Psalm 139 | Lutherbibel 2017 :: ERF Bibleserver

Lutherbibel 2017

Gott – allwissend und allgegenwärtig

1 Ein Psalm Davids, vorzusingen. HERR, du erforschest mich und kennest mich. (Ps 7,10; Jer 17,10) 2 Ich sitze oder stehe auf, so weißt du es; du verstehst meine Gedanken von ferne. 3 Ich gehe oder liege, so bist du um mich und siehst alle meine Wege. 4 Denn siehe, es ist kein Wort auf meiner Zunge, das du, HERR, nicht alles wüsstest. 5 Von allen Seiten umgibst du mich und hältst deine Hand über mir. 6 Diese Erkenntnis ist mir zu wunderbar und zu hoch, ich kann sie nicht begreifen. 7 Wohin soll ich gehen vor deinem Geist, und wohin soll ich fliehen vor deinem Angesicht? 8 Führe ich gen Himmel, so bist du da; bettete ich mich bei den Toten, siehe, so bist du auch da. (Am 9,2) 9 Nähme ich Flügel der Morgenröte und bliebe am äußersten Meer, (Jon 1,3) 10 so würde auch dort deine Hand mich führen und deine Rechte mich halten. 11 Spräche ich: Finsternis möge mich decken und Nacht statt Licht um mich sein –, (Hi 34,22) 12 so wäre auch Finsternis nicht finster bei dir, und die Nacht leuchtete wie der Tag. Finsternis ist wie das Licht. 13 Denn du hast meine Nieren bereitet und hast mich gebildet im Mutterleibe. 14 Ich danke dir dafür, dass ich wunderbar gemacht bin; wunderbar sind deine Werke; das erkennt meine Seele. 15 Es war dir mein Gebein nicht verborgen, / da ich im Verborgenen gemacht wurde, da ich gebildet wurde unten in der Erde. 16 Deine Augen sahen mich, da ich noch nicht bereitet war, und alle Tage waren in dein Buch geschrieben, die noch werden sollten und von denen keiner da war. (Ps 31,16) 17 Aber wie schwer sind für mich, Gott, deine Gedanken! Wie ist ihre Summe so groß! (Ps 40,6) 18 Wollte ich sie zählen, so wären sie mehr als der Sand: Wenn ich aufwache, bin ich noch immer bei dir. (Ps 63,7) 19 Ach, Gott, wolltest du doch den Frevler töten! Dass doch die Blutgierigen von mir wichen! 20 Denn voller Tücke reden sie von dir, und deine Feinde erheben sich ohne Ursache. 21 Sollte ich nicht hassen, HERR, die dich hassen, und verabscheuen, die sich gegen dich erheben? 22 Ich hasse sie mit ganzem Ernst; sie sind mir zu Feinden geworden. 23 Erforsche mich, Gott, und erkenne mein Herz; prüfe mich und erkenne, wie ich’s meine. 24 Und sieh, ob ich auf bösem Wege bin, und leite mich auf ewigem Wege.

Schlachter 2000

von Genfer Bibelgesellschaft

1 Dem Vorsänger. Von David. Ein Psalm. HERR, du erforschst mich und kennst mich! (Ps 17,3; Jer 12,3) 2 Ich sitze oder stehe auf, so weißt du es; du verstehst meine Gedanken von ferne. (2Kön 19,27; Ps 44,22; Spr 15,3; Joh 2,24)

