Zapisz się darmowo

Łukasza 13

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)

od Ewangeliczny Instytut Biblijny
1 W tym właśnie czasie byli tam obecni jacyś [ludzie], którzy Mu donosili o Galilejczykach, których krew Piłat zmieszał z ich ofiarami. (Łk 3,1; Dz 5,37) 2 Wtedy powiedział im: Myślicie, że ci Galilejczycy byli większymi grzesznikami niż wszyscy inni Galilejczycy, że tak ucierpieli? (Jan 9,2) 3 O nie, mówię wam, lecz jeśli się nie opamiętacie, wszyscy podobnie poginiecie. (Ps 7,13; Łk 3,3; Łk 3,8; Łk 5,32) 4 Albo tych osiemnastu, na których runęła wieża w Syloe i zabiła ich – myślicie, że oni byli bardziej winni niż pozostali ludzie zamieszkujący Jerozolimę? (Neh 3,15; Iz 8,6; Jan 9,7; Jan 9,11) 5 O nie, mówię wam, lecz jeśli się nie opamiętacie, wszyscy tak samo poginiecie. 6 Opowiedział też taką przypowieść: Ktoś miał figowiec zasadzony w swojej winnicy i przyszedł szukać na nim owocu, lecz nie znalazł. (Iz 5,1; Mt 3,8; Mt 21,19; Jan 15,16; Rz 7,4; Flp 1,11; Kol 1,10) 7 Wtedy powiedział do winogrodnika: Oto od trzech lat przychodzę,[1] szukam owocu na tym figowcu i nie znajduję. Wytnij go więc, po co ma ziemię wyjaławiać? (Mt 7,19; Mt 21,19; Mk 11,13; Łk 3,9) 8 Ten zaś odezwał się i powiedział mu: Panie, pozostaw go jeszcze ten rok, aż go okopię dokoła i obłożę nawozem, (2 P 3,9; 2 P 3,15) 9 może wyda owoc w przyszłym, a jeśli nie, wytniesz go. 10 Pewnego szabatu nauczał w jednej z synagog. (Mt 4,23; Mk 6,2) 11 A właśnie[2] [była tam] kobieta, która od osiemnastu lat miała ducha słabości;[3] była zgięta we dwoje i nie mogła całkowicie się wyprostować. (Łk 13,16; Dz 16,16) 12 Gdy Jezus ją zobaczył, przywołał ją i powiedział: Kobieto, zostałaś uwolniona[4] od swojej słabości – (Łk 5,15) 13 i nałożył na nią ręce; wtedy natychmiast wyprostowała się i zaczęła chwalić Boga! (Mk 5,23; Mk 7,32; Mk 16,18; Łk 4,40; Łk 5,25; Łk 7,16; Łk 17,15; Łk 18,43) 14 Wówczas przełożony synagogi, oburzony, że Jezus uzdrowił w szabat, odezwał się do tłumu: Jest sześć dni, w których należy pracować. W te zatem przychodźcie i dawajcie się uzdrawiać, a nie w dzień szabatu! (Wj 20,9; Pwt 5,13; Ez 46,1; Mt 12,2; Mt 12,10; Mk 3,2; Mk 3,4; Łk 6,7; Łk 8,41; Jan 5,16; Jan 7,23; Jan 9,14; Jan 9,16) 15 Wtedy Pan mu odpowiedział: Obłudnicy! Czy każdy z was w dzień szabatu nie odwiązuje od żłobu swojego bydlęcia lub osła i nie prowadzi ich napoić? (Mt 12,11; Łk 12,56; Łk 14,5) 16 A czy tej, która jest córką Abrahama, którą szatan związał – zauważcie! – na dziesięć i osiem lat, nie należało uwolnić z tych pęt w dzień szabatu? (Mt 12,12; Łk 3,8; Łk 19,9; Jan 7,23; Dz 10,38; 1 Kor 5,5) 17 Gdy On to mówił, wszystkich Jego przeciwników zaczął ogarniać wstyd, cały natomiast tłum cieszył się z powodu chwalebnych czynów dziejących się przez Niego. (1 P 3,16) 18 Mówił więc: Do czego podobne jest Królestwo Boże i z czym je porównam? (Mt 3,2; Mt 13,24; Mt 13,44; Łk 4,43; Łk 17,20) 19 Podobne jest do ziarnka gorczycy,[5] które człowiek wziął i zasiał w swoim ogrodzie. Wyrosło ono, stało się drzewem[6] i ptaki niebieskie zagnieździły się w jego gałęziach. (Ez 17,23; Ez 31,6; Mt 13,31; Mt 17,20; Mk 4,30; Łk 3,1; Łk 17,6) 20 I znów powiedział: Z czym porównam Królestwo Boże? 21 Podobne jest do zakwasu, który kobieta wzięła, zmieszała z trzema satonami[7] mąki, aż się wszystko zakwasiło. (Mt 5,15; Mt 13,33; Mk 4,21; Łk 11,33; 1 Kor 5,6; Ga 5,9) 22 I chodził po miastach i wioskach, nauczając i odbywając podróż do Jerozolimy.