1Apostołowie zaś oraz bracia rozrzuceni po Judei usłyszeli, że poganie również przyjęli Słowo Boga.2Gdy więc Piotr przybył do Jerozolimy, ci, którzy byli z obrzezanych, zaczęli wysuwać przeciwko niemu zarzuty:3Gościłeś u ludzi nieobrzezanych — mówili — i zasiadałeś z nimi do stołu.4Wówczas Piotr zaczął im wyjaśniać wszystko po kolei:5Przebywałem w mieście Joppie. Tam podczas modlitwy, będąc w zachwyceniu, miałem widzenie. Oto jakiś przedmiot przypominający wielkie płótno, trzymany za cztery rogi, opuszczał się z nieba i zatrzymał tuż przy mnie.6A gdy przyjrzałem się mu uważnie, zobaczyłem żyjące na ziemi czworonogi, dzikie zwierzęta, płazy oraz ptaki.7Usłyszałem też głos, który tak zwracał się do mnie: Piotrze, wstań, zabijaj i jedz!8O tym nie może być mowy, Panie — odpowiedziałem. — Tego, co skalane i nieczyste, nigdy jeszcze nie miałem w ustach.9Wtedy znów odezwał się do mnie głos z nieba: Tego, co Bóg oczyścił, ty nie uważaj za skalane.10Powtórzyło się to trzykrotnie. Następnie wszystko powróciło do nieba.11Po chwili tuż przed domem, w którym przebywałem, stanęli trzej mężczyźni, posłani do mnie z Cezarei.12A Duch podpowiedział mi, że mam z nimi iść bez wahania. Wyruszyło też ze mną tych sześciu braci i tak przyszliśmy do domu tego człowieka.13Opowiedział nam on, jak zobaczył anioła, który stanął w jego domu i polecił mu: Poślij do Joppy i sprowadź stamtąd Szymona, którego nazywają Piotrem.14On skieruje do ciebie słowa, dzięki którym będziesz zbawiony ty i cały twój dom.15A gdy zacząłem mówić, zstąpił na nich Duch Święty, podobnie jak na nas na początku.16Przypomniałem sobie wówczas wypowiedź Pana. Powiedział On: Jan chrzcił w wodzie, wy zaś zostaniecie ochrzczeni w Duchu Świętym.17Jeśli więc Bóg dał im ten sam dar, co i nam, którzy uwierzyliśmy w Pana Jezusa Chrystusa, to kim ja jestem, abym mógł sprzeciwiać się Bogu?18Gdy to usłyszeli, uspokoili się i zaczęli chwalić Boga: Tak więc i poganom — mówili — Bóg sprawił opamiętanie, aby mogli otrzymać życie.
Powstanie Kościoła w Antiochii
19Tymczasem ci, którzy się rozproszyli na skutek prześladowania, rozpętanego z powodu Szczepana, dotarli aż do Fenicji, na Cypr i do Antiochii. Poza Żydami nikomu jednak nie głosili Słowa.20Za to niektórzy, pochodzący z Cypru i Cyreny, po przybyciu do Antiochii zaczęli rozmawiać również z Grekami i głosić im dobrą nowinę o Panu Jezusie.21Pan ich w tym wspomagał,[1] bo rzeczywiście duża liczba osób, które uwierzyły, nawróciła się do Niego.22Wieść o nich dotarła do kościoła w Jerozolimie, tak że wysłali do Antiochii Barnabę.23Ten, gdy przybył na miejsce i przekonał się, że Bóg okazał im łaskę, ucieszył się i zachęcał wszystkich, aby całym sercem trzymali się Pana.24Był on dobrym człowiekiem, pełnym Ducha Świętego i wiary. Spora też grupa ludzi została pozyskana dla Pana.25Barnaba udał się również do Tarsu w poszukiwaniu Saula.26Znalazł go tam, sprowadził do Antiochii i przez cały rok przebywali razem w kościele. W tym czasie objęli nauczaniem znaczną liczbę osób. To w Antiochii po raz pierwszy nazwano uczniów chrześcijanami.27W tych zaś dniach przyszli do Antiochii prorocy z Jerozolimy.28Jeden z nich, imieniem Hagabos, zapowiedział pod wpływem Ducha, że na całym świecie nastanie wielki głód. Nastał on też za panowania Klaudiusza.29Co do uczniów natomiast, tyle na ile każdego było stać, wszyscy postanowili wysłać pomoc braciom mieszkającym w Judei.30Zgodnie z postanowieniem posłali ją starszym[2] za pośrednictwem Barnaby i Saula.