2Kön 19,27Ps 44,22Spr 15,3Joh 2,24

3 Du beobachtest mich, ob ich gehe oder liege, und bist vertraut mit allen meinen Wegen; (Hi 31,4; Ps 119,168; Spr 5,21) 4 ja, es ist kein Wort auf meiner Zunge, das du, HERR, nicht völlig wüsstest. (1Chr 28,9; Hebr 4,13) 5 Von allen Seiten umgibst du mich und hältst deine Hand über mir. (Ps 63,8; Offb 1,17) 6 Diese Erkenntnis ist mir zu wunderbar, zu hoch, als dass ich sie fassen könnte! (Hi 11,7; Hi 42,3) 7 Wo sollte ich hingehen vor deinem Geist, und wo sollte ich hinfliehen vor deinem Angesicht? (Jer 23,24; Jon 1,3) 8 Stiege ich hinauf zum Himmel, so bist du da; machte ich das Totenreich zu meinem Lager, siehe, so bist du auch da! (Spr 15,11; Am 9,2) 9 Nähme ich Flügel der Morgenröte und ließe mich nieder am äußersten Ende des Meeres, (Hi 38,12; Ps 110,3; Jes 24,14) 10 so würde auch dort deine Hand mich führen und deine Rechte mich halten! (Am 9,3) 11 Spräche ich: »Finsternis soll mich bedecken und das Licht zur Nacht werden um mich her!«, (Hi 12,22) 12 so wäre auch die Finsternis nicht finster für dich, und die Nacht leuchtete wie der Tag, die Finsternis [wäre für dich] wie das Licht. (Hi 34,22; Dan 2,22) 13 Denn du hast meine Nieren gebildet; du hast mich gewoben im Schoß meiner Mutter. (Hi 10,9; Jes 44,2; Jer 1,5) 14 Ich danke dir dafür, dass ich erstaunlich und wunderbar gemacht bin; wunderbar sind deine Werke, und meine Seele erkennt das wohl! (1Mo 1,26; Ps 92,5; Eph 2,10) 15 Mein Gebein war nicht verhüllt vor dir, als ich im Verborgenen gemacht wurde, kunstvoll gewirkt tief unten auf Erden. (Hi 10,8; Pred 11,5) 16 Deine Augen sahen mich schon als ungeformten Keim, und in dein Buch waren geschrieben alle Tage, die noch werden sollten, als noch keiner von ihnen war. (Hi 14,5; Jer 1,5) 17 Und wie kostbar sind mir deine Gedanken, o Gott! Wie ist ihre Summe so gewaltig! (Ps 40,6; Jes 55,9) 18 Wollte ich sie zählen — sie sind zahlreicher als der Sand. Wenn ich erwache, so bin ich immer noch bei dir! (Ps 3,6; Ps 40,6; Ps 73,23) 19 Ach, wollest du, o Gott, doch den Gottlosen töten! Und ihr Blutgierigen, weicht von mir! (Ps 9,18; Ps 59,3; Ps 92,8; Ps 119,115; Jes 11,4)

Ps 9,18Ps 59,3Ps 92,8Ps 119,115Jes 11,4

20 Denn sie reden arglistig gegen dich; deine Feinde erheben [ihre Hand] zur Lüge. (2Kön 19,22; Ps 52,4; Ps 74,18; Sach 5,4; Jud 1,15)

2Kön 19,22Ps 52,4Ps 74,18Sach 5,4Jud 1,15

21 Sollte ich nicht hassen, die dich, HERR, hassen, und keine Abscheu empfinden vor deinen Widersachern? (2Chr 19,2; Ps 31,7; Ps 119,158; Ps 119,163; Spr 13,5)

2Chr 19,2Ps 31,7Ps 119,158Ps 119,163Spr 13,5

22 Ich hasse sie mit vollkommenem Hass, sie sind mir zu Feinden geworden. (Ps 101,3; Lk 14,26) 23 Erforsche mich, o Gott, und erkenne mein Herz; prüfe mich und erkenne, wie ich es meine; (Hi 31,6; Ps 17,3; Ps 26,2; Ps 139,1; Ps 139,4)

Hi 31,6Ps 17,3Ps 26,2Ps 139,1Ps 139,4

24 und sieh, ob ich auf bösem Weg bin, und leite mich auf dem ewigen Weg! (1Mo 1,31; 5Mo 11,26; Ps 5,9; Ps 7,4; Ps 27,11; Ps 143,10; Jes 40,9; Mt 1,20; Mt 2,1; Mt 2,13; Lk 1,79; 1Kor 4,4; Offb 1,7; Offb 3,8)

1Mo 1,315Mo 11,26Ps 5,9Ps 7,4Ps 27,11Ps 143,10Jes 40,9Mt 1,20Mt 2,1Mt 2,13Lk 1,791Kor 4,4Offb 1,7Offb 3,8

