; Ga 3,27) 

17 Wtedy nakładali na nich ręce, a [oni] otrzymywali Ducha Świętego. (Dz 2,4; Dz 2,33; Dz 4,31; Dz 6,6; Dz 6,7; Dz 9,17; Dz 10,44; Dz 13,3; Dz 19,6; 1 Kor 12,1; 1 Kor 14,1; 1 Tm 4,14; 2 Tm 1,6) 

18 A gdy Szymon spostrzegł, że Duch bywa udzielany przez nakładanie rąk apostołów, przyniósł im pieniądze 

19 i powiedział: Dajcie i mnie tę władzę, aby ten, na kogo nałożę ręce, otrzymywał Ducha Świętego. 

20 Piotr zaś powiedział do niego: Twoje srebro wraz z tobą niech będzie na zgubę, ponieważ sądziłeś, że dar Boga można nabyć za pieniądze. (Mt 10,8; Dz 2,38; Dz 10,45; Dz 11,17) 

21 Nie masz cząstki ani udziału w tym Słowie, gdyż twoje serce nie jest szczere wobec Boga. (Dz 9,11; Ef 5,5) 

22 Opamiętaj się zatem i [odwróć] od tego twojego zła, i módl się do Pana, czy nie mógłby ci być odpuszczony zamysł twojego serca; (Ap 2,16; Ap 3,19) 

23 bo widzę, że jesteś w gorzkiej żółci i w więzach niesprawiedliwości. (Mt 27,34; Ef 4,3; Kol 2,19; Kol 3,14; Hbr 12,15) 

24 Szymon zaś odpowiedział: Módlcie się wy o mnie do Pana, aby nie przyszło na mnie nic z tego, co powiedzieliście. 

25 A oni, gdy złożyli świadectwo i opowiedzieli Słowo Pana, wrócili do Jerozolimy, ewangelizując [po drodze] w wielu wioskach Samarytan. (Łk 22,61; Dz 2,40; Dz 5,42; Dz 8,40; Dz 10,42; Dz 11,16; Dz 13,44; Dz 13,48; Dz 13,49; Dz 15,35; Dz 16,32; Dz 19,10; Dz 19,20; 1 Tes 1,8; 1 Tes 4,15; 2 Tes 3,1; 1 P 1,25) 

Filip i królewski dostojnik

26 A anioł Pana przemówił do Filipa tymi słowy: Wstań i idź na południe na drogę, która schodzi z Jerozolimy do Gazy. Jest to droga pustynna. (Dz 5,19; Dz 6,5; Dz 27,23) 

27 Wstał więc i poszedł. A oto człowiek, Etiopczyk, eunuch, dostojnik kandaki, królowej Etiopów, który był nad całym jej skarbem, przyszedł zaś do Jerozolimy, aby pokłonić się [Bogu], (Dz 8,4; Dz 24,11) 

28 powracał, a siedząc w swoim rydwanie, czytał proroka Izajasza. 

29 Duch zaś powiedział Filipowi: Podejdź i przyłącz się do tego rydwanu. (Dz 10,19; Dz 11,12; Dz 13,2; Dz 20,23; Dz 21,11) 

30 A gdy Filip podbiegł, usłyszał go, jak czyta proroka Izajasza, i zapytał: Czy rozumiesz to, co czytasz? 

31 A on odpowiedział: Jak mogę, skoro mnie nikt nie prowadzi? I poprosił Filipa, aby wsiadł i przy nim usiadł. (Rz 10,14) 

32 A fragment Pisma, który czytał, był ten: Jak owca na rzeź był prowadzony i jak baranek milczał wobec tego, który go strzyże – tak nie otwiera swoich ust. (Mt 26,63) 

33 W Jego poniżeniu pozbawiono Go sądu. Kto opowie o jego rodzie? Bo zabierane jest z ziemi jego życie. (2 Kor 8,9; Flp 2,8) 

34 Wtedy eunuch odezwał się do Filipa: Proszę cię, o kim prorok to mówi? O sobie samym, czy też o kimś innym? 

35 A Filip otworzył swoje usta i rozpoczynając od tego [fragmentu] Pisma, głosił mu ewangelię o Jezusie. (Łk 24,27; Dz 5,42; Dz 8,25; Dz 8,40; Dz 17,2; Dz 18,28; Dz 28,23) 

36 A gdy tak jechali drogą, przybyli nad jakąś wodę i eunuch zapytał: Oto woda; co przeszkadza, abym został ochrzczony? (Dz 2,38; Dz 10,47) 

37 Filip zaś powiedział: Jeśli wierzysz z całego serca, możesz. A on na to: Wierzę, że Jezus Chrystus jest Synem Boga. 

38 I rozkazał zatrzymać rydwan, zeszli obaj, Filip i eunuch, do wody, i ochrzcił go. (Mt 28,19) 

39 Gdy zaś wyszli z wody, Duch Pański porwał Filipa i eunuch go już więcej nie zobaczył, lecz z radością jechał dalej swoją drogą. (Dz 8,8; Dz 11,23; 2 Kor 12,4) 

40 Filip natomiast znalazł się w Azocie i obchodząc wszystkie miasta, głosił ewangelię, aż przyszedł do Cezarei. (Dz 8,25; Dz 9,30; Dz 10,1; Dz 10,24; Dz 21,8) 

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład dosłowny ©
2020 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).