1 Tesaloniczan 2

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

od Ewangeliczny Instytut Biblijny
1 Sami bowiem wiecie, bracia, że nasze przyjście do was nie okazało się daremne, (1 Kor 15,58; Ga 4,11; 1 Tes 1,5; 1 Tes 1,9; 1 Tes 3,5)2 ale pomimo że ucierpieliśmy i doznaliśmy zniewagi – jak wiecie – w Filippi, odważyliśmy się w Bogu naszym głosić wam ewangelię Bożą w ciężkim boju. (Dz 4,13; Dz 4,31; Dz 16,19; Dz 17,1; Flp 1,30)3 Gdyż nasze wezwanie[1] nie wywodzi się z błędu ani z nieczystości i nie kryje w sobie przynęty, (Rz 1,24; Rz 6,19; 2 Kor 4,2; 2 Kor 12,16; 2 Kor 12,21; Ga 5,19; Ef 4,19; Ef 5,3; Kol 3,5; 1 Tes 4,1; 1 Tes 4,7)4 lecz jak zostaliśmy wypróbowani przez Boga, aby została nam powierzona ewangelia, tak też głosimy, nie aby podobać się ludziom, lecz Bogu, który poddaje próbie nasze serca. (1 Kor 9,17; Ga 1,10; Ga 2,7; 1 Tm 1,11; 2 Tm 2,15; Tt 1,3)5 Bo ani wcześniej nie występowaliśmy w słowie pochlebstwa – jak wiecie – ani w skrytej chciwości; Bóg świadkiem, (Dz 20,33; Rz 1,9; Rz 16,18; 1 Tes 2,10; Jud 1,16)6 nie szukaliśmy też chwały u ludzi – ani u was, ani u innych,7 choć jako apostołowie Chrystusa mogliśmy być w poważaniu; tymczasem byliśmy pośród was jak niemowlęta,[2] jak żywicielka otaczająca troską swoje dzieci. (1 Kor 9,1; 2 Kor 12,12; Ef 5,29; 1 Tm 2,7)8 Tak przywiązaliśmy się do was, że gotowi byliśmy nie tylko przekazać wam ewangelię Bożą, ale i własne dusze, dlatego że staliście się dla nas tak ukochani. (2 Kor 12,15)9 Pamiętacie bowiem, bracia, trud nasz i mozół; pracując nocą i dniem, aby nie obciążać kogokolwiek z was, głosiliśmy wam ewangelię Bożą. (Dz 18,3; Dz 20,34; 1 Kor 4,12; 2 Kor 11,9; 2 Kor 12,13; 2 Tes 3,8)10 Wy jesteście świadkami i Bóg, jak święcie i sprawiedliwie, i nienagannie postępowaliśmy pośród was wierzących.11 Podobnie wiecie, jak każdego jednego spośród was, niby ojciec swoje dzieci, (Dz 20,31; 1 Kor 4,14)12 zachęcaliśmy was i po przyjacielsku radziliśmy i nakłanialiśmy, abyście prowadzili życie godne Boga, który was powołuje do swojego Królestwa i chwały. (Mt 3,2; Dz 14,22; Rz 8,17; 2 Kor 4,17; Ef 4,1; Flp 1,27; Kol 1,10; 1 Tes 4,1; 1 Tes 5,14; 1 Tes 5,24; 2 Tes 1,5; 2 Tes 2,14; 1 P 5,10; 2 P 1,11)13 Dlatego też i my dziękujemy Bogu nieustannie, że przyjęliście od nas Słowo Bożego poselstwa, nie jako słowo ludzkie, ale, jak jest naprawdę, jako Słowo Boga, które[3] też w was wierzących skutecznie działa. (Rz 1,8; Ga 1,11; 1 Tes 1,2; 2 Tes 2,13)14 Gdyż wy, bracia, staliście się naśladowcami kościołów Bożych, które są w Judei w Chrystusie Jezusie, bo to samo i wy wycierpieliście od swoich rodaków, co i oni od Żydów, (Dz 9,31; Dz 17,5; Ga 1,22; 1 Tes 1,6)15 którzy i Pana Jezusa zabili i proroków i nas prześladowali,[4] i Bogu nie są mili, i wszystkim ludziom przeciwni, (Mt 23,31; Mt 23,34; Mt 23,37; Dz 2,23; Dz 3,15; Dz 7,52; Dz 13,50; Dz 17,5)16 przeszkadzając nam głosić poganom,[5] aby byli zbawieni, i dopełniając [miary] swoich grzechów. Już wcześniej zaś do końca spadł na nich gniew Boga. (Mt 23,32; Rz 2,5)17 My zaś, bracia, odłączeni od was na krótki czas[6] – obliczem, nie sercem – tym bardziej, z wielkim pragnieniem, staraliśmy się zobaczyć wasze oblicze.[7] (1 Kor 5,3; Kol 2,5; 1 Tes 3,10)18 Dlatego chcieliśmy przyjść do was, zwłaszcza ja, Paweł, i raz, i drugi, ale przeszkodził nam szatan.[8] (Rz 1,13; Rz 15,22; 1 Tes 3,5)19 Bo kto jest naszą nadzieją lub radością, lub wieńcem chluby przed naszym Panem Jezusem w [chwili] Jego przyjścia, jeśli nie wy? (1 Kor 15,31; 2 Kor 1,14; Flp 2,16; Flp 4,1; 1 Tes 3,13; 2 Tes 1,4; Jk 5,7; 1 P 1,7; 1 J 2,28)20 Wy bowiem jesteście naszą chwałą i radością.