الكتاب المقدس

von Biblica

لِقَائِدِ الْمنُشِدِينَ. مَزْمُورٌ لِدَاوُدَ

1 يَا رَبُّ قَدْ فَحَصْتَنِي وَعَرَفْتَنِي. 2 أَنْتَ عَرَفْتَ قُعُودِي وَقِيَامِي. فَهِمْتَ فِكْرِي مِنْ بَعِيدٍ. 3 أَنْتَ تَقَصَّيْتَ مَسْلَكِي وَمَرْقَدِي، وَتَعْرِفُ كُلَّ طُرُقِي. 4 عَرَفْتَ كُلَّ كَلِمَةٍ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَتَفَوَّهَ بِها لِسَانِي. 5 لَقَدْ طَوَّقْتَنِي (بِعِلْمِكَ) مِنْ خَلْفٍ وَمِنْ أَمَامٍ وَبَسَطْتَ يَدَكَ فَوْقِي. 6 مَا أَعْجَبَ هَذَا الْعِلْمَ الْفَائِقَ، إِنَّهُ أَسْمَى مِنْ أَنْ أُدْرِكَهُ. 7 أَيْنَ الْمَهْرَبُ مِنْ رُوحِكَ؟ أَيْنَ الْمَفَرُّ مِنْ حَضْرَتِكَ؟ 8 إِنْ صَعِدْتُ إِلَى السَّمَاوَاتِ فَأَنْتَ هُنَاكَ، وَإِنْ جَعَلْتُ فِرَاشِي فِي عَالَمِ الأَمْوَاتِ فَهُنَاكَ أَنْتَ أَيْضاً. 9 إِنِ اسْتَعَرْتُ أَجْنِحَةَ الْفَجْرِ وَطِرْتُ، وَسَكَنْتُ فِي أَقْصَى أَطْرَافِ الْبَحْرِ 10 فَهُنَاكَ أَيْضاً يَدُكَ تَهْدِينِي وَيُمْنَاكَ تُمْسِكُنِي. 11 إِنْ قُلْتُ فِي نَفْسِي: «رُبَّمَا الظُّلْمَةُ تَحْجُبُنِي وَالضَّوْءُ حَوْلِي يَصِيرُ لَيْلاً»، 12 فَحَتَّى الظُّلْمَةُ لَا تُخْفِي عَنْكَ شَيْئاً، وَاللَّيْلُ كَالنَّهَارِ يُضِيءُ، فَسِيَّانَ عِنْدَكَ الظَّلامُ وَالضَّوْءُ. 13 لأَنَّكَ أَنْتَ قَدْ كَوَّنْتَ كُلْيَتَيَّ. نَسَجْتَنِي دَاخِلَ بَطْنِ أُمِّي. 14 أَحْمَدُكَ لأَنَّكَ صَنَعْتَنِي بِإِعْجَازِكَ الْمُدْهِشِ. مَا أَعْجَبَ أَعْمَالَكَ وَنَفْسِي تَعْلَمُ ذَلِكَ يَقِيناً. 15 لَمْ يَخْفَ عَلَيْكَ كِيَانِي عِنْدَمَا كُوِّنْتُ فِي السِّرِّ، وَجُبِلْتُ فِي أَعْمَاقِ الأَرْضِ. 16 رَأَتْنِي عَيْنَاكَ وَأَنَا مَازِلْتُ جَنِيناً؛ وَقَبْلَ أَنْ تُخْلَقَ أَعْضَائِي كُتِبَتْ فِي سِفْرِكَ يَوْمَ تَصَوَّرْتَهَا. 17 مَا أَثْمَنَ أَفْكَارَكَ يَا اللهُ عِنْدِي! مَا أَعْظَمَ جُمْلَتَهَا! 18 إِنْ أَحْصَيْتُهَا زَادَتْ عَلَى الرَّمْلِ عَدَداً. عِنْدَمَا أَسْتَيْقِظُ أَجِدُنِي مَازِلْتُ مَعَكَ. 19 لَيْتَكَ يَا اللهُ تَقْتُلُ الأَشْرَارَ، فَيَبْتَعِدَ عَنِّي سَافِكُو الدِّمَاءِ. 20 فَإِنَّهُمْ يَتَحَدَّثُونَ عَنْكَ بِالْمَكْرِ وَالْكَذِبِ، لأَنَّهُمْ أَعْدَاؤُكَ. 21 يَا رَبُّ أَلَا أُبْغِضُ مُبْغِضِيكَ، وَأَكْرَهُ الثَّائِرِينَ عَلَيْكَ؟ 22 بُغْضاً تَامّاً أُبْغِضُهُمْ، وَأَحْسِبُهُمْ أَعْدَاءَ لِي. 23 تَفَحَّصْنِي يَا اللهُ وَاعْرِفْ قَلْبِي. امْتَحِنِّي وَاعْرِفْ أَفْكَارِي. 24 وَانْظُرْ إنْ كَانَ فِيَّ طَرِيقُ سُوءٍ، وَاهْدِنِي الطَّرِيقَ الأَبَدِيَّ.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

