1A pewien człowiek w Cezarei,[1] imieniem Korneliusz,[2] setnik z oddziału[3] zwanego italskim,[4] (Mt 8,5; Łk 7,2; Łk 23,47; Dz 9,30; Dz 12,19; Dz 22,25; Dz 27,1; Dz 27,3)2pobożny[5] i bojący[6] się Boga wraz z całym swoim domem, udzielający licznych jałmużn ludowi i ciągle modlący się do Boga, (Mt 10,28; Mk 7,5; Mk 12,33; Dz 8,2; Dz 10,22; Dz 10,35; Dz 13,16; Dz 22,12; 1 Tm 3,16; 1 Tm 6,11; Jk 1,27; 1 P 1,17; 2 P 3,11)3zobaczył wyraźnie w widzeniu około dziewiątej godziny[7] dnia anioła Bożego, który podszedł i zwrócił się do niego: Korneliuszu! (Dz 3,1; Dz 5,19; Dz 9,12; Dz 10,17; Dz 10,19; Dz 15,1)4On zaś, przypatrując się mu, ogarnięty lękiem zapytał: Cóż jest, Panie? A on odpowiedział: Twoje modlitwy i twoje jałmużny wstąpiły dla przypomnienia przed oblicze Boga.[8] (Dz 10,35; Hbr 6,10; Ap 8,4)5A teraz poślij ludzi do Joppy i sprowadź niejakiego Szymona, którego nazywają Piotrem; (Mt 10,2; Mk 3,16; Łk 6,14; Dz 10,18; Dz 11,13)6przebywa on w gościnie u niejakiego Szymona, garbarza, który ma dom nad morzem. (Dz 9,43; Dz 10,32)7Gdy zaś odszedł anioł, który do niego mówił, przywołał dwóch domowników oraz pobożnego żołnierza spośród tych, którzy mu osobiście posługiwali8i po wyjaśnieniu im wszystkiego posłał ich do Joppy. (Dz 10,30)9Tymczasem następnego dnia,[9] gdy oni byli w drodze i zbliżali się do miasta, Piotr wszedł [na taras płaskiego] dachu, aby się modlić około godziny szóstej.[10] (Mt 24,17; Łk 18,7; Dz 12,1; Rz 12,12; 1 Tes 5,17)10I stało się, że zgłodniał i chciał jeść. Gdy zaś oni przyrządzali [posiłek], przyszło na niego uniesienie (Dz 22,17; 2 Kor 12,2)11i zobaczył otwarte niebo oraz jakiś zstępujący w dół przedmiot, jakby wielkie lniane płótno, czterema rogami opuszczany na ziemię; (Mt 3,16; Dz 7,56; Ap 19,11)12były w nim wszystkie czworonogi i płazy ziemi, i ptactwo nieba.13I odezwał się do niego głos: Wstań, Piotrze, zabijaj i jedz!14Piotr zaś rzekł: Nie ma mowy,[11] Panie, gdyż jeszcze nigdy nie jadłem nic skalanego i nieczystego. (Dz 10,28)15A głos znów, po raz wtóry, do niego: Co Bóg oczyścił, ty nie miej za skalane. (Mt 15,11; Mk 7,15; Mk 7,19; Dz 15,9; 1 Tm 4,4; Tt 1,15)16A stało się to trzy razy, po czym przedmiot zaraz został wzięty do nieba.17Gdy zaś Piotr zmagał się w sobie, co by mogło znaczyć widzenie, które oglądał, oto ludzie wysłani przez Korneliusza odnaleźli dom Szymona, stanęli u bramy (Dz 10,3)18i podniesionym głosem zaczęli dopytywać, czy Szymon, zwany Piotrem, przebywa tam w gościnie.19Piotrowi zaś zastanawiającemu się nad widzeniem Duch powiedział: Oto szukają cię trzej mężczyźni; (Dz 8,29; Dz 11,12; Dz 13,2)20ale wstań, zejdź na dół i idź z nimi bez powątpiewania, gdyż Ja ich posłałem.21Piotr zszedł więc do tych mężczyzn i powiedział: Oto ja jestem tym, którego szukacie; co jest przyczyną, dla której [tu] jesteście?22Wówczas oni odpowiedzieli: Korneliusz, setnik, człowiek sprawiedliwy i bojący się Boga, cieszący się dobrym świadectwem całego narodu żydowskiego, został pouczony przez świętego anioła, że ma cię sprowadzić do swojego domu i posłuchać tego, co masz do powiedzenia. (Dz 10,2; Dz 11,14; Dz 22,12)23[Piotr] zaprosił ich więc do środka i ugościł. Nazajutrz zaś wstał i poszedł z nimi, a wraz z nim poszli niektórzy spośród braci w Joppie. (Dz 10,45; Dz 11,12)24Następnego dnia przybył do Cezarei; Korneliusz zaś czekał na nich wraz ze swoimi krewnymi i najbliższymi przyjaciółmi, których zwołał.25A gdy Piotr miał wchodzić, Korneliusz wyszedł mu naprzeciw i w pokłonie upadł mu do stóp. (Dz 16,29)26Piotr zaś podniósł go i powiedział: Wstań, i ja sam jestem człowiekiem. (Dz 