[8] (Mt 9,35; Mk 6,6; Mk 10,32; Łk 9,51; Łk 13,33; Łk 17,11; Łk 18,31; Łk 19,28; Łk 19,41) 23 Zapytał Go zaś ktoś: Panie, czy tylko niewielu będzie zbawionych? Wtedy On odpowiedział im: (Dz 2,47; 1 Kor 1,18; 2 Kor 2,15) 24 Usiłujcie[9] wejść przez wąskie drzwi,[10] gdyż mówię wam: wielu będzie starało się wejść – i nie zdołają. (Mt 7,13; Mt 11,12; Mk 10,25; Łk 22,44; Hbr 4,11) 25 Od chwili, gdy Pan domu wstanie i zamknie drzwi, zaczniecie – pozostawieni na zewnątrz – kołatać do drzwi i mówić: Panie, otwórz nam. A On wam odpowie: Nie znam was, skąd jesteście. (Ps 138,6; Iz 63,16; Jer 1,5; Oz 5,3; Mt 7,22; Mt 25,10) 26 Wówczas zaczniecie mówić: Jadaliśmy z[11] Tobą i pijaliśmy, a na naszych ulicach nauczałeś. 27 Lecz On odezwie się i odpowie: Nie znam was, skąd jesteście, odstąpcie ode Mnie wszyscy czyniciele niesprawiedliwości. (Ps 6,9; Mt 7,23; Mt 25,41) 28 Tam będzie płacz i zgrzytanie zębów, gdy zobaczycie Abrahama, Izaaka, Jakuba i wszystkich proroków w Królestwie Bożym, a siebie samych wyrzuconych na zewnątrz. (Mt 13,42; Mt 13,50; Mt 24,51; Łk 14,35) 29 I zjawią się [ludzie] ze wschodu, z zachodu, z północy i z południa, i spoczną u stołu w Królestwie Bożym. (Ps 107,3; Iz 49,12; Mt 8,11; Łk 14,15; Łk 22,16; Łk 22,30) 30 Tak oto są ostatni, którzy będą pierwszymi, i są pierwsi, którzy będą ostatnimi. (Przyp 29,23; Iz 2,12; Mt 19,30; Mt 20,16; Mk 10,31; Łk 1,52) 31 W tym czasie przyszli jacyś faryzeusze i powiedzieli do Niego: Wyjdź i idź stąd, gdyż Herod chce Cię zabić. (Mt 14,1; Łk 3,1; Łk 9,7; Łk 9,8) 32 Wtedy powiedział im: Idźcie i powiedzcie temu lisowi:[12] Oto wypędzam demony i dokonuję uzdrowień dzisiaj i jutro, a trzeciego [dnia] kończę. (Neh 4,3; Lm 5,18; Ez 13,4; Oz 6,2; Łk 2,15; Łk 7,28; Łk 9,22; Łk 24,7; Jan 17,4; Dz 4,26) 33 Lecz muszę dziś, jutro i pojutrze być w drodze, gdyż jest nie do pomyślenia, aby prorok zginął poza Jerozolimą. (Mt 21,11) 34 Jerozolimo, Jerozolimo, która zabijasz proroków i kamienujesz tych, którzy zostali do ciebie posłani, ileż to razy chciałem zgromadzić twoje dzieci, jak kwoka swoje pisklęta pod skrzydła, a nie chcieliście! (Wj 19,4; Pwt 32,11; Rt 2,12; Ps 17,8; Ps 91,4; Ps 147,2; Mt 21,35; Mt 23,37; Jan 5,40; Dz 7,59) 35 Oto przyjdzie wam zostawić wasz dom. Mówię wam zaś: Na pewno Mnie już nie zobaczycie, aż nastanie [czas], gdy powiecie: Błogosławiony, który przychodzi w imieniu Pana. (Ps 69,26; Ps 118,26; Jer 12,7; Jer 22,5; Łk 19,38) 

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład dosłowny
© 2020 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).