9Niech zaś ubogi[11] brat[12] chlubi się swoim wywyższeniem, (Mt 11,29; Łk 1,52; Łk 14,11; 2 Kor 7,6; 2 Kor 10,1; Jk 2,5; Jk 4,10)10bogaty natomiast swoim poniżeniem, że przeminie jak kwiat trawy. (1 Kor 7,31)11Bo wzeszło słońce wraz ze skwarem i wysuszyło trawę, kwiat jej opadł i piękno jego wyglądu przepadło; tak też zwiędnie bogaty w swoich przedsięwzięciach.[13] (Mt 6,28; Łk 12,16; 1 Tm 6,17; 1 P 1,24)
Pokusy i próby
12Szczęśliwy człowiek, który trwa mimo próby, bo gdy stanie się wypróbowany, posiądzie[14] wieniec życia,[15] obiecany tym, którzy Go kochają. (Mt 5,10; Łk 6,22; Rz 8,28; 1 Kor 2,9; 1 Kor 8,3; 1 Kor 9,25; 2 Tm 4,8; Jk 2,5; Jk 5,11; 1 P 5,4; Ap 2,10; Ap 3,11)13Niech nikt kuszony[16] nie mówi: Przez Boga jestem kuszony. Bóg bowiem jest niepodatny na pokusy[17] ze strony złych rzeczy ani sam[18] nikogo nie kusi. (1 Kor 10,13)14Każdy natomiast jest kuszony przez własne żądze[19] – odciągany i nęcony. (Rz 7,7; Ef 2,3; Flp 1,23)15Potem żądza, gdy pocznie, rodzi grzech, a grzech, gdy dojrzeje,[20] rodzi śmierć.[21] (Rz 5,12; Rz 6,21; Rz 6,23)16Nie dajcie się zwieść, moi ukochani bracia.17Każdy dobry podarunek i wszelki dar doskonały[22] zstępuje z góry od Ojca światła;[23] u którego nie ma żadnej zmienności ani cienia poruszenia. (Mt 7,11; Jk 3,15)18Gdy zechciał, zrodził nas Słowem prawdy, abyśmy byli jakby pierwociną Jego stworzeń. (Ef 1,13; Kol 1,5; 2 Tm 2,15; 1 P 1,3; 1 P 1,23; 1 J 2,29; 1 J 3,9; 1 J 5,1; 1 J 5,18; Ap 14,4)
O pożytku życia według Słowa
19Już [to] wiecie,[24] bracia moi ukochani; każdy zaś człowiek niech będzie skory do słuchania, nieskory do mówienia, nieskory do gniewu. (Ef 4,26; Jk 3,3; Ap 2,11)20Bo gniew człowieka sprawiedliwości Boga nie sprawia.[25] (Mt 5,22; Flp 2,12)21Dlatego odrzućcie wszelką plugawość[26] i nadmiar złości i z łagodnością przyjmijcie zasiane [w was] Słowo, które jest w stanie zbawić wasze dusze. (Mt 5,5; Mt 13,19; Mt 13,23; 2 Kor 7,1; Ef 1,13; Ef 4,22; Kol 3,8; Hbr 12,1; Jk 3,13; 1 P 1,23; 1 P 2,1)22Bądźcie zaś wykonawcami[27] Słowa, a nie tylko słuchaczami, zwodzącymi samych siebie. (Mt 7,21; Mt 7,26; Łk 8,21; Łk 11,28; Rz 2,13; Jk 1,26; Jk 2,14)23Bo kto jest słuchaczem Słowa, a nie wykonawcą, ten przypomina człowieka, który w lustrze przygląda się obliczu swego pochodzenia; (1 Kor 13,12; 2 Kor 3,18; Jk 4,11)24bo przypatrzył się sobie i odszedł, i zaraz zapomniał, jakim jest.25Kto jednak wniknął w doskonałe prawo wolności i trwa w nim,[28] nie jest słuchaczem, który zapomina, lecz wykonawcą[29] dzieła; ten będzie szczęśliwy w swoim działaniu. (Łk 11,28; Jk 2,12)
O prawdziwej bogobojności
26Jeśli ktoś sądzi, że jest bogobojny,[30] nie powściągając swego języka, lecz oszukując swoje serce, tego bogobojność jest bezużyteczna.[31] (2 Tm 3,13; Tt 1,10; Jk 1,22; 1 P 3,10)27Bogobojność czysta i nieskazitelna u Boga i Ojca jest tym: troszczyć się o sieroty i wdowy w ich ucisku [i] pozostawać niesplamionym przez świat. (Mt 25,36; Rz 12,2; Jk 4,4; 2 P 1,4; 2 P 2,20)