2 Koryntian 1

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

od Ewangeliczny Instytut Biblijny

Pozdrowienie

1 Paweł, apostoł Chrystusa Jezusa z woli Bożej, i Tymoteusz, brat, zgromadzeniu Boga, które jest w Koryncie, wraz ze wszystkimi świętymi, którzy są w całej Achai: (Dz 16,1; Dz 18,27; Rz 15,26; Rz 16,21; 1 Kor 1,1; 1 Kor 1,2; 1 Kor 4,17; 1 Kor 16,15; 2 Kor 1,19; 2 Kor 9,2; Flp 1,1; Kol 1,1; 1 Tes 1,1; 1 Tes 1,7; 1 Tes 3,2; 1 Tes 3,6; 2 Tes 1,1; 1 Tm 1,2; 1 Tm 1,18; 1 Tm 6,20; 2 Tm 1,2; Hbr 13,23) 

2 Łaska wam i pokój od Boga, naszego Ojca, i Pana Jezusa Chrystusa. (Rz 1,7) 

Wdzięczność mimo ucisku

3 Błogosławiony niech będzie Bóg i Ojciec naszego Pana, Jezusa Chrystusa, Ojciec miłosierdzia i Bóg wszelkiej pociechy, (Rz 15,5; Ef 1,3; 1 P 1,3) 

4 który nas pociesza we wszelkim naszym ucisku, abyśmy my byli w stanie pocieszać tych, którzy są we wszelkim ucisku, tą pociechą, którą sami zostaliśmy pocieszeni przez Boga. (2 Kor 4,8; 2 Kor 4,17; 2 Kor 7,4; 2 Kor 7,6) 

5 Gdyż tak jak obfitują cierpienia Chrystusa względem nas, tak przez Chrystusa obfituje nasza pociecha. (Flp 3,10; Kol 1,24) 

6 Jeśli zaś jesteśmy uciskani, to dla waszej pociechy i zbawienia; jeśli jesteśmy pocieszani, to dla waszej pociechy, działającej w wytrwałości [pośród] tych samych cierpień, których i my doznajemy; (2 Kor 4,15; Ef 3,13) 

7 a nasza nadzieja co do was jest mocna, gdyż wiemy, że jak jesteście uczestnikami cierpień, tak i pociechy. (Rz 8,17; Flp 1,29) 

8 Nie chcemy bowiem, abyście byli nieświadomi, bracia, co do naszego ucisku, do którego doszło w Azji, że do niemożliwości, ponad [naszą] moc byliśmy obciążeni, tak że byliśmy całkowicie niepewni nawet, czy przeżyjemy; (Dz 19,23; 1 Kor 15,32) 

9 tak, sami w sobie wystawiliśmy wyrok śmierci, abyśmy nie byli [ludźmi], którzy spolegli na sobie samych, ale na Bogu, który wzbudza umarłych, (1 Kor 15,31; 2 Kor 4,11; 2 Kor 4,14; Flp 3,3) 

10 który od tak pewnej śmierci uchronił nas i uchroni – w którym pokładamy nadzieję, że jeszcze uchroni, (2 Tm 4,18) 

11 przy waszym też współdziałaniu w modlitwie o nas, aby z wielu ust popłynęły podziękowania za nas, za udzielony nam dar łaski. (Rz 15,30; 2 Kor 4,15; 2 Kor 9,11; Flp 1,19; Flm 1,22; Hbr 13,18) 

12 To bowiem jest naszą chlubą: świadectwo naszego sumienia, że zachowywaliśmy się w świecie, a tym bardziej względem was, w prostocie i szczerości Boga, nie w zmysłowej mądrości – lecz w łasce Boga. (Dz 23,1; Rz 9,1; 1 Kor 1,17; 1 Kor 2,4; 1 Kor 2,5; 1 Kor 2,13; 1 Kor 15,10; 2 Kor 2,17; 2 Kor 12,9; 2 Tes 2,10; 2 Tm 1,3; Hbr 13,18; Jk 3,15) 

13 Nie piszemy wam bowiem niczego innego, jak tylko to, co czytacie i co rozumiecie, a mam nadzieję, że całkowicie zrozumiecie, 

14 jak i poznaliście nas po części, że jestem waszą chlubą, podobnie jak wy naszą – w dniu naszego Pana Jezusa. (1 Kor 1,8; 2 Kor 5,12; Flp 1,6; Flp 1,10; Flp 2,16; 1 Tes 2,19) 

Plany odwiedzin

15 W takim przeświadczeniu postanowiłem już wcześniej przyjść do was, abyście dostąpili powtórnej łaski, (Rz 1,11; Rz 15,29; 1 Kor 4,19; Flm 1,22) 

16 od was przejść do Macedonii, a z Macedonii znów przyjść do was, abyście wy mnie wyprawili do Judei. (Dz 19,21; 1 Kor 16,5) 

17 Czy więc tego pragnąc, poczynałem sobie lekkomyślnie? Albo czy planując, planuję według ciała, tak że moje „tak, tak” jest jednocześnie „nie, nie”? (2 Kor 5,16) 

18 Wierny jednak jest Bóg, tak że nasze słowo do was nie jest „tak”, a zarazem „nie”. (1 Kor 1,9) 

19 Gdyż Syn Boży, Jezus Chrystus, który został przez nas pośród was ogłoszony, przeze mnie, Sylwana i Tymoteusza, nie stał się „tak” i „nie”, ale dokonało się w Nim „tak”. (1 Tes 1,1; 2 Tes 1,1; 1 P 5,12) 

20 Bo ile tylko jest obietnic Bożych, w Nim [mają swoje] „tak”; dlatego też przez Niego mówimy „Amen” dla chwały Bożej. (Rz 15,8; 1 Kor 14,16; Ga 3,17; Ef 2,12; Ef 3,21; Hbr 6,12; Hbr 10,23; Ap 3,14) 

21 Tym zaś, który utwierdza nas wraz z wami w Chrystusie i który nas namaścił, jest Bóg; (Łk 4,18; 1 J 2,20; 1 J 2,27) 

22 On też wycisnął na nas pieczęć i dał zadatek Ducha do naszych serc. (Rz 8,23; 2 Kor 5,5; Ef 1,13; Ef 1,14; Ef 4,30) 

23 Ja zaś przywołuję sobie Boga na świadka mojej duszy, że nie przybyłem do Koryntu dlatego, że was oszczędzam. (Rz 1,9; 2 Kor 11,31; 2 Kor 13,2; Flp 1,8; 1 Tes 2,5; 1 Tes 2,10) 

24 Nie że jesteśmy panami waszej wiary, lecz jesteśmy współpracownikami waszej radości; w wierze bowiem stanęliście. (1 Kor 15,1; 1 Kor 16,13; 1 P 5,3) 

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład dosłowny ©
2020 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).