von Biblica

علم كامل و مراقبت خداوند

1 ای خداوند، تو مرا آزموده و شناختهای. 2 تو از نشستن و برخاستن من آگاهی. فكرهای من از تو پوشيده نيست. 3 تو كار كردن و خوابيدن مرا زير نظر داری و از همهٔ راهها و روشهای من باخبر هستی. 4 حتی پيش از آنكه سخنی بر زبان آورم تو آن را میدانی. 5 مرا از هر سو احاطه كردهای و با دست خود مرا حفظ نمودهای. 6 شناختی كه تو از من داری بسيار عميق است و من يارای درک آن را ندارم. 7 از حضور تو به كجا میتوانم بگريزم؟ 8 اگر به آسمان صعود كنم، تو در آنجا هستی؛ اگر به اعماق زمين فرو روم، تو در آنجا هستی. 9-10 اگر بر بالهای سحر سوار شوم و به آن سوس درياها پرواز كنم، در آنجا نيز حضور داری و با نيروی دست خود مرا هدايت خواهی كرد. 11 اگر خود را در تاريكی پنهان كنم يا روشنايی اطراف خود را به ظلمت شب تبديل كنم، 12 نزد تو تاريكی تاريک نخواهد بود و شب همچون روز روشن خواهد بود. شب و روز در نظر تو يكسان است. 13 تو مرا در رحم مادرم نقش بستی و مرا بوجود آوردی. 14 تو را شكر میكنم كه مرا اينچنين شگفتانگيز آفريدهای! با تمام وجود دريافتهام كه كارهای تو عظيم و شگفتانگيز است. 15 وقتی استخوانهايم در رحم مادرم به دقت شكل میگرفت و من در نهان نمو میكردم، تو از وجود من آگاه بودی؛ 16 بلی، حتی پيش از آنكه من بوجود بيايم تو مرا ديده بودی. پيش از آنكه روزهای زندگی من آغاز شود، تو همهٔ آنها را در دفتر خود ثبت كرده بودی. 17 خدايا، چه عالی و چه گرانبها هستند نقشههايی كه تو برای من داشتهای! 18 درک عظمت آنها از فهم من بالاتر است. هر روز كه از خواب بيدار میشوم كماكان خود را در حضور تو میبينم. 19 خدايا، بدكاران را نابود كن! ای جنايتكاران از من دور شويد! 20 خداوندا، آنان دربارهٔ تو سخنان زشت بر زبان میآورند و به تو كفر میگويند. 21 پس ای خداوند، آيا حق ندارم از كسانی كه از تو نفرت دارند، متنفر باشم؟ 22 آری، از آنها بسيار متنفر خواهم بود و دشمنان تو را دشمنان خود تلقی خواهم كرد! 23-24 خدايا، دل مرا تفتيش كن و افكارم را بيازما؛ ببين آيا فساد و نادرستی در من هست؟ تو مرا به راه حيات جاويد هدايت فرما.