1Następnie Jezus został poprowadzony przez Ducha na pustkowie, aby był poddany próbie przez diabła. (Mk 1,12; Łk 4,1; Hbr 2,18; Hbr 4,15; Ap 12,9; Ap 20,10)2A po przeposzczeniu czterdziestu dni i czterdziestu nocy, zgłodniał. (Mt 9,15; Mt 17,21; Mk 11,12)3Wtedy podszedł do Niego kusiciel i powiedział: Jeśli jesteś Synem Boga, powiedz, aby te kamienie stały się chlebem. (Mt 3,17; Mt 4,6; Mt 8,29; Mt 14,33; Mt 27,40; Mt 27,43; Mt 27,54; Dz 9,20; Rz 1,4; 1 Tes 3,5; 1 Tes 4,6)4On zaś odpowiedział: Napisano: Nie samym chlebem człowiek żyć będzie, ale każdym słowem wychodzącym z ust Boga. (2 Tm 3,16)5Wtedy diabeł wziął Go z sobą do świętego miasta i postawił Go na szczycie świątyni,[1] (Mt 23,17; Mt 27,53; Łk 2,37; Ap 11,2; Ap 21,2; Ap 21,10; Ap 22,19)6i powiedział: Jeśli jesteś Synem Boga, rzuć się w dół, napisano bowiem: Aniołom swoim przykaże o tobie i na ręce cię wezmą, byś czasem swojej stopy nie uraził o kamień. (Mt 4,3; Mt 8,29)7Jezus mu odpowiedział: Znów napisano: Nie będziesz wystawiał na próbę Pana, Boga swego. (1 Kor 10,9)8Ponownie wziął Go diabeł na bardzo wysoką górę i pokazał mu wszystkie królestwa świata wraz z ich chwałą.[2] (Ap 11,15)9I powiedział do Niego: Dam Ci to wszystko, jeśli upadniesz i złożysz mi pokłon. (Ap 13,4)10Wówczas Jezus skierował do niego słowa: Odejdź, szatanie! Gdyż napisano: Panu, swojemu Bogu, będziesz oddawał pokłon i tylko Jemu samemu będziesz usługiwał. (Mt 16,23; Łk 10,18; Łk 13,16; Łk 22,3; Łk 22,31; Rz 16,20; 2 Kor 2,11; 2 Kor 11,14; 2 Tes 2,9; Ap 12,9)11Wtedy diabeł pozostawił Go, a oto aniołowie podeszli i usługiwali Mu. (Mt 26,53; Łk 22,43; Hbr 1,14)
Ewangelizacja Jezusa w Galilei
12Gdy zaś usłyszał, że Jan został wydany, usunął się do Galilei.[3] (Mt 14,3; Mk 1,14; Mk 6,17; Łk 3,20; Łk 4,14)13I po opuszczeniu Nazaretu przyszedł i zamieszkał w Kafarnaum, nad morzem, w granicach Zebulona i Naftalego, (Mt 2,23; Mt 8,5; Mt 11,23; Mk 1,21; Mk 9,33; Łk 4,16; Łk 4,23; Łk 4,31; Ap 7,8)14aby zostało wypełnione to, co zostało powiedziane przez proroka Izajasza: (Mt 1,22)15Ziemia Zebulona i ziemia Naftalego, droga morska, Zajordanie, Galilea pogan –16lud siedzący w ciemności zobaczył wielkie światło, a siedzącym w krainie i cieniu śmierci – wzeszło im światło! (Łk 1,78)17Odtąd Jezus zaczął głosić i mówić: Opamiętajcie się, bo zbliżyło się Królestwo Niebios.[4] (Mt 3,2; Mt 5,3; Mk 1,15)
Powołanie uczniów
18Przechadzając się wzdłuż Morza Galilejskiego, zobaczył dwóch braci: Szymona,[5] zwanego Piotrem, i Andrzeja, jego brata, jak rzucali w morze sieć,[6] gdyż byli rybakami.[7] (Mt 4,20; Mt 10,2; Mt 13,47; Mt 16,16; Mk 1,16; Łk 5,1; 2 P 1,1)19I powiedział do nich: Chodźcie za Mną, a uczynię was rybakami ludzi! (Mt 8,22; Mt 9,9; Mt 13,47; Łk 5,27)20Oni zaś zaraz pozostawili sieci i poszli za Nim. (Mt 4,22; Mk 10,28; Łk 18,28)21A gdy stamtąd poszedł nieco dalej, zobaczył innych dwóch braci, Jakuba, syna Zebedeusza, i jego brata Jana, którzy wraz ze swoim ojcem Zebedeuszem naprawiali w łodzi swoje sieci – i powołał ich. (Mt 17,1; Mt 20,20; Mt 26,37; Mk 3,17; Mk 13,3; Łk 8,51; Ga 1,15)22Oni zaś zaraz pozostawili łódź oraz swojego ojca i poszli za Nim.23Następnie zaczął obchodzić całą Galileę, nauczać w ich synagogach i głosić ewangelię Królestwa oraz uzdrawiać wszelką chorobę i wszelkie niedomaganie wśród ludu. (Mt 8,16; Mt 9,35; Mt 13,54; Mt 24,14; Mk 1,14; Mk 1,34; Mk 1,39; Mk 6,55; Łk 4,15; Łk 4,43; Łk 4,44; Łk 7,21; Łk 8,1; Łk 16,16; Dz 10,38)24I rozeszła się wieść o Nim po całej Syrii; wówczas przynieśli Mu wszystkich, którzy się mieli źle, gniecionych różnorodnymi chorobami i bólami, dręczonych przez demony, lunatykujących[8] oraz sparaliżowanych – i uzdrowił ich. (Mt 8,6; Mt 8,16; Mt 8,28; Mt 9,2; Mt 9,32; Mt 12,22; Mt 15,22; Mt 17,15; Mk 1,32; Mk 5,15; Mk 6,55)25Szły też za Nim liczne tłumy z Galilei i z Dziesięciogrodu,[9] z Jerozolimy, z Judei i z Zajordania.[10] (Mk 3,7; Łk 6,17)