Mateusza 26

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)

od Ewangeliczny Instytut Biblijny

Narada starszyzny żydowskiej

1 I stało się, gdy Jezus skończył wszystkie te słowa, że powiedział do swoich uczniów: (Mk 14,1; Łk 22,1) 

2 Wiecie, że za dwa dni jest Pascha i Syn Człowieczy będzie wydany na ukrzyżowanie. (Mt 16,21; Mt 17,22; Mt 20,18; 1 Kor 5,7) 

3 Wtedy arcykapłani i starsi ludu zebrali się na dziedzińcu arcykapłana, którego zwano Kajfasz. (Mt 26,57; Łk 3,2; Dz 4,6; Dz 4,26) 

4 I uradzili, aby Jezusa podstępem schwytać i zabić. (Mt 21,46; Łk 19,47) 

5 Powtarzali jednak: Tylko nie w święto, aby nie powstały rozruchy między ludem. (Mt 27,24) 

Namaszczenie Jezusa

6 A gdy Jezus był w Betanii, w domu Szymona trędowatego, (Mt 21,17; Mk 14,3) 

7 podeszła do Niego kobieta, która miała alabastrowy flakonik drogocennego olejku, i wylała go na Jego głowę, gdy spoczywał przy stole. 

8 Gdy uczniowie to zobaczyli, oburzyli się i powiedzieli: Po co ta strata? 

9 Przecież można to było drogo sprzedać i dać ubogim. 

10 Gdy Jezus to zauważył, powiedział im: Dlaczego sprawiacie przykrość tej kobiecie? Bo spełniła względem Mnie dobry uczynek. 

11 Ubogich bowiem zawsze macie wśród siebie, Mnie jednak macie nie zawsze; 

12 ona bowiem, wylewając ten olejek na moje ciało, uczyniła to na mój pogrzeb. 

13 Zapewniam was, gdziekolwiek po całym świecie głoszona będzie ta ewangelia, opowiadane będzie i o tym, co ona uczyniła – na jej pamiątkę. (Mt 24,14) 

Zdrada Judasza

14 Wtedy jeden z Dwunastu, zwany Judasz Iskariot, udał się do arcykapłanów (Mt 10,4; Mt 27,3; Mk 14,10; Łk 22,3) 

15 i powiedział: Co chcecie mi dać, a ja wydam Go wam? Oni zaś odważyli mu trzydzieści srebrników. (Mt 27,3; Mt 27,9) 

16 I odtąd szukał dogodnej chwili, aby Go wydać. (Mt 20,18) 

Ostatnia wieczerza

17 W pierwszym dniu Przaśników podeszli do Jezusa uczniowie i zapytali: Gdzie chcesz, abyśmy przygotowali Ci Paschę do spożycia? (Mk 14,12; Łk 22,7) 

18 On zaś odpowiedział: Idźcie do miasta, do znanego nam człowieka i powiedzcie mu: Nauczyciel mówi: Mój czas jest bliski, u ciebie urządzę Paschę z moimi uczniami. (Mt 23,8; Mt 26,45) 

19 Uczniowie uczynili tak, jak im polecił Jezus, i przygotowali Paschę. 

20 A z nastaniem wieczoru zajął wraz z Dwunastoma miejsce [przy stole]. 

Zapowiedź zdrady

21 I gdy oni jedli, powiedział: Zapewniam was, że jeden z was Mnie wyda. (Mk 14,17; Łk 22,21) 

22 I bardzo zasmuceni zaczęli pytać Go jeden po drugim: Chyba nie ja, Panie? 

23 On zaś odpowiedział: Ten, który zanurzył wraz ze Mną rękę w misie – ten Mnie wyda. 

24 Wprawdzie Syn Człowieczy odchodzi, jak o Nim napisano, lecz biada temu człowiekowi, przez którego Syn Człowieczy jest wydawany. Lepiej by mu było, gdyby się ten człowiek nie urodził. (Mk 9,12; Łk 24,25; Łk 24,46; Dz 17,2; Dz 26,22; 1 P 1,10) 

25 Judasz zaś, który Go wydawał, odezwał się: Chyba nie ja, Rabbi? A On na to: Ty [sam to] powiedziałeś. (Mt 23,7; Mt 26,49; Mt 26,64; Mt 27,11) 

Ustanowienie Wieczerzy Pańskiej

26 A gdy oni jedli, Jezus wziął chleb, pobłogosławił, złamał i rozdając uczniom, powiedział: Bierzcie, jedzcie, to jest moje ciało. (Mt 14,19; Mk 14,22; Łk 22,19; 1 Kor 11,23) 

27 Następnie wziął kielich, podziękował i dał im, mówiąc: Pijcie z niego wszyscy; (Mt 15,36; Mt 26,39; 1 Kor 10,16; 1 Kor 10,21) 

