1א Ach![1] Jakże samotne siedzi – miasto [niegdyś] pełne ludzi. Stało się jak wdowa, [niegdyś] wielkie[2] między narodami, Księżniczka wśród prowincji[3] stała się przymusową robotnicą! (Rdz 49,15; Wj 1,11; Pwt 20,11; Joz 16,10; Joz 17,13; Sdz 1,28; Sdz 1,30; Sdz 1,33; Sdz 1,35; Sdz 9,15; 1 Krl 5,13; 1 Krl 9,15; 1 Krl 9,21; 1 Krl 12,18; 2 Krn 10,18; Iz 31,8; Ez 19,8; Dn 8,2)2ב Gorzko płacze w nocy, a na jej policzku łzy. Nie ma pocieszenia od żadnego ze swych kochanków. Wszyscy jej przyjaciele zdradzili ją, stali się jej wrogami. (Oz 2,5; Oz 2,7; Oz 2,10; Oz 2,13)3ג Na wygnanie poszedł Juda, na[4] cierpienie[5] i do wielkiej niewoli. Osiadł między narodami, nie znalazł wytchnienia; wszyscy jego prześladowcy dopadli go w wąskich przejściach.[6] (Ps 118,5; Lm 1,9)4ד Drogi na Syjon w żałobie, bo brak zdążających na święto![7] Wszystkie jego bramy spustoszone,[8] jego kapłani jęczą, jego dziewice zgnębione,[9] a on – w rozgoryczeniu. (Iz 57,18; Iz 61,2; Iz 61,3)5ה Jego nieprzyjaciele byli na przedzie,[10] wrogom powiodło się, bo JHWH utrapił go z powodu jego licznych przestępstw.[11] Jego dzieci poszły w niewolę przed obliczem nieprzyjaciela.6ו I odszedł od córki Syjonu[12] cały jej splendor. Jej książęta stali się jak jelenie: nie znalazły pastwiska i uchodzą bez siły przed tropicielem.[13] (Rdz 14,15; Kpł 26,7; Kpł 26,36; Sdz 4,22; Ps 7,6; Ps 69,27; Ps 83,16; Ps 143,3; Iz 17,13; Lm 1,15; Lm 2,1; Lm 2,2; Lm 2,4; Lm 2,5; Lm 2,8; Lm 2,10; Lm 2,13; Lm 2,15; Lm 2,18; Lm 3,48; Lm 4,22; Lm 5,5; Am 1,11)7ז Jerozolima wspomniała dni swego cierpienia i swojej tułaczki,[14] wszystkie swe kosztowności, które miała od dawna. Gdy jej lud wpadł w rękę nieprzyjaciela i nikt nie przyszedł jej z pomocą, widzieli ją jej nieprzyjaciele[15] – śmiali się z jej zagłady.[16]8ח Ciężko zgrzeszyła Jerozolima, dlatego stała się nieczysta.[17] Wszyscy jej czciciele pogardzili nią, bo zobaczyli jej nagość. Ona również wzdycha i odwraca się tyłem. (Ps 44,15; Jer 18,16)9ט Jej nieczystość[18] – na jej spódnicy, nie pamiętała swojej przyszłości. Strasznie też się stoczyła, nie ma pocieszyciela. Wejrzyj, JHWH, na moją niedolę, gdyż wróg się wywyższa. (Kpł 15,25; Kpł 15,26; Kpł 15,30; Kpł 16,16; Kpł 16,19; Kpł 18,19; Lb 5,19; Sdz 13,7; Sdz 13,14; 2 Krn 29,16; Ez 22,15; Ez 24,11; Ez 24,13; Ez 36,17; Ez 36,25; Ez 36,29; Ez 39,24; Za 13,2)10י Wróg wyciąga swą rękę po wszystkie jej kosztowności,[19] bo widziała narody wchodzące do jej świątyni, o których przykazałeś: Nie wejdą do twego [miejsca] zgromadzenia.[20] (Lb 15,15; Pwt 23,3; Rt 1,15; Rt 4,18; Ezd 8,27; Neh 13,1)11כ Cały jej lud jęczy, poszukując chleba, oddają swe kosztowności za pokarm – dla zachowania duszy:[21] Wejrzyj, JHWH, i zobacz, jak jestem wzgardzona.12ל Nie obchodzi was wszystkich przechodzących drogą? Spójrzcie i zobaczcie: Czy jest ból jak mój ból, który został mi zadany, który sprowadził na mnie JHWH w dniu żaru swojego gniewu?13מ Z wysoka posłał ogień w moje kości i [ten] je pokonał.[22] Rozciągnął sieć na moje nogi i obrócił mnie do tyłu. Zesłał na mnie zniszczenie, omdlewam cały dzień.14נ Zawiązane jest jarzmo moich przestępstw[23] – związane Jego ręką. Podniesione zostały na moją szyję[24] – sprawił, że załamała się moja siła. Pan wydał mnie w ręce tych, którym nie mogę sprostać.15ס Zakpił z mych wszystkich walecznych Pan w moim obrębie. Zwołał przeciw mnie zgromadzenie, aby złamać mego młodzieńca. Pan podeptał tłocznię dziewicy, córce judzkiej.16ע Z tego powodu ja płaczę, moje oko, moje oko spływa wodą, bo daleki ode mnie pocieszyciel, ktoś, kto pokrzepiłby moją duszę, zniszczeni zostali moi synowie, gdyż wróg był potężny.17פ Syjon wyciąga swoje ręce – brak mu pocieszenia, JHWH przykazał o Jakubie, by otoczyli go jego wrogowie, Jerozolima stała się nieczysta pomiędzy nimi.18צ JHWH okazał się sprawiedliwy; tak, Jego ustom byłem nieposłuszny. Słuchajcie, wszystkie ludy, i zobaczcie mój ból: moje dziewice i moi młodzieńcy poszli do niewoli.19ק Wołałam moich kochanków – oni mnie zdradzili! Moi kapłani i moi starsi pomarli w mieście, gdyż szukali dla siebie żywności, aby odzyskać [siły] dla swych dusz.[25]20ר Wejrzyj, JHWH, gdyż jestem w ucisku! Moje wnętrze wzburzone, moje serce przewraca się we mnie, bo byłam bardzo nieposłuszna. Na ulicy osieraca miecz, a dom jest niczym śmierć.21ש Słuchali, że ja jęczę, brak mi pocieszenia. Wszyscy moi wrogowie słuchali, cieszyli się z mego nieszczęścia, że Ty to uczyniłeś – sprowadziłeś dzień zapowiedziany. Niech im się stanie, jak mnie!22ת Niech całe ich zło przyjdzie przed Ciebie i nawiedź ich, jak nawiedziłeś mnie za wszystkie moje przestępstwa. Tak, liczne są moje westchnienia, a moje serce jest słabe.