Filipian 4

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

od Ewangeliczny Instytut Biblijny
1 Dlatego, bracia moi ukochani i wytęsknieni, moja radości i korono, tak właśnie stójcie w Panu, ukochani. (1 Tes 2,19)2 Zachęcam Ewodię[1] i zachęcam Syntyche,[2] aby były jednomyślne w Panu. (2 Kor 13,11; Flp 4,18)3 Tak, proszę i ciebie, wierny towarzyszu,[3] zajmij się nimi;[4] one dla ewangelii zmagały się razem ze mną, z Klemensem[5] i z innymi moimi współpracownikami, których imiona są w Zwoju życia. (Łk 10,20; Ap 3,5; Ap 13,8; Ap 17,8; Ap 20,12; Ap 20,14; Ap 21,27)4 Radujcie się w Panu zawsze; powtarzam,[6] radujcie się! (Rz 12,12; 2 Kor 13,11; Flp 2,18; Flp 3,1; 1 Tes 5,16)5 Wasza uprzejmość[7] niech da się poznać wszystkim ludziom: Pan jest blisko! (Ef 4,32; Hbr 10,37; Jk 5,8; Jk 5,9)6 Przestańcie martwić[8] się o cokolwiek, ale we wszystkim w modlitwie i błaganiach, z dziękczynieniem, niech wasze prośby staną się znane Bogu. (Mt 6,25; Łk 12,22; Kol 4,2; 1 Tm 2,1; 1 P 5,7)7 A pokój Boży, który przewyższa wszelki rozum, będzie strzegł waszych serc i waszych myśli w Chrystusie Jezusie.[9] (Kol 3,16)8 Ponadto, bracia, cokolwiek jest prawdziwe, cokolwiek szlachetne, cokolwiek sprawiedliwe, cokolwiek czyste,[10] cokolwiek miłe, cokolwiek czcigodne, cokolwiek jest cnotą i cokolwiek chwalebne – o tym rozmyślajcie.[11] (Rz 12,17)9 Czyńcie też to, czego się nauczyliście, co przejęliście, co słyszeliście i co widzieliście u mnie, a Bóg pokoju będzie z wami. (Rz 15,33; Rz 16,20; 1 Kor 14,33; 1 Tes 5,23)10 Ucieszyłem się zaś w Panu wielce, że nareszcie zaczęliście o mnie myśleć, choć myśleliście, lecz zabrakło sposobności.11 Nie żebym mówił z powodu niedostatku. Ja bowiem nauczyłem się być zadowolony z tego, w czym jestem. (1 Tm 6,6)12 Umiem się ograniczyć, umiem też żyć w obfitości; wszędzie i we wszystko jestem wtajemniczony; umiem być syty, umiem też głodować, obfitować i być w niedostatku.13 Wszystko mogę w Tym, który mnie umacnia, w Chrystusie.[12] (2 Kor 12,10; 1 Tm 1,12; 2 Tm 4,17)14 Jednakże pięknie postąpiliście,[13] łącząc się ze mną w ucisku.15 A wy sami wiecie, Filipianie, że na początku [głoszenia] ewangelii, gdy wyszedłem z Macedonii, żadne zgromadzenie nie dołączyło do mnie w rachunku rozchodu i przychodu – poza wami jednymi, (2 Kor 11,9)16 bo i do Tesaloniki i raz, i drugi[14] przysłaliście na moje potrzeby.[15]17 Nie że zależy mi na darze, raczej zależy mi na plonie, szybko powiększającym się na waszym rachunku. (1 Kor 9,11)18 Odebrałem zaś wszystko – i mam w obfitości; zostałem zaopatrzony w pełni, gdy otrzymałem od Epafrodytosa to, co [przyszło] od was, pachnącą woń, miłą ofiarę przyjemną Bogu. (Flp 2,25)19 A mój Bóg w pełni zaspokoi wszelką waszą potrzebę według swego bogactwa w chwale, w Chrystusie Jezusie.20 Bogu zaś i Ojcu naszemu niech będzie chwała na wieki wieków. Amen.21 Pozdrówcie każdego świętego w Chrystusie Jezusie. Pozdrawiają was bracia, którzy są ze mną.22 Pozdrawiają was wszyscy święci, zwłaszcza zaś ci z domu cesarza. (Flp 1,13)23 Niech łaska Pana Jezusa Chrystusa będzie z waszym duchem. Amen.[16]