28 gdyż to jest moja krew przymierza, która wylewa się za wielu na odpuszczenie grzechów. (Mt 20,28; Hbr 7,22; Hbr 8,8; Hbr 9,18; Hbr 9,20; Hbr 9,22; Hbr 13,20) 

29 Mówię wam zaś: Odtąd na pewno nie będę pił z tego owocu winorośli aż do tego dnia, gdy go będę pił z wami nowy w Królestwie mego Ojca. (Mt 13,43) 

30 I po odśpiewaniu hymnu wyszli ku Górze Oliwnej. (Mt 21,1; Mt 24,3; Łk 22,39) 

Zapowiedź załamania się uczniów

31 Wówczas Jezus powiedział im: Tej nocy wy wszyscy zrazicie się do Mnie, gdyż napisano: Uderzę pasterza i będą rozproszone owce trzody. (Mt 11,6; Mt 26,56; Mk 14,27; Łk 22,31) 

32 Ale po wzbudzeniu Mnie wyprzedzę was do Galilei. (Mt 4,12; Mt 4,15; Mt 28,7; Mt 28,10; Mt 28,16) 

33 Wtedy odezwał się Piotr: Choćby wszyscy się do Ciebie zrazili, ja się nigdy nie zrażę. 

34 A Jezus mu na to: Zapewniam cię, że tej nocy, zanim zapieje kogut, wyprzesz się Mnie trzykrotnie. (Mt 26,69) 

35 Piotr mówi Mu: Choćby przyszło mi wraz z Tobą umrzeć, na pewno nie wyprę się Ciebie. Podobnie mówili i wszyscy uczniowie. (Mt 26,56) 

Walka w ogrodzie Getsemani

36 Następnie Jezus przybył wraz z nimi do ogrodu zwanego Getsemani i powiedział do uczniów: Usiądźcie tutaj, aż odejdę tam i pomodlę się. (Mk 14,32; Łk 22,39) 

37 I wziął z sobą Piotra i dwóch synów Zebedeusza, i zaczął smucić się i trwożyć. (Mt 4,21) 

38 I powiedział im: Bardzo smutna jest moja dusza aż do śmierci; zostańcie tutaj i czuwajcie ze Mną. 

39 I przeszedł nieco dalej, upadł na swą twarz i modlił się, mówiąc: Ojcze mój, jeśli to jest możliwe, niech Mnie ominie ten kielich; jednak nie jak Ja chcę, ale jak Ty. (Mt 6,10; Mt 20,22; Rz 5,19; Flp 2,8; Hbr 5,7; Hbr 5,8) 

40 I wrócił do uczniów i zastał ich śpiącymi — i mówi do Piotra: Tak to nie zdołaliście czuwać ze Mną ani jednej godziny? 

41 Czuwajcie i módlcie się, abyście nie upadli w czasie próby; duch wprawdzie ochoczy, ale ciało – słabe. (Mt 6,13; Mk 13,33; Ef 6,18; Hbr 2,18; 1 P 4,7) 

42 Znów po raz drugi odszedł i modlił się: Ojcze mój, jeśli nie może [Mnie] to ominąć, ale mam go wypić, niech stanie się Twoja wola. (Mt 6,10) 

43 I znów, gdy przyszedł, zastał ich śpiącymi, gdyż oczy ich były obciążone. 

44 Zostawił ich zatem, znów odszedł i po raz trzeci modlił się tymi samymi słowami. (2 Kor 12,8) 

45 Następnie przyszedł do uczniów i mówi: Śpijcie dalej i odpoczywajcie, oto nadeszła godzina i Syn Człowieczy wydany jest w ręce grzeszników. (Mt 26,18) 

46 Wstańcie, chodźmy; oto się zbliża ten, który Mnie wydaje. 

Ujęcie Jezusa

47 Gdy On jeszcze mówił, oto przyszedł Judasz, jeden z Dwunastu, a wraz z nim liczny tłum z mieczami i kijami, od arcykapłanów i od starszych ludu. (Mt 10,4; Mt 26,14; Mk 14,43; Łk 22,47) 

48 A ten, który Go wydawał, dał im taki znak: Jest nim Ten, którego pocałuję – schwytajcie Go. (Łk 7,38; Łk 15,20; Dz 20,37) 

49 Zaraz też podszedł do Jezusa i powiedział: Witaj, Rabbi! I pocałował Go. 

50 Jezus zaś powiedział do niego: Kolego, [rób to], po co się zjawiasz. Wtedy podeszli, zarzucili na Jezusa ręce i schwytali Go. 

