1W piętnastym zaś roku panowania cesarza Tyberiusza,[1] gdy Poncjusz Piłat był namiestnikiem Judei, Herod tetrarchą Galilei, Filip, jego brat, tetrarchą Iturei oraz okręgu Trachonu, a Lizaniasz tetrarchą Abileny, (Mt 3,1; Mt 14,1; Mt 27,2; Mk 1,1; Łk 2,1; Łk 3,19; Łk 9,7; Łk 23,7; Dz 4,27; Dz 13,1; 1 Tm 6,13)2za arcykapłanów Annasza i Kajfasza, stało się słowo Boże do Jana, syna Zachariasza, na pustkowiu.[2] (Mt 3,1; Mt 26,3; Mk 1,2; Łk 1,80; Dz 4,6)3Przemierzał więc całą okolicę Jordanu,[3] ogłaszając chrzest opamiętania dla odpuszczenia[4] grzechów.[5] (Mt 26,28; Mk 1,4; Łk 1,77; Łk 3,16; Dz 3,19; Dz 3,20; Dz 13,24; Dz 17,30; Dz 19,4)4Jak zostało napisane w zwoju słów proroka Izajasza: Głos wołającego na pustkowiu: Przygotujcie drogę Pana, Jego ścieżki prostymi czyńcie. (Łk 1,76; Łk 4,17; Dz 8,28)5Każdy wąwóz niech będzie wypełniony, a każda góra lub wzgórze zniżone, krzywe niech staną się proste, a wyboiste – drogami równymi; (Hbr 12,13)6i wszelkie ciało zobaczy Boże zbawienie. (Łk 2,30; Tt 2,11)7Przemawiał więc do tłumów, wychodzących, by dać się przez niego ochrzcić: Płody żmij,[6] kto wam wskazał, by uciekać przed nadchodzącym gniewem? (Mt 3,7; Mt 23,33; Rz 1,18; Rz 2,5; Rz 2,8; Rz 5,9; 1 Tes 1,10)8Wydawajcie więc owoce godne opamiętania i nie zaczynajcie sobie mówić: Ojca mamy Abrahama. Mówię wam bowiem, że Bóg jest w stanie z tych kamieni wzbudzić dzieci Abrahamowi. (Dz 13,26; Dz 26,20; Rz 4,1; Rz 4,11; Rz 4,12; Rz 4,16; Rz 4,17; Rz 9,7; Ga 3,7)9Już także siekiera przyłożona jest do korzenia drzew; wszelkie więc drzewo, które nie wydaje dorodnego owocu, jest wycinane i rzucane w ogień. (Mt 3,10; Mt 7,19)10Tłumy zaś pytały go: Cóż więc mamy czynić? (Łk 3,12; Łk 3,14; Dz 2,37; Dz 16,30; Dz 22,10)11A on im odpowiadał: Kto ma dwie tuniki,[7] niech przekaże temu, kto nie ma, a kto ma żywność, niech czyni podobnie. (Jk 2,15; 1 J 3,17)12Przyszli też celnicy,[8] aby dać się ochrzcić, i powiedzieli do Niego: Nauczycielu, co mamy czynić? (Mt 21,32; Łk 7,29; Łk 18,13)13A on powiedział do nich: Nie pobierajcie nic więcej obok tego, co wam przykazano. (Łk 19,8)14Pytali Go też żołnierze:[9] A co my mamy czynić? Odpowiedział im: Nikogo nie napastujcie ani fałszywie nie oczerniajcie, lecz poprzestawajcie na swoim żołdzie. (Łk 3,13)15Gdy zaś lud spodziewał się i wszyscy w swoich sercach rozważali o Janie, czy może on nie jest Chrystusem,16Jan odpowiedział wszystkim, mówiąc: Ja was chrzczę w wodzie, lecz nadchodzi mocniejszy ode mnie, któremu nie jestem godny rozwiązać rzemyka u Jego sandałów; On was będzie chrzcił w Duchu Świętym i w ogniu.[10] (Mt 3,11; Mk 1,8; Mk 4,19; Łk 3,3; Łk 9,54; Łk 12,49; Łk 17,29; Dz 1,5; Dz 2,3; Dz 7,30; Dz 11,15; Dz 13,25; 1 Kor 3,15; 2 Tes 1,8; Hbr 1,7; Hbr 10,27; Jk 3,6; 1 P 1,5; 2 P 3,7; Ap 2,19; Ap 3,18)17W Jego ręku jest przetak,[11] by oczyścić swoje klepisko i zebrać zboże do swojego spichlerza, a plewy spalić w nieugaszalnym ogniu. (Mt 3,12; Mt 13,30; Mt 25,41; Mk 9,48)18Wieloma też innymi [słowami] zachęcając, głosił ludowi dobrą nowinę.[12] (Łk 2,10; Łk 4,43)19A tetrarcha Herod, upominany przez niego z powodu Herodiady, żony swojego brata, oraz z powodu całego zła, którego Herod się dopuścił, (Mt 14,3; Mk 6,17)20dodał do tego wszystkiego i to, [że][13] zamknął Jana w więzieniu.