1 Koryntian 10

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

od Ewangeliczny Instytut Biblijny
1 Nie chcę bowiem, abyście byli nieświadomi, bracia, że nasi ojcowie wszyscy byli pod obłokiem i wszyscy przeszli przez morze.2 Wszyscy też w Mojżesza byli ochrzczeni w obłoku i w morzu, (Rz 6,3; Ga 3,27)3 wszyscy ten sam pokarm duchowy jedli4 i wszyscy ten sam napój duchowy pili; pili bowiem z towarzyszącej im duchowej skały, a tą skałą był Chrystus.5 Ale większość z nich nie spodobała się Bogu, ciała ich bowiem zostały rozrzucone po pustkowiu. (Hbr 3,17; Hbr 11,6; Jud 1,5)6 Rzeczy te stały się dla nas wzorcami,[1] abyśmy my nie byli pożądającymi złych rzeczy, jak tamci pożądali. (1 Kor 10,11)7 Nie stawajcie się też bałwochwalcami, jak niektórzy z nich; jak napisano: Usiadł lud, aby jeść i pić, i powstali, aby się bawić. (1 Kor 5,11; 1 Kor 10,14)8 Ani nie oddawajmy się nierządowi, jak niektórzy z nich się oddawali i jednego dnia padło dwadzieścia trzy tysiące. (1 Kor 5,1; Ap 2,14)9 Nie wystawiajmy też na próbę Chrystusa, jak niektórzy z nich wystawiali i poginęli od wężów, (Mt 4,7)10 ani nie szemrajcie, tak jak niektórzy z nich szemrali i zostali pobici przez niszczyciela. (Flp 2,14)11 Rzeczy te spadły na tamtych wzorcowo i zostały spisane, by być przestrogą dla nas, których dosięgnął koniec wieków. (Rz 4,23; Rz 4,24; 1 Kor 10,6; 1 P 4,7)12 Dlatego kto myśli, że już stanął, niech uważa, by nie upadł. (Rz 5,2; Rz 11,20; 1 Kor 3,18; 2 Kor 1,24)13 Próba was nie dopadła, za wyjątkiem ludzkiej;[2] Bóg jednak jest wierny; On nie dopuści, aby was próbowano ponad to, na co was stać, ale wraz z próbą da wyjście, abyście mogli przetrwać. (Mt 6,13; 1 Kor 1,9; 1 Tes 5,24; Jk 1,13; 2 P 2,9)14 Dlatego, ukochani moi, uciekajcie od bałwochwalstwa. (1 Kor 10,7; 1 J 5,21)15 Przemawiam jak do rozsądnych; sami rozsądźcie, co mówię. (1 Kor 11,13)16 Kielich błogosławieństwa, który błogosławimy, czy nie jest wspólnotą krwi Chrystusa? Chleb, który łamiemy, czy nie jest wspólnotą[3] ciała Chrystusa? (Mt 20,22; Mt 26,26; Mt 26,27; Mk 14,22; Mk 14,23; Łk 22,19; Łk 22,20; Dz 2,42; Dz 20,7; 1 Kor 10,21; 1 Kor 11,23; 1 Kor 11,25; Hbr 9,14; Hbr 10,5; Hbr 10,10; 1 P 1,19; 1 P 2,24; Ap 14,10)17 Ponieważ jest jeden chleb, my, liczni, jesteśmy jednym ciałem, wszyscy bowiem bierzemy cząstkę z jednego chleba. (Rz 12,5; 1 Kor 12,12; 1 Kor 12,13; 1 Kor 12,20; 1 Kor 12,27; Ef 2,16; Ef 4,4; Ef 4,16; Kol 3,15)18 Przyjrzyjcie się Izraelowi według ciała; czy ci, którzy spożywają ofiary, nie są uczestnikami ołtarza?19 Co zatem mówię? Czy to, że ofiara składana bóstwom jest czymś? Albo że bóstwo jest czymś? (1 Kor 8,4)20 Raczej że to, co ofiarują, ofiarują demonom,[4] a nie Bogu; nie chcę natomiast, abyście stawali się wspólnikami demonów. (2 Kor 6,15; 1 Tm 4,1; Ap 9,20)21 Nie możecie pić kielicha Pańskiego i kielicha demonów; nie możecie brać cząstki ze stołu Pańskiego i stołu demonów. (1 Kor 10,16; 2 Kor 6,15)22 Czy pobudzamy [tu] Pana do zazdrości? Czy jesteśmy mocniejsi niż On? (2 Kor 11,2)23 Wszystko wolno,[5] ale nie wszystko niesie korzyść; wszystko wolno, ale nie wszystko buduje. (1 Kor 6,12)24 Niech nikt nie szuka swego, lecz tego, co bliźniego.[6] (Rz 15,2; 1 Kor 10,33; 1 Kor 13,5)25 Wszystko, co jest sprzedawane na targu mięsnym,[7] jedzcie, o nic z powodu sumienia nie pytając;[8] (1 Kor 8,4; 1 Kor 10,27; 1 Tm 4,3)26 gdyżPańska jest ziemia oraz [cała] jej pełnia.27 Jeśli zaprasza was ktoś z niewierzących, a chcecie pójść, jedzcie wszystko, co przed wami postawią, o nic z powodu sumienia nie pytając. (Łk 10,8; 1 Kor 8,7; 1 Kor 10,25)28 Jeśli jednak ktoś powiedziałby wam: To jest ofiara złożona bóstwom, nie jedzcie ze względu na tego, który to wyjawił, a także na sumienie; (Rz 14,15; Rz 14,21)29 o sumieniu zaś mówię nie twoim, lecz bliźniego; bo dlaczego moja wolność ma być sądzona przez czyjeś sumienie? (1 Kor 8,7)30 Jeśli ja uczestniczę z wdzięcznością, dlaczego mam być obrażany za to, za co ja dziękuję? (Dz 27,35; Rz 14,6; 1 Tm 4,3)31 Cokolwiek zatem jecie czy pijecie, cokolwiek czynicie, wszystko czyńcie na chwałę Boga. (Rz 14,17; 1 Kor 6,20; Kol 3,17; 1 P 4,11)32 Bądźcie ludźmi, którzy nie dają powodu do potknięć ani Żydom, ani Grekom, ani zgromadzeniu Boga, (Rz 14,13; Rz 14,20; Rz 14,21; 1 Kor 8,9; 1 Kor 8,13)33 jak i ja wszystkich we wszystkim zadawalam, nie szukając własnej korzyści, lecz wielu, aby byli zbawieni. (Rz 11,14; Rz 15,2; 1 Kor 9,20; 1 Kor 9,22; 1 Kor 10,24; 1 Kor 13,5)