1א Ach! Okrył w swym gniewie ciemną chmurą[1] Pan córkę Syjonu! Zrzucił z nieba na ziemię wspaniałość Izraela i nie pamiętał o podnóżku swoich stóp[2] w dniu swojego gniewu. (Pwt 28,15; 1 Krn 28,2; Ps 99,5; Ps 132,7; Iz 60,13)2ב Pochłonął Pan, nie żałował żadnej siedziby[3] Jakuba. W swej porywczości zburzył twierdze córki judzkiej. Zrzucił na ziemię, sponiewierał[4] królestwo[5] i jego książąt.3ג Ściął w żarze swego gniewu wszelki róg Izraela.[6] Cofnął swoją prawicę sprzed oblicza wroga i zapłonął w Jakubie niczym płomień ognia pożerający wokoło. (Pwt 33,17; 1 Sm 2,1; 1 Sm 2,10; 2 Sm 22,3; 1 Krn 25,5; Ps 18,3; Ps 75,11; Ps 89,18; Ps 89,25; Ps 92,11; Ps 112,9; Jer 48,25; Lm 2,17; Ez 29,21)4ד Naciągnął swój łuk jak wróg. Postawił prawicę jak przeciwnik i wyciął wszystkie kosztowności oka[7] w namiocie córki Syjonu, rozlał jak ogień swą wściekłość.5ה Pan stał się jak wróg. Pochłonął Izraela. Pochłonął wszystkie jego pałace, zburzył umocnienia i pomnożył u córki Syjonu płacz i narzekanie.6ו Splądrował jak w ogrodzie[8] jego[9] szałas,[10] zrujnował miejsce jego spotkań. Sprawił, że zapomniano na Syjonie o święcie i szabacie – i odtrącił[11] w porywie swego gniewu[12] króla oraz kapłana. (Job 15,33; Iz 34,4; Ez 15,2; Ez 15,6)7ז Odrzucił Pan swój ołtarz, obrzydził sobie swą świątynię. Przekazał w rękę wroga mury jej pałaców – wydali głos w domu JHWH jak w dniu święta.8ח JHWH przeznaczył na zniszczenie mur córki Syjonu. Rozciągnął sznur, nie cofnął swej ręki przed pochłonięciem, sprawił, że płakał [w żałobie] wał obronny i mur – razem posłabły.[13] (Am 7,7)9ט Zapadły się w ziemię jej bramy. Zniszczył i połamał ich rygle. Jej król i książęta – u narodów. Nie ma już Prawa; również jej prorocy nie znajdą już widzenia u JHWH.10י Usiedli w milczeniu na ziemi starsi córki Syjonu. Wznieśli proch na swoje głowy, opasali się worami. Pochyliły do ziemi swą głowę dziewice Jerozolimy.11כ Wylane we łzach moje oczy, przewraca się w mym wnętrzu. Wylana na ziemię moja wątroba[14] – z powodu zagłady córki mego ludu. Omdlewa niemowlę i dziecko na ulicach miasta.12ל Mówiły do matek: Gdzie ziarno i wino? – gdy mdlały niczym przebite [mieczem] na ulicach miasta, gdy wylewały duszę na łono swych matek.13מ Co mam zaświadczyć[15] o tobie? Co przypomina ciebie, córko jerozolimska? Co równa się z tobą, a zlituję się nad tobą,[16] dziewico, córko Syjonu? Bo wielka jak morze[17] twa zagłada. Kto cię uzdrowi?[18]14נ Twoi prorocy wieszczyli ci puste [słowa] i mdłe [sprawy],[19] i nie obnażali twojej winy, by przywrócić ci powodzenie.[20] Wieszczyli raczej mowy marne[21] i przynęty do odstępstwa.[22] (Job 42,10; Jer 6,14; Jer 14,13; Jer 23,9; Jer 27,1; Ez 13,10; Ez 13,11; Ez 13,14; Ez 13,15; Ez 22,28)15ס Klaskali nad tobą w dłonie wszyscy przechodzący drogą. Gwizdali i potrząsali swą głową nad córką jerozolimską: Oto miasto, o którym mówili: Pełnia piękna! Radość dla całej ziemi! (Lb 24,10; Job 27,23; Ps 48,3; Ps 50,2)16פ Otworzyli nad tobą swoje usta wszyscy twoi wrogowie. Gwizdali i zgrzytali zębami; powiedzieli: Pochłonęliśmy! Ach! To jest dzień, na który czekaliśmy! Doczekaliśmy się! Zobaczyliśmy!17ע JHWH uczynił to, co zamyślał. Spełnił swą zapowiedź;[23] to, co ogłaszał od dni dawnych – zburzył i nie żałował! I cieszył się nad tobą wróg – wywyższył róg twoich nieprzyjaciół.[24] (Kpł 26,14; Pwt 28,64)18צ Wołało[25] ich serce do Pana: [O,] Murze córki Syjonu! Spraw, niech płyną łzy jak potok, dniami i nocami. Nie dawaj sobie wytchnienia, niech twa źrenica nie spocznie.19ק Powstań, krzycz w nocy, na początku nocnych straży. Wylewaj jak wodę swe serce przed obliczem Pana. Wznieś do Niego swe dłonie za duszę swych niemowląt, omdlewających z głodu na rogu każdej ulicy.20ר Spójrz, JHWH, i przyjrzyj się: Z kim tak postąpiłeś? Czy kobiety mają jeść swój owoc,[26] wypieszczone dzieci?[27] Czy w świątyni Pana ma być zabijany kapłan i prorok? (Rdz 30,2; Kpł 26,29; Pwt 7,13; Pwt 28,4; Pwt 28,11; Pwt 28,18; Pwt 28,52; Pwt 28,53; Pwt 30,9; 2 Krl 6,24; Ps 21,11; Ps 127,3; Ps 132,11; Iz 13,18; Jer 19,1; Ez 5,10; Mi 6,7)21ש Polegli w prochu[28] ulicy chłopiec oraz starzec; moje dziewice i moi młodzieńcy padli od miecza.[29] Zabiłeś [ich] w dniu swego gniewu – ściąłeś, nie pożałowałeś.22ת Zawołaj jak w dzień zgromadzenia – otaczają mnie lęki. I nie było w dniu gniewu JHWH uciekiniera ani ocalonego. Tych, których wychowałam[30] i wykarmiłam, zniszczył mój wróg. (Jer 6,25; Jer 20,3; Jer 20,10; Jer 46,5; Jer 49,29)