Dzieje Apostolskie 6

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

od Ewangeliczny Instytut Biblijny
1 W tych dniach, gdy liczba uczniów rosła, doszło do szemrania hellenistów[1] przeciw Hebrajczykom, że przy codziennej posłudze przeoczano ich wdowy. (Dz 2,45; Dz 4,35; Dz 5,14; Dz 6,7; Dz 9,29; Dz 9,39; Dz 9,41; 1 Tm 5,3)2 Wówczas Dwunastu[2] zwołało rzeszę uczniów i powiedziało: Nie byłoby pożądane, gdybyśmy porzucili Słowo Boga, aby usługiwać przy stołach. (Dz 1,26; Dz 14,23; Dz 20,28; Ef 4,11; Tt 1,5)3 Znajdźcie sobie natomiast, bracia, siedmiu[3] cenionych mężczyzn, pełnych Ducha i mądrości, którym zlecimy tę potrzebę, (Dz 6,5; Dz 6,10; Dz 10,22; Dz 16,2; Dz 22,12; 1 Tm 3,7; 3 J 1,12)4 a my poświęcimy się modlitwie i posłudze Słowa. (Dz 1,14; Dz 2,42; Dz 20,24)5 I spodobało się to Słowo całej rzeszy, i wybrali Szczepana, człowieka pełnego wiary i Ducha Świętego, Filipa, Prochora, Nikanora, Tymona, Parmena i Mikołaja, prozelitę[4] z Antiochii.[5] (Dz 6,3; Dz 6,8; Dz 6,10; Dz 8,5; Dz 8,26; Dz 11,24; Dz 21,8)6 Tych stawili przed apostołami, [którzy] pomodlili się i nałożyli na nich ręce. (Mk 5,23; Dz 1,24; Dz 8,17; Dz 9,17; Dz 13,3; Dz 14,23; Dz 19,6; 1 Tm 4,14; 2 Tm 1,6)7 A Słowo Boga krzewiło się i liczba uczniów w Jerozolimie niezmiernie rosła, liczna też rzesza kapłanów okazywała posłuszeństwo wierze. (Dz 2,41; Dz 2,47; Dz 4,4; Dz 5,14; Dz 6,1; Dz 11,21; Dz 11,24; Dz 12,24; Dz 14,1; Dz 14,22; Dz 19,20; Dz 21,20; Rz 16,26)8 Szczepan[6] zaś, pełen łaski i mocy, czynił cuda i wielkie znaki wśród ludu. (Mk 16,17; Dz 1,8; Dz 2,43; Dz 3,4; Dz 4,33; Dz 5,12; Dz 6,1; Dz 8,6; Dz 14,3; Dz 15,12)9 Powstali zaś niektórzy z tak zwanej synagogi wyzwoleńców,[7] Cyrenejczyków, Aleksandryjczyków oraz tych z Cylicji[8] i Azji, i rozprawiali ze Szczepanem. (Mt 27,32; Dz 15,23; Dz 15,41; Dz 22,3; Dz 23,34)10 Lecz nie mogli sprostać mądrości i Duchowi, w którym przemawiał. (Łk 21,15; Dz 6,3; Dz 6,5)11 Wówczas podstawili mężczyzn mówiących: Usłyszeliśmy, jak wypowiada bluźniercze słowa przeciwko Mojżeszowi i Bogu. (Mt 26,59; Mk 14,55)12 Podburzyli więc lud, starszych oraz znawców Prawa, powstali, porwali go i zaprowadzili do Sanhedrynu.13 Postawili też fałszywych świadków, którzy mówili: Ten człowiek nie przestaje mówić rzeczy przeciw temu świętemu miejscu oraz [przeciw] Prawu; (Mt 26,59; Dz 7,58; Dz 21,28; Dz 25,8)14 usłyszeliśmy go bowiem, jak mówi, że ten Jezus z Nazaretu zburzy to miejsce i zmieni zwyczaje, które przekazał nam Mojżesz. (Dz 15,1; Dz 21,21; Dz 28,17)15 A gdy wszyscy, którzy zasiadali w Sanhedrynie, utkwili w nim wzrok, zauważyli, że jego oblicze jest niczym oblicze anioła.

Dzieje Apostolskie 6

Słowo Życia

od Biblica
1 Wraz z szybkim wzrostem liczby uczniów podnosiły się głosy niezadowolenia. Ci, którzy mówili po grecku, narzekali, że wierzący, którzy mówili po hebrajsku, pomijają ich wdowy przy codziennym podziale żywności dla potrzebujących.2 Wtedy Dwunastu zwołało wszystkich uczniów i rzekło: —Nie byłoby to właściwe, gdybyśmy zaniedbali głoszenie słowa Bożego, a zajęli się rozdzielaniem żywności.3 Rozejrzyjcie się więc, drodzy przyjaciele, i wybierzcie spośród siebie siedmiu zaufanych, mądrych i napełnionych Duchem Świętym mężczyzn. Im zlecimy to zajęcie.4 My zaś całkowicie poświęcimy się modlitwie i głoszeniu słowa Bożego.5 Wszystkim spodobała się ta propozycja. Wybrali więc Szczepana—człowieka o wyjątkowej wierze i pełnego Ducha Świętego, Filipa, Prochora, Nikanora, Tymona, Parmenasa i Mikołaja z Antiochii, który wcześniej był poganinem nawróconym na judaizm.6 Przedstawiono ich apostołom, ci zaś modlili się za nich i posłali ich do tej służby, kładąc na nich ręce.7 Tymczasem wpływ słowa Bożego był coraz większy i liczba uczniów w Jerozolimie szybko wzrastała i nawet wielu kapłanów przyjmowało wiarę w Jezusa.8 Szczepan, jeden z Siedmiu, człowiek obdarzony przez Boga szczególną łaską i mocą, dokonywał na oczach ludzi wielkich cudów.9 Ale niektórzy członkowie Synagogi Wyzwolonych—byłych niewolników, pochodzących z Cyreny, Aleksandrii, Cylicji oraz Azji—chcieli go skompromitować w dyskusji.10 Nie byli jednak w stanie dorównać jego mądrości i Duchowi, pod wpływem którego Szczepan przemawiał.11 Podstawili więc fałszywych świadków, którzy zeznali: —Słyszeliśmy, jak ten człowiek przeklinał Mojżesza i Boga.12 W ten sposób zbuntowali przeciwko Szczepanowi cały tłum ludzi oraz starszych i przywódców religijnych. Następnie aresztowali go i postawili przed Wysoką Radą.13 Wtedy świadkowie ponownie fałszywie zeznali: —Ten człowiek nie przestaje wypowiadać się przeciwko świątyni i Prawu Mojżesza.14 Słyszeliśmy nawet, jak mówił, że Jezus z Nazaretu zburzy świątynię i zmieni zwyczaje, przekazane nam przez Mojżesza.15 W tym momencie wszyscy zgromadzeni skierowali wzrok na Szczepana, jego twarz była bowiem podobna do twarzy anioła.