Dzieje Apostolskie 11
Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)
1Usłyszeli zaś apostołowie oraz bracia [rozrzuceni] po Judei, że i poganie przyjęli Słowo Boga. (Dz 9,30; Dz 11,29; Hbr 4,12)2A gdy Piotr przybył do Jerozolimy, zarzucali mu ci, którzy byli z obrzezania, (Dz 10,45; Dz 15,5; Ga 2,12; Kol 4,11; Tt 1,10)3mówiąc: Wszedłeś do ludzi nieobrzezanych i jadłeś wraz z nimi.[1] (Łk 15,2; Dz 10,28; Ga 2,12)4Piotr zaś zaczął im wyjaśniać po kolei:5Byłem ja w mieście Joppie i gdy modliłem się, zobaczyłem w zachwyceniu widzenie: jakiś zstępujący przedmiot, jakby wielkie płótno, opuszczane z nieba za cztery rogi — i podeszło aż do mnie. (Dz 10,9)6Wpatrzyłem się w nie uważnie i zobaczyłem czworonogi ziemi i dzikie zwierzęta, płazy oraz ptaki nieba.7Usłyszałem też głos mówiący do mnie: Wstań, Piotrze, zabijaj i jedz!8Wtedy odpowiedziałem: Nie ma mowy, Panie, bo skalane i nieczyste nigdy nie weszło do moich ust.9A głos z nieba powtórnie odezwał się do mnie: Co Bóg oczyścił, ty nie miej za skalane.10To zaś stało się trzykrotnie, po czym znowu wszystko zostało wciągnięte do nieba.11I oto zaraz przed domem, w którym byłem, stanęli trzej mężczyźni, posłani do mnie z Cezarei.12A Duch powiedział mi, abym poszedł z nimi bez wahania. Poszło też ze mną tych sześciu braci i tak przyszliśmy do domu tego człowieka. (Dz 10,23; Dz 10,45)13Opowiedział nam on, jak zobaczył anioła, który stanął w jego domu i powiedział: Poślij do Joppy i sprowadź Szymona, którego nazywają Piotrem,14który powie ci słowa, dzięki którym będziesz zbawiony ty i cały twój dom. (Dz 16,31)15A gdy zacząłem mówić, zstąpił na nich Duch Święty, tak jak na nas na początku. (Dz 2,4; Dz 10,44)16I przypomniałem sobie słowo Pana, gdy powiedział: Jan chrzcił w wodzie, wy zaś zostaniecie ochrzczeni w Duchu Świętym. (Dz 1,5)17Jeśli więc Bóg dał im ten sam dar, co i nam, którzy uwierzyliśmy w Pana Jezusa Chrystusa, to kim ja byłem, abym mógł zabronić Bogu? (Dz 8,20; Dz 10,45; Dz 10,47; Dz 15,8)18A gdy to usłyszeli, uspokoili się i chwalili Boga, mówiąc: Tak więc i poganom[2] Bóg sprawił opamiętanie dla [otrzymania] życia. (Dz 5,31; Dz 10,45; Dz 13,46; Dz 14,27; Dz 21,20; Rz 15,9)19Tymczasem ci, którzy zostali rozproszeni na skutek prześladowania, które wybuchło z powodu Szczepana,[3] dotarli aż do Fenicji,[4] na Cypr i do Antiochii, nikomu nie głosząc Słowa, tylko samym Żydom. (Dz 8,1)20Niektórzy zaś z nich byli ludźmi z Cypru i Cyreny;[5] oni po przybyciu do Antiochii zaczęli mówić również do Greków, głosząc ewangelię o Panu Jezusie. (Dz 5,42)21I ręka Pana była z nimi, rzeczywiście wielka liczba tych, którzy uwierzyli, nawróciła się do Pana. (Łk 1,66; Dz 2,41; Dz 4,4; Dz 5,14; Dz 6,7; Dz 9,35; Dz 11,24; Dz 21,20)22Słowo o nich dotarło do uszu zgromadzenia w Jerozolimie; wysłali więc Barnabę, aby poszedł aż do Antiochii. (Dz 4,36)23On, gdy tam przybył i zobaczył łaskę Bożą, ucieszył się i zachęcał wszystkich, aby z poświęceniem serca trwali w Panu. (Dz 4,33; Dz 13,43; Dz 14,22; 2 Kor 6,1; Kol 1,6)24Był to bowiem człowiek dobry, pełen Ducha Świętego i wiary. I znaczny tłum został pozyskany dla Pana. (Dz 2,41; Dz 4,4; Dz 5,14; Dz 6,5; Dz 6,7; Dz 11,21; Dz 21,20)25Udał się on też do Tarsu, aby odszukać Saula, (Dz 9,30)26a gdy go znalazł, przyprowadził [go] do Antiochii. I stało się, że przez cały rok[6] zbierali się w zgromadzeniu i nauczali znaczny tłum; w Antiochii też po raz pierwszy nazwano uczniów chrześcijanami. (Dz 11,22; Dz 12,1; Dz 13,1; Dz 26,28; 1 P 4,16)27W tych zaś dniach przyszli do Antiochii prorocy[7] z Jerozolimy. (Łk 7,26; Dz 13,1; Dz 14,4; Dz 15,32; 1 Kor 12,28; 1 Kor 14,3; Ef 4,11)28Jeden z nich, imieniem Hagabos, powstał i zaznaczył przez Ducha, że na całym świecie nastanie wielki głód – nastał on też za Klaudiusza.[8] (Mt 24,7; Dz 2,18; Dz 8,29; Dz 10,19; Dz 18,2; Dz 21,4; Dz 21,10; Dz 21,11)29Co do uczniów natomiast, tak jak kogo było stać, każdy z nich postanowił posłać pomoc braciom mieszkającym w Judei. (Dz 11,1; Dz 24,17; Rz 15,26; 1 Kor 16,1; Ga 2,10)30To też uczynili, posyłając ją prezbiterom[9] za pośrednictwem[10] Barnaby i Saula. (Dz 12,1; Dz 12,25; Dz 14,23; Dz 15,2; Dz 15,4; Dz 15,6; Dz 20,17; Dz 21,18; Dz 26,20; 1 Tm 5,17; 1 Tm 5,19; Tt 1,5; Jk 5,14)