1Następnie powiedział do swoich uczniów: Niemożliwe jest, by nie doszło do skandali,[1] lecz biada temu, który je wywołuje. (Mt 5,29; Mt 11,16; Mt 13,41; Mt 16,23; Mt 18,7; Łk 22,22; Rz 16,17)2Korzystniej by mu było, gdyby kamień młyński zawisł mu wokół szyi i został wrzucony do morza, niż by przez skandal przyczynił się do upadku jednego z tych małych. (Mt 18,6; Mk 9,42; Łk 10,29)3Uważajcie na siebie![2] Jeśliby zgrzeszył twój brat,[3] upomnij go, i jeśli się opamięta, odpuść mu. (Mt 6,14; Mt 18,15; Mt 18,35; Mk 11,25; Łk 8,18; Ef 4,32; Kol 3,13)4I jeśliby siedem razy na dzień zgrzeszył przeciw tobie i siedem razy zwrócił się do ciebie, mówiąc: Żałuję tego – odpuść mu. (Mt 18,21)
Moc wiary
5Apostołowie powiedzieli do Pana: Dodaj nam wiary. (Mk 9,23)6Pan zaś odpowiedział: Gdybyście mieli wiarę jak ziarno gorczycy, moglibyście powiedzieć tej czarnej morwie:[4] Wykorzeń się i zasadź się w morzu – i usłuchałaby was.[5] (Mt 13,31; Mt 17,20; Mt 21,21; Mk 11,23; Łk 13,19; Łk 17,5; Łk 19,4)
Właściwa samoocena
7Kto zaś z was, mając sługę zajętego przy orce lub wypasie, powie mu, gdy ten wróci z pola: Wejdź i zaraz spocznij przy stole?8Czy nie powie mu raczej: Przygotuj coś na wieczerzę, przepasz się i usługuj mi, aż się najem i napiję, a potem i ty będziesz jadł i pił? (Łk 12,35; Łk 12,37)9Czy ma wdzięczność dla sługi za to, że wykonał, co [mu] polecono?[6]10Tak i wy, gdy wykonacie wszystko, co wam polecono, mówcie: Jesteśmy niepotrzebnymi[7] sługami; wykonaliśmy to, co było naszą powinnością.[8] (1 Kor 9,16)
Uzdrowienie dziesięciu trędowatych
11W czasie podążania do Jerozolimy,[9] przechodził środkiem Samarii i Galilei. (Mt 19,1; Łk 4,14; Łk 9,51; Łk 9,52; Łk 9,53; Łk 13,22)12Gdy wchodził do pewnej wioski, wyszło Mu naprzeciw dziesięciu trędowatych mężczyzn, którzy stanęli z daleka13i donośnym głosem zawołali: Jezusie! Mistrzu! Zmiłuj się nad nami! (Mt 9,27; Mt 15,22; Łk 18,38)14Gdy ich zobaczył, powiedział do nich: Idźcie, pokażcie się kapłanom. A kiedy szli, zostali oczyszczeni. (Mt 8,4; Łk 5,14)15Jeden zaś z nich, gdy zobaczył, że został wyleczony, zawrócił, głośno chwaląc Boga. (Mt 9,8; Łk 7,16; Łk 18,43)16Upadł też na twarz u Jego stóp i dziękował Mu; a był on Samarytaninem. (Mt 10,5; Łk 5,12; 1 Kor 14,25)17Wtedy Jezus zapytał: Czyż nie dziesięciu zostało oczyszczonych? Dziewięciu więc gdzie?18Czy nie znalazł się nikt, kto by zawrócił i oddał chwałę Bogu, tylko ten cudzoziemiec?19I powiedział mu: Wstań i idź! Twoja wiara cię ocaliła. (Mt 9,22; Mk 5,34; Łk 7,50; Łk 8,48; Łk 18,42)