Jakuba 5

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

od Ewangeliczny Instytut Biblijny
1 Chodźcie teraz [wy], bogaci. Zapłaczcie, lamentując nad swymi nadchodzącymi nieszczęściami. (Łk 6,24; 1 Tm 6,9; Jk 2,6; Jk 4,9)2 Wasze bogactwo zbutwiało, a wasze szaty zostały zżarte przez mole. (Mt 6,19)3 Wasze złoto i srebro zaśniedziało, a ich śniedź[1] będzie świadectwem przeciw wam i strawi wasze ciała jak ogień. Nagromadziliście skarbów w dniach ostatecznych. (Łk 12,21; Jk 3,8)4 Oto zapłata robotników, którzy zżęli wasze pola, zatrzymana przez was, krzyczy, a wołania żniwiarzy dotarły do uszu Pana Zastępów.[2]5 Dogadzaliście sobie na ziemi i używaliście, utuczyliście wasze serca na dzień rzezi. (Łk 16,19; 1 Tm 5,6; 2 P 2,13)6 Skazaliście, zamordowaliście sprawiedliwego; nie opiera się wam.7 Bądźcie zatem cierpliwi, bracia, aż do przyjścia Pana.[3] Oto rolnik oczekuje cennego plonu ziemi, cierpliwie czekając na niego, aż przyjmie wczesny i późny deszcz.[4] (1 Kor 1,7; 1 Kor 11,26; Ga 6,9; 1 Tes 2,19; Tt 2,13; Hbr 10,36)8 Bądźcie cierpliwi i wy, umocnijcie swoje serca, gdyż przyjście Pana jest bliskie. (Rz 13,11; Flp 4,5; 1 Tes 3,13; Hbr 10,25; 1 P 4,7; Ap 22,12; Ap 22,20)9 Nie narzekajcie,[5] bracia, jedni na drugich, abyście nie zostali osądzeni; oto Sędzia stanął u drzwi. (Mt 24,33; Mk 13,29; Dz 10,42; Dz 17,31; 1 Kor 4,5; 2 Tm 4,1; Jk 3,1; Jk 4,11; Jk 4,12; Jk 5,12; 1 P 4,5)10 Za przykład niedoli i cierpliwości bierzcie, bracia, proroków, którzy przemawiali w imieniu Pana. (Mt 5,12; Mt 23,34; Dz 7,52)11 Oto za szczęśliwych uważamy tych, którzy wytrwali. Słyszeliście o wytrwałości Joba i zobaczyliście zakończenie[6] Pana, że Pan jest bardzo litościwy i miłosierny.[7] (Mt 5,10; Łk 6,36; Hbr 10,36; Jk 1,12)12 A przede wszystkim, moi bracia, nie przysięgajcie[8] ani na niebo, ani na ziemię, ani nie składajcie żadnej innej przysięgi;[9] ale niech wasze: tak, będzie: tak, a wasze: nie, niech będzie: nie, abyście nie popadli pod sąd. (Mt 5,34)13 Cierpi ktoś między wami? Niech się modli. Cieszy się ktoś? Niech śpiewa pieśni.[10] (1 Kor 14,15; 1 Kor 14,26; Ef 5,19; Kol 3,16)14 Niedomaga ktoś między wami? Niech przywoła prezbiterów zgromadzenia i niech się pomodlą nad nim wraz z namaszczeniem go oliwą w imieniu Pańskim. (Mt 18,17; Mk 6,13; Mk 16,17; Łk 10,17; Łk 10,34; Dz 8,1; Dz 11,30; Dz 13,1; Dz 14,23; Dz 15,2; Dz 15,6; Dz 15,22; Dz 16,18; Dz 20,17; Dz 20,28; Rz 16,1; Rz 16,4; 1 Kor 14,34; 1 Tm 3,15; 1 Tm 5,17; Tt 1,5; 1 P 5,1; 1 J 2,20; 1 J 2,27; Ap 1,11; Ap 1,20)15 A modlitwa wiary uratuje chorego i Pan go podźwignie; jeżeli zaś dopuścił się grzechów, będą mu odpuszczone. (Mk 16,18; Łk 5,20; Jk 1,6)16 Wyznawajcie zatem grzechy jedni drugim i módlcie się jedni za drugich, abyście w ten sposób byli uleczeni. Wiele może usilna[11] modlitwa sprawiedliwego. (Mt 3,6; Dz 12,5; Dz 19,18; 1 Kor 12,9; Ef 6,18; Hbr 12,13; 1 J 1,9)17 Eliasz był człowiekiem podobnym do nas[12] i modlił się usilnie,[13] żeby nie spadł deszcz; i nie padało na ziemi przez trzy lata i sześć miesięcy. (Łk 4,25; Dz 14,15)18 Potem znów się pomodlił i niebo dało deszcz, a ziemia wydała swój plon.19 Bracia moi, gdyby ktoś spośród was zboczył od prawdy, a ktoś go nawrócił, (Łk 1,16; Ga 6,1)20 niech wie, że ten, kto nawrócił grzesznika z jego błędnej drogi, uratuje jego duszę od śmierci i zakryje mnóstwo grzechów.[14] (Rz 11,14; 1 Kor 13,7; 1 Tm 4,16; 1 P 4,8)