1Mężowie bracia i ojcowie, posłuchajcie teraz mojej wobec was obrony. (Dz 7,2; Dz 13,26; Dz 23,1; Dz 24,10; Dz 25,8)2A gdy usłyszeli, że zwraca się do nich w dialekcie hebrajskim, jeszcze bardziej się uciszyli. A on mówił: (Dz 21,40)3Ja jestem mężem, Żydem,[1] urodzonym w Tarsie w Cylicji, lecz wychowanym w tym mieście[2] u stóp Gamaliela, wykształconym zgodnie z rygoryzmem ojczystego Prawa, jako gorliwy względem Boga – podobnie jak wy wszyscy dzisiaj jesteście – (Dz 5,34; Dz 21,20; Dz 21,39; Dz 26,5; Rz 10,2; 2 Kor 11,22; Flp 3,5)4który tę Drogę prześladował, nie wyłączając śmierci, wiążąc i przekazując do więzień zarówno mężczyzn, jak i kobiety, (Dz 8,3; Dz 9,2; Dz 22,19; Dz 26,10; Dz 26,11; 1 Kor 15,9; Ga 1,13; Ga 1,23; Flp 3,6; 1 Tm 1,13)5co też arcykapłan mi poświadcza[3] oraz cała starszyzna, od których otrzymałem listy do braci i szedłem do Damaszku, aby również tam mieszkających związanych sprowadzić do Jerozolimy dla ukarania. (Dz 4,6; Dz 9,2; Dz 9,3; Dz 23,2; Dz 26,12; Dz 28,21)6I stało się, gdy szedłem i zbliżałem się do Damaszku, około południa, że nagle rozbłysło wokół mnie silne światło z nieba, (Dz 9,3; Dz 26,12)7upadłem też na ziemię[4] i usłyszałem głos, który do mnie mówił: Saulu, Saulu, dlaczego Mnie prześladujesz?8Ja zaś zapytałem: Kim jesteś, Panie? A On powiedział do mnie: Ja jestem Jezus z Nazaretu, którego ty prześladujesz. (Dz 3,6; Dz 26,9)9A ci, którzy ze mną byli, światło wprawdzie zobaczyli, ale głosu Tego, który ze mną rozmawiał – nie usłyszeli.[5] (Dz 9,7)10Zapytałem więc: Co mam czynić, Panie? A Pan powiedział do mnie: Wstań i idź do Damaszku, tam będzie ci powiedziane o wszystkim, co ci wyznaczono, abyś uczynił. (Dz 16,30)11A ponieważ zaniewidziałem od chwały tego światła, poszedłem do Damaszku prowadzony za rękę przez tych, którzy ze mną byli.12Niejaki Ananiasz zaś, człowiek pobożny według Prawa i cieszący się dobrym świadectwem u wszystkich mieszkających tam Żydów, (Dz 9,12; Dz 10,22)13przyszedł do mnie, stanął obok i powiedział: Bracie Saulu, przejrzyj! A ja w tej chwili spojrzałem na niego. (Dz 9,12; Dz 9,17)14A on powiedział: Bóg naszych ojców już z góry wybrał cię swą ręką, abyś poznał Jego wolę, zobaczył Sprawiedliwego i usłyszał głos z Jego ust, (Dz 3,14; Dz 5,30; Dz 9,15; Dz 24,14; Dz 26,16; Rz 12,2; 1 Kor 15,8; Ef 1,9; Ef 5,17; Kol 1,9)15żebyś był Mu świadkiem wobec wszystkich ludzi – tych rzeczy, które zobaczyłeś i o których usłyszałeś. (Dz 1,8; Dz 4,20; Dz 22,20)16A teraz dlaczego zwlekasz? Wstań, daj się ochrzcić i obmyj swoje grzechy, wzywając Jego imienia. (Dz 2,21; Dz 9,18; Rz 10,13)17I stało się, gdy wróciłem do Jerozolimy i modliłem się w świątyni, że znalazłem się w zachwyceniu (Łk 18,10; Dz 3,1; Dz 9,26; Ga 1,18)18i zobaczyłem Go, jak do mnie mówi: Śpiesz się i prędko wyjdź z Jerozolimy, ponieważ nie przyjmą twego świadectwa o Mnie. (Dz 2,40; Dz 9,28; Dz 23,11)19Wtedy ja powiedziałem: Panie, oni sami wiedzą, że ja więziłem i biczowałem po synagogach tych, którzy wierzą w Ciebie; (Mt 10,17; Dz 8,3; Dz 22,4; Dz 26,10; Dz 26,11)20a gdy rozlewano krew Szczepana, Twojego świadka, ja sam stanąłem i pochwalałem, i pilnowałem szat tych, którzy go zabijali. (Mt 23,35; Łk 11,48; Dz 1,8; Dz 8,1; Dz 26,16)21A On powiedział do mnie: Idź, gdyż Ja cię wyślę daleko do narodów. (Dz 9,15; Dz 13,2; Dz 13,46; Dz 18,6; Ga 1,15; Ga 2,7; 1 Tm 2,7)22Słuchali go aż do tego słowa, po czym podnieśli swój głos i krzyczeli: Precz z ziemi z takim, bo nie godzi się, by taki żył! (Łk 23,18; Dz 21,36; Dz 25,24)23A gdy oni krzyczeli, rzucali szatami i ciskali w powietrze piach,24chiliarcha rozkazał wprowadzić go do twierdzy i polecił chłostą przesłuchać go, aby się dowiedzieć, z jakiej przyczyny tak przeciwko niemu krzyczeli. (Dz 21,34; Dz 22,29; Dz 23,28; Dz 24,8)25A gdy rozciągnięto mu ręce i skrępowano je rzemieniami, Paweł zapytał stojącego obok setnika: Czy wolno wam chłostać człowieka Rzymianina i to bez wyroku sądowego?[6] (Dz 16,22; Dz 16,37; Dz 22,29; Dz 23,27)26Po tych słowach setnik podszedł do chiliarchy i doniósł: Co zamierzasz robić? Bo ten człowiek jest Rzymianinem.27Chiliarcha zbliżył się zatem i zapytał: Powiedz mi, czy ty jesteś Rzymianinem? A on na to: Tak.28Wtedy chiliarcha wyznał: Ja za dużą sumę obywatelstwo to nabyłem. Paweł zaś powiedział: A ja mam je od urodzenia.29Zaraz też odstąpili od niego ci, którzy go mieli przesłuchiwać; a chiliarcha, gdy się dowiedział, że jest obywatelem rzymskim i że kazał go związać, przestraszył się. (Dz 16,38; Dz 21,11; Dz 21,33)
Paweł przed Sanhedrynem
30Nazajutrz zaś, chcąc się dowiedzieć czegoś pewnego, o co jest oskarżany przez Żydów, uwolnił go i polecił zejść się arcykapłanom i całemu Sanhedrynowi, i po sprowadzeniu postawił go przed nimi. (Dz 4,5; Dz 4,15)