1Bądźcie naśladowcami moimi, jak i ja – Chrystusa. (Mt 11,29; Jan 13,15; Rz 15,1; 1 Kor 4,16; Ef 5,2; Flp 3,17; 1 Tes 1,6; 2 Tes 3,7; 2 Tes 3,9; 1 P 2,21)2Chwalę was zaś,[1] że we wszystkim o mnie pamiętacie i – jak wam przekazałem – przekazu tego mocno się trzymacie. (1 Kor 11,1; 1 Tes 3,6; 2 Tes 2,15; 2 Tes 3,6)3Chcę zaś, abyście wiedzieli, że głową każdego mężczyzny[2] jest Chrystus, a głową żony[3] mąż, a głową Chrystusa Bóg. (Rdz 3,16; 1 Kor 3,23; 1 Kor 15,28; Ef 1,22; Ef 5,23; Kol 1,18)4Każdy mężczyzna, który modli się lub prorokuje z nakrytą głową, hańbi swoją głowę. (1 Kor 14,1; 1 Kor 14,31; 1 Kor 14,39)5I każda kobieta, która modli się lub prorokuje z nie nakrytą głową, hańbi swoją głowę, bo jednym i tym samym jest z ogoloną.[4] (2 Sm 10,4; Iz 7,20; Łk 2,36; Dz 21,9; 1 Kor 14,34)6Bo jeśli kobieta nie nakrywa się, to niech się ostrzyże; a skoro brzydko kobiecie strzyc się lub golić, to niech się przykrywa.7O ile mężczyzna nie powinien przykrywać sobie głowy, będąc[5] obrazem i chwałą Boga, to żona jest chwałą męża. (Rdz 1,27; Rdz 5,1; Rdz 9,6; Przyp 12,4; Jk 3,9)8Gdyż nie mężczyzna jest z kobiety, lecz kobieta z mężczyzny. (Rdz 2,21)9Również nie mężczyzna został stworzony ze względu na kobietę, ale kobieta ze względu na mężczyznę. (Rdz 2,18; 1 Tm 2,13)10Dlatego żona powinna mieć na głowie [znak] władzy – ze względu na aniołów.[6] (Rdz 3,16; Rdz 6,1; Rdz 24,65; Ps 138,1; Iz 6,2; 1 Kor 4,9; Ef 3,10; Ef 6,12; 1 Tm 2,11)11Zresztą w Panu nie ma kobiety bez mężczyzny ani mężczyzny bez kobiety.12Bo jak kobieta jest z mężczyzny, tak też mężczyzna przez kobietę – a wszystko z Boga.13Sami w sobie[7] osądźcie: Czy kobiecie pasuje modlić się do Boga bez nakrycia?14Czyż sama natura[8] nie poucza was, że mężczyźnie, jeśli zapuszcza włosy, przynosi to wstyd, (Rz 2,14)15a kobiecie, jeśli zapuszcza włosy, przynosi to chwałę? Gdyż włosy zostały jej dane za okrycie.[9] (1 Kor 11,6)16A jeśli ktoś myśli być uparty, my takiego ustalenia[10] nie mamy ani zgromadzenia Boże.[11] (Rdz 24,65; Wj 28,4; Lb 6,5; Iz 6,2; Jan 18,39; 1 Kor 4,17; 1 Kor 7,17; 1 Kor 8,7; 1 Kor 11,5; 1 Kor 11,6; 1 Kor 11,7; 1 Kor 11,11; 1 Kor 11,14; 1 Kor 14,33; 1 Kor 16,1)
Znaczenie Wieczerzy Pańskiej i sposób jej obchodzenia
17To natomiast zarządzając, nie pochwalam, że schodzicie się nie ku lepszemu, ale ku gorszemu. (Mt 18,20; 1 Kor 14,23; Hbr 10,25)18Przede wszystkim więc słyszę, że gdy schodzicie się jako zgromadzenie, powstają między wami podziały – i po części temu wierzę. (1 Kor 1,10; 1 Kor 3,3)19Bo i muszą być wśród was różne stronnictwa, aby ci, którzy są wypróbowani, stali się wśród was widoczni. (Łk 12,51; 1 J 2,19)20Gdy więc schodzicie się razem, nie ma wśród was spożywania Wieczerzy Pańskiej;21każdy bowiem kładzie przed sobą własną wieczerzę do spożycia – i jeden jest głodny, a drugi pijany.22Czy nie macie domów, aby jeść i pić? Albo czy zgromadzeniem Bożym gardzicie[12] i zawstydzacie tych, którzy nic nie mają? Co mam wam powiedzieć? Czy mam was pochwalić? Za to nie pochwalam. (Przyp 17,5; Jk 2,5)23Ja bowiem przejąłem od Pana to, co też wam przekazałem, że Pan Jezus tej nocy, której został wydany, wziął chleb, (Mt 26,26; Mk 14,22; Łk 22,19; 1 Kor 15,3; Ga 1,12)24podziękował, złamał i powiedział: To jest moje ciało za was [wydane]; to czyńcie na moją pamiątkę.25Podobnie po wieczerzy [wziął] kielich i powiedział: Ten kielich to nowe przymierze w mojej krwi; to czyńcie, ilekroć pijecie – na moją pamiątkę.[13] (Wj 24,6; Jer 31,31; Jer 32,40; Za 9,11; 2 Kor 3,6; Hbr 7,22; Hbr 8,8)26Gdyż ilekroć spożywacie ten chleb i pijecie z tego kielicha, ogłaszacie[14] śmierć Pana, dopóki [On] nie przyjdzie. (Mt 26,29; Jan 21,22; Dz 1,11; 1 Kor 4,5)27Dlatego kto by jadł chleb i pił z kielicha Pańskiego niegodnie,[15] winien[16] będzie ciała i krwi Pana. (Jan 6,51; 1 Kor 10,16; Ef 2,8; Hbr 10,29; 1 P 1,19)28Niech więc człowiek poddaje samego siebie próbie i w ten sposób niech je z tego chleba i pije z tego kielicha. (2 Kor 13,5; Ga 6,4)29Kto bowiem je i pije niegodnie,[17] bez uwzględnienia ciała Pańskiego,[18] je i pije wyrok na samego siebie.30Dlatego jest między wami wielu słabych i chorych, a niemało zasnęło. (Mt 27,52; Jan 11,11; 1 Kor 15,20; 1 Kor 15,51)31Bo jeśli osądzalibyśmy samych siebie, nie bylibyśmy sądzeni.32Sądzeni zaś przez Pana, jesteśmy karceni,[19] abyśmy wraz ze światem nie zostali potępieni. (Ps 94,12; Ps 118,18; Przyp 3,11; Jan 15,18; Rz 5,16; Hbr 12,5; Hbr 12,11)33Dlatego, moi bracia, gdy się schodzicie, aby jeść, czekajcie jedni na drugich.34Jeśli ktoś głodny, niech je w domu, abyście nie schodzili się na sąd. Co do pozostałych spraw, zarządzę, gdy przyjdę. (1 Kor 4,19; 1 Kor 11,22)