14,15; Ap 19,10; Ap 22,9)27A rozmawiając z nim, wszedł i zastał wielu zgromadzonych;28i przemówił do nich: Wy wiecie, jak bezprawne jest dla człowieka [należącego do] Żydów przestawanie z cudzoziemcami lub odwiedzanie ich; Bóg jednak wskazał mi, abym żadnego człowieka nie nazywał skalanym lub nieczystym; (Dz 10,15; Dz 11,9; Rz 10,12; Ga 2,12; Ef 2,12; Ef 2,13; Ef 3,6)29dlatego też, wezwany, przyszedłem bez sprzeciwu. Zapytuję więc, w jakiej sprawie posłaliście po mnie?30A Korneliusz odpowiedział: Przed czterema dniami około tej godziny, o dziewiątej,[12] modliłem się w moim domu, i oto stanął przede mną mężczyzna w lśniącej szacie, (Łk 24,4; Dz 15,1)31i zwrócił się do mnie: Korneliuszu, twoja modlitwa została wysłuchana i twoje jałmużny zostały wspomniane przed Bogiem. (Łk 1,13; Dz 10,4; Hbr 6,10)32Poślij zatem do Joppy i sprowadź Szymona, którego nazywają Piotrem; przebywa on w gościnie w domu Szymona, garbarza, nad morzem. (Dz 9,43; Dz 10,6)33Natychmiast więc posłałem po ciebie, a ty postąpiłeś szlachetnie, że przyszedłeś. Teraz więc my wszyscy jesteśmy obecni przed Bogiem, aby wysłuchać tego wszystkiego, co zostało ci polecone przez Pana. (Dz 11,5)34Piotr zaś otworzył usta i przemówił: Naprawdę, zaczynam rozumieć, że Bóg nie jest stronniczy,[13] (Rz 2,11; Ga 2,6; Ef 6,9; Kol 3,25; 1 P 1,17)35ale w każdym narodzie miły Mu jest ten, kto się Go boi i czyni sprawiedliwość. (Dz 10,2; Dz 17,26)36[Co do] Słowa, które posłał synom Izraela, głosząc ewangelię o pokoju przez Jezusa Chrystusa – On to jest Panem wszystkich – (Mt 28,18; Dz 13,32; Rz 5,1; Rz 10,12; Ef 2,17; Flp 2,9; 1 J 1,5; Ap 17,14; Ap 19,16)37wy wiecie o sprawie, która działa się w całej Judei, począwszy od Galilei, po chrzcie, który głosił Jan, (Mt 4,12; Mk 1,14)38o Jezusie z Nazaretu, jak Bóg namaścił Go Duchem Świętym i mocą; jak chodził On wszędzie, czynił dobrze i leczył wszystkich uciskanych przez diabła, gdyż był z Nim Bóg. (Mt 3,16; Łk 3,22; Łk 4,18; Łk 6,19; Dz 2,22; Dz 4,27)39A my jesteśmy świadkami wszystkiego, co uczynił w okręgu Żydów i w Jerozolimie. Jego też zabili, zawieszając na drzewie. (Dz 1,8; Dz 2,23; Dz 3,15; Dz 5,30; Dz 7,52; Dz 10,41)40Tego Bóg w trzecim dniu wzbudził i dał Mu stać się widzialnym; (Łk 9,22; Dz 1,3; Dz 2,24; Dz 13,30; 1 Kor 15,4)41nie całemu ludowi, lecz świadkom uprzednio wybranym przez Boga, nam, którzy po Jego zmartwychwstaniu wraz z Nim jedliśmy i piliśmy. (Łk 24,30; Łk 24,42; Dz 1,8; Dz 13,31; 1 Kor 15,4)42Przykazał nam też głosić ludowi i świadczyć, że On jest ustanowionym przez Boga sędzią żywych i umarłych. (Mt 28,19; Mk 16,15; Dz 2,40; Dz 17,26; Rz 14,9; 1 Tes 5,9; 2 Tm 4,1; 1 P 4,5)43O Nim świadczą wszyscy prorocy, że każdy, kto w Niego wierzy, dostąpił odpuszczenia grzechów przez Jego imię. (Łk 24,27; Łk 24,47; Dz 3,18; Dz 3,24; Dz 4,12; Dz 5,31; Dz 9,42; Dz 11,17; Dz 19,4; Dz 26,22; Rz 3,21; Rz 10,9; Ga 3,22)44A gdy Piotr jeszcze mówił te słowa, Duch Święty zstąpił na wszystkich słuchających tego Słowa. (Dz 11,15; Dz 15,8)45I zdumieli się wierzący [należący do] obrzezanych, którzy przybyli z Piotrem, że i na pogan został wylany dar Ducha Świętego; (Mk 16,17; Dz 2,4; Dz 2,11; Dz 10,23; Dz 11,2; Dz 11,12; Dz 11,18; Dz 19,6; Ga 3,14)46słyszeli ich bowiem, jak mówili językami i wywyższali Boga. Wtedy odezwał się Piotr: (Mk 16,17; Dz 2,4; Dz 2,6; Dz 2,8)47Czy ktoś może zabronić wody, aby ochrzcić tych, którzy otrzymali Ducha Świętego jak i my? (Dz 8,36; Dz 11,17; Dz 15,8)48Polecił więc ochrzcić ich w imię Jezusa Chrystusa. Następnie uprosili go, aby pozostał [z nimi] kilka dni. (Dz 2,38; Dz 19,5)