51 I oto jeden z tych, którzy byli z Jezusem, wyciągnął rękę, dobył swego miecza, uderzył sługę arcykapłana i odciął mu ucho. (Łk 22,38) 

52 A Jezus mówi Mu: Odłóż swój miecz na jego miejsce; wszyscy bowiem, którzy dobywają miecza, od miecza giną. (Ap 13,10) 

53 Albo czy myślisz, że nie mógłbym poprosić mojego Ojca, a już teraz wystawiłby mi więcej niż dwanaście legionów aniołów? (Mt 4,11; Łk 22,43) 

54 Jak jednak miałyby spełnić się Pisma, że tak musi się stać? (Mt 26,24; Łk 24,27; Łk 24,46) 

55 W tej godzinie Jezus powiedział do tłumów: Jak na zbójcę wyszliście z mieczami i kijami, aby Mnie ująć; codziennie siadywałem w świątyni i nauczałem, a nie schwytaliście Mnie. (Mt 4,23; Mt 21,23; Mk 12,35; Łk 19,47; Łk 21,37) 

56 Ale to wszystko stało się, aby wypełniły się Pisma proroków. Wtedy wszyscy uczniowie opuścili Go i uciekli. (Mt 26,31) 

Jezus przesłuchiwany

57 A ci, którzy schwytali Jezusa, poprowadzili [Go] do arcykapłana Kajfasza, gdzie zgromadzili się znawcy Prawa i starsi. (Mt 26,3; Mk 14,53; Łk 22,54; Łk 22,67) 

58 Piotr zaś szedł za Nim z daleka aż na dziedziniec arcykapłana – i wszedł do środka, i usiadł z podwładnymi, aby zobaczyć koniec. (Mk 14,66) 

59 Arcykapłani zaś i cały Sanhedryn szukali fałszywego świadectwa przeciw Jezusowi, po to, aby Go zabić, (Mt 5,22; Mt 10,17) 

60 i nie znaleźli, [chociaż] przychodziło wielu fałszywych świadków; w końcu podeszli dwaj (Dz 6,13) 

61 i oświadczyli: Ten powiedział: Jestem w stanie zburzyć przybytek Boga i w trzy dni go zbudować. (Mt 27,40; Dz 6,14) 

62 Wtedy powstał arcykapłan i zapytał Go: Nic nie odpowiadasz na to, co oni świadczą przeciw Tobie? (Mt 27,12; Łk 23,9) 

63 Ale Jezus milczał. Arcykapłan więc powiedział: Zaprzysięgam Cię na Boga żywego, abyś nam powiedział, czy Ty jesteś Chrystusem, Synem Boga. (Mt 4,3; Mt 4,6; Mt 16,16; Łk 3,15) 

64 Jezus mówi mu: Ty [sam to] powiedziałeś. Ponadto mówię wam: Od teraz zobaczycie Syna Człowieczego siedzącego po prawicy Mocy i przychodzącego na obłokach nieba. (Mt 24,30; Mt 26,25; Mk 16,19; Łk 21,27; Dz 1,9; Dz 1,11; Dz 7,56; 1 Tes 4,17; Hbr 1,3; Ap 1,7; Ap 14,14) 

65 Wtedy arcykapłan rozdarł swoje szaty i powiedział: Zbluźnił! Czy trzeba nam jeszcze świadków? Oto teraz usłyszeliście bluźnierstwo! (Mt 9,3; Dz 14,14) 

66 Co sądzicie? A oni odpowiedzieli: Winien jest śmierci. 

67 Wtedy pluli Mu w twarz, bili Go pięściami, a inni policzkowali Go, (Mt 27,30; Mk 10,34; Łk 22,63; Dz 23,2) 

68 mówiąc: Prorokuj nam, Chrystusie, kto Cię uderzył? (Łk 22,64) 

Załamanie się Piotra

69 Piotr tymczasem siedział na zewnątrz, na dziedzińcu. [Tam] podeszła do niego jedna posługaczka, mówiąc: Ty też byłeś z tym Galilejczykiem Jezusem. (Mk 14,66; Łk 22,54) 

70 On zaś wyparł się wobec wszystkich: Nie wiem, o czym mówisz. 

71 A gdy wyszedł ku bramie, zobaczyła go inna i powiedziała do tych, którzy tam byli: Ten był z Jezusem z Nazaretu. (Mt 2,23) 

72 I znowu wyparł się pod przysięgą: Nie znam tego człowieka. 

73 Po chwili podeszli stojący [tam] i powiedzieli do Piotra: Ty naprawdę jesteś jednym z nich, bo i twoja mowa czyni cię widocznym. 

74 Wtedy zaczął ściągać na siebie klątwy i przysięgać [na świętości]: Nie znam tego człowieka. I zaraz zapiał kogut. 

75 A Piotr przypomniał sobie słowo Jezusa, gdy powiedział: Zanim zapieje kogut, trzy razy się Mnie wyprzesz. Wówczas wyszedł na zewnątrz i gorzko zapłakał. (Mt 26,34; Mt 26,35; Mk 14,30; Mk 14,72; Łk 22,31; Łk 22,34; Łk 22,61) 

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład dosłowny
© 2020 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).