Jakuba 4 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)

Harmonijne życie i odpowiedzi na modlitwy

1 Skąd wojny^[1] i skąd walki^[2] między wami?^[3] Czy nie stąd – z waszych namiętności^[4] ścierających się w waszych członkach? (Łk 9,62; Rz 7,23; Tt 3,3; Jk 4,3; 1 P 2,11; 2 P 2,13)

Łk 9,62Rz 7,23Tt 3,3Jk 4,31 P 2,112 P 2,13

2 Pożądacie, a nie macie; zabijacie i zazdrościcie, a nie możecie osiągnąć; walczycie i wojujecie – nie macie, bo nie prosicie. (Iz 1,15; Mt 5,21; Ef 2,3; Jk 3,14; 1 J 3,15)

Iz 1,15Mt 5,21Ef 2,3Jk 3,141 J 3,15

3 Prosicie, a nie otrzymujecie, dlatego że źle się dopraszacie – aby roztrwonić to na własne namiętności. (Ps 18,42; Ps 66,18; Za 7,13; Jk 4,1; 1 J 3,22; 1 J 5,14)

Ps 18,42Ps 66,18Za 7,13Jk 4,11 J 3,221 J 5,14

4 Wiarołomni,^[5] czy nie wiecie, że przyjaźń ze światem jest wrogością wobec Boga? Jeśli więc ktoś chce być przyjacielem świata, staje się nieprzyjacielem Boga. (Iz 54,5; Jer 3,20; Oz 2,2; Oz 3,1; Oz 9,1; Mt 6,24; Jan 15,19; Rz 7,3; Rz 8,7; 2 Kor 11,1; Ef 5,24; 1 J 2,15)

Iz 54,5Jer 3,20Oz 2,2Oz 3,1Oz 9,1Mt 6,24Jan 15,19Rz 7,3Rz 8,72 Kor 11,1Ef 5,241 J 2,15

5 Albo czy sądzicie, że na próżno Pismo mówi: Do zazdrości pragnie On ducha, któremu dał w nas mieszkanie? (Rdz 2,7; Wj 20,3; Wj 20,5; Rz 8,9; Rz 8,11; 1 Kor 6,19)

Rdz 2,7Wj 20,3Wj 20,5Rz 8,9Rz 8,111 Kor 6,19

6 Większą zaś okazuje łaskę, gdyż mówi: Bóg się pysznym przeciwstawia,^[6] a pokornym daje łaskę. (Job 22,29; Ps 138,6; Przyp 3,34; Przyp 29,23; Iz 57,15; Mt 23,12; Rz 13,2; 1 P 5,5)

Job 22,29Ps 138,6Przyp 3,34Przyp 29,23Iz 57,15Mt 23,12Rz 13,21 P 5,5

7 Poddajcie się więc Bogu, przeciwstawcie się zaś diabłu, a ucieknie od was. (Mt 4,1; Mt 6,10; Rz 6,13; Ef 4,27; Ef 6,11; Ef 6,13; 1 P 5,6)

Mt 4,1Mt 6,10Rz 6,13Ef 4,27Ef 6,11Ef 6,131 P 5,6

8 Zbliżcie się do Boga, a zbliży się do was. Obmyjcie ręce,^[7] grzesznicy, i oczyśćcie serca, chwiejni.^[8] (Wj 30,19; 2 Krn 15,2; Ps 24,4; Iz 1,16; Jer 4,14; Lm 3,57; Za 1,3; Ml 3,7; Mt 27,24; Mk 7,3; Mk 7,19; 2 Kor 7,1; Hbr 7,19; Jk 1,8; 1 J 3,3)

Wj 30,192 Krn 15,2Ps 24,4Iz 1,16Jer 4,14Lm 3,57Za 1,3Ml 3,7Mt 27,24Mk 7,3Mk 7,192 Kor 7,1Hbr 7,19Jk 1,81 J 3,3

9 Okażcie żal, zasmućcie się i zapłaczcie; niech wasz śmiech zamieni się w smutek, a radość w przygnębienie.^[9] (Job 5,11; Mt 5,4; Łk 6,25; Łk 18,13; Jk 5,1; Ap 3,17)

Job 5,11Mt 5,4Łk 6,25Łk 18,13Jk 5,1Ap 3,17

10 Uniżcie się przed Panem,^[10] a wywyższy was. (Mt 23,12; Łk 1,52; Łk 14,11; Jk 1,7; Jk 4,7; 1 P 5,6)

Mt 23,12Łk 1,52Łk 14,11Jk 1,7Jk 4,71 P 5,6

Nagana dla legalistycznych zapędów

11 Nie obmawiajcie jedni drugich, bracia. Kto obmawia brata lub osądza swego brata, obmawia Prawo i osądza Prawo; jeśli zaś sądzisz Prawo, nie jesteś wykonawcą Prawa, ale sędzią. (Mt 7,1; Rz 2,1; 1 Kor 4,5; 2 Kor 12,20; Jk 1,23; Jk 1,25; Jk 5,9; 1 P 2,1)

Mt 7,1Rz 2,11 Kor 4,52 Kor 12,20Jk 1,23Jk 1,25Jk 5,91 P 2,1

12 Jeden jest Prawodawca i Sędzia, Ten, który jest w stanie zbawić i zatracić. Ty zaś kim jesteś, że sądzisz bliźniego?^[11] (Wj 15,25; Ps 58,12; Iz 33,22; Jan 5,22; Rz 14,1; Rz 14,4; Rz 14,13; 1 Kor 4,4; 2 Tm 4,1)

Wj 15,25Ps 58,12Iz 33,22Jan 5,22Rz 14,1Rz 14,4Rz 14,131 Kor 4,42 Tm 4,1

Nagana dla pewności siebie

13 Chodźcie teraz wy, którzy mówicie: Dziś lub jutro pójdziemy do tego oto miasta, będziemy tam działać przez rok, będziemy handlować i zarabiać – (Przyp 27,1; Łk 12,18) 14 wy, którzy nie wiecie, co będzie jutro. Czym jest wasze życie? Bo mgłą^[12] jesteście, która ukazuje się na krótko, a potem znika. (Rdz 19,28; Kpł 16,13; Job 7,7; Job 7,9; Job 30,15; Ps 39,6; Ps 102,4; Ps 144,4; Iz 2,22; Ez 8,11; Oz 6,4; Jl 3,3; Mt 6,30; Mt 6,34; Dz 2,19)

Rdz 19,28Kpł 16,13Job 7,7Job 7,9Job 30,15Ps 39,6Ps 102,4Ps 144,4Iz 2,22Ez 8,11Oz 6,4Jl 3,3Mt 6,30Mt 6,34Dz 2,19

15 Zamiast tego, powinniście mówić: Jeśli Pan zechce, to będziemy żyli i zrobimy to lub owo. (Dz 18,21; 1 Kor 16,7; Hbr 6,3)

Dz 18,211 Kor 16,7Hbr 6,3

16 Wy tymczasem chełpicie się w swoich przechwałkach; wszelka taka chełpliwość jest zła. (1 Kor 4,19; 1 Kor 5,6) 17 Kto więc wie^[13] jak dobrze czynić, a nie czyni, dopuszcza się grzechu. (Łk 12,47; Jan 9,41)