Zapisz się darmowo

Apokalipsa 12

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

od Ewangeliczny Instytut Biblijny
1 I został na niebie pokazany wielki znak:[1] Kobieta odziana w słońce, księżyc pod jej stopami, a na jej głowie wieniec z dwunastu gwiazd;[2] (Łk 2,25; Łk 2,36; Rz 9,27; Rz 11,5; Ap 17,3; Ap 21,2) 2 jest w ciąży i w bólach porodowych, i w męce rodzenia krzyczy.[3] (Ga 4,19; Kol 1,24) 3 I pokazany został inny znak na niebie: Oto wielki, ognisty smok,[4] ma siedem głów, dziesięć rogów, a na jego głowach siedem diademów;[5] (Ap 12,9; Ap 13,1; Ap 13,2; Ap 16,13; Ap 17,3; Ap 17,7; Ap 17,9; Ap 17,12; Ap 20,2) 4 jego ogon zmiótł trzecią część gwiazd nieba i zrzucił je na ziemię.[6] Smok stanął przed kobietą, która miała urodzić, aby – gdy urodzi – pożreć jej dziecko. (Mt 2,16; 1 P 5,8; Ap 12,9) 5 I urodziła Syna, Mężczyznę, który wszystkie narody ma paść żelazną laską[7] – i jej Dziecko zostało porwane do Boga i do Jego tronu.[8] (Ap 2,27; Ap 19,15) 6 A kobieta uciekła na pustkowie,[9] tam gdzie ma miejsce przygotowane przez Boga, aby ją tam karmiono przez tysiąc dwieście sześćdziesiąt dni.[10] (Mt 2,13; Ap 11,2; Ap 13,1; Ap 13,5) 7 I wybuchła bitwa w niebie: Michał[11] i jego aniołowie stoczyli bój ze smokiem. I walczył smok oraz jego aniołowie, (Mt 25,41; 1 Tes 4,16; Jud 1,9) 8 lecz nie przemógł i już nie znalazło się dla nich miejsce w niebie. 9 I zrzucony został wielki smok, wąż starodawny, zwany diabłem i szatanem, który zwodzi cały zamieszkały świat – zrzucony został na ziemię, a z nim zrzuceni zostali jego aniołowie.[12] (Mt 4,10; Łk 10,18; 2 Kor 11,3; Ap 2,9; Ap 20,2) 10 I usłyszałem donośny głos w niebie: Teraz nastało zbawienie i moc, i Królestwo Boga naszego oraz władza Jego Chrystusa, gdyż zrzucony został oskarżyciel[13] naszych braci, który dniem i nocą oskarża ich przed naszym Bogiem. (Mk 16,16; Łk 19,9; Dz 11,14; Dz 16,31; 1 P 5,8; Ap 11,15) 11 A oni zwyciężyli go przez krew Baranka i przez słowo świadectwa swojego,[14] i nie pokochali swojej duszy aż do śmierci. (Mt 16,25; Łk 14,26; Rz 8,37; Rz 10,9; 1 Kor 1,23; 1 Kor 2,1; 1 J 1,7; 1 J 2,13; Ap 1,5; Ap 2,10; Ap 5,6; Ap 5,9; Ap 7,14) 12 Dlatego weselcie się, niebiosa, i wy, którzy w nich mieszkacie. Biada ziemi i morzu, gdyż zstąpił do was diabeł, mając wielki gniew, świadom, że czasu ma niewiele. (Ap 8,13; Ap 13,6) 13 A gdy smok zobaczył, że został zrzucony na ziemię, zaczął prześladować kobietę, która urodziła Mężczyznę. 14 I dano kobiecie dwa skrzydła wielkiego orła,[15] aby leciała na pustkowie, do swojego miejsca, tam, gdzie jest karmiona przez czas i czasy, i pół czasu, z dala od węża.[16] (Ap 11,2; Ap 13,5) 15 A wąż ze swojej paszczy wyrzucił za kobietą wodę jak rzekę, aby ją nurt uniósł. 16 Lecz ziemia przyszła na pomoc[17] kobiecie: ziemia otworzyła swoją gardziel i wchłonęła rzekę, którą smok wyrzucił ze swojej paszczy. 17 I rozgniewał się smok na kobietę, i odszedł, aby podjąć walkę z resztą jej nasienia, które strzeże przykazań Boga i ma świadectwo Jezusa.[18] (1 J 5,10; Ap 11,7; Ap 13,7; Ap 14,12; Ap 19,10) 18 I stanął[19] na piasku morza. (Ap 12,17; Ap 13,1) 

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład dosłowny ©
2020 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).