1 Tesaloniczan 1

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

od Ewangeliczny Instytut Biblijny
1 Paweł, Sylwan[1] i Tymoteusz[2] do zgromadzenia Tesaloniczan[3] w Bogu Ojcu i Panu Jezusie Chrystusie: Łaska wam i pokój od Boga, Ojca naszego, i Pana Jezusa Chrystusa.[4] (Dz 16,1; Dz 17,1; Rz 1,7; Rz 16,21; 1 Kor 4,17; 2 Kor 1,1; 2 Kor 1,19; Ef 1,2; Flp 1,1; Kol 1,1; 1 Tes 3,2; 1 Tes 3,6; 2 Tes 1,1; 1 Tm 1,1; 1 Tm 1,2; 1 Tm 1,18; 2 Tm 1,2; Flm 1,1; Hbr 13,23; 1 P 5,12)2 Dziękujemy Bogu zawsze za was wszystkich, wspominając was w naszych modlitwach, nieustannie (Rz 1,8; Rz 1,9; Ef 1,16; Flp 1,3; Kol 1,3; 1 Tes 2,13; 1 Tes 3,9; 2 Tes 1,11)3 pamiętając[5] o dziele waszej wiary, trudzie miłości i wytrwałości nadziei [co do] naszego Pana, Jezusa Chrystusa, przed Bogiem i Ojcem naszym, (Rz 5,4; Rz 8,24; Rz 15,4; 1 Kor 13,13; Ga 5,6; Ef 6,23; Kol 1,4; 1 Tes 3,2; 1 Tes 3,5; 1 Tes 3,10; 1 Tes 4,9; 1 Tes 4,13; 1 Tes 5,8; 2 Tes 1,3; 2 Tes 1,11; 2 Tes 2,16; 2 Tes 3,2; 2 Tes 3,5; 1 Tm 1,14; Jk 2,22)4 wiedząc, bracia ukochani przez Boga, o waszym wybraniu, (Ef 1,4; 2 Tes 2,13; 1 P 1,10)5 że nasza ewangelia dotarła do was nie tylko w Słowie, ale także w mocy i w Duchu Świętym, i z wielką siłą przekonania – tak jak wiecie, jacy byliśmy pośród was ze względu na was.[6] (Dz 1,8; Dz 2,22; Rz 1,16; Rz 15,13; 1 Kor 2,4; 1 Kor 4,20; Ga 3,5; 2 Tes 2,10; 2 Tes 2,14)6 A wy staliście się naśladowcami naszymi i Pana, gdy przyjęliście Słowo w wielkim ucisku z radością Ducha Świętego, (Dz 13,52; Dz 17,5; 1 Kor 4,16; 1 Kor 11,1; Flp 3,17; 2 Tes 3,7; 2 Tes 3,9; Hbr 6,12; Hbr 13,7)7 tak że staliście się wzorem dla wszystkich wierzących w Macedonii i w Achai. (Dz 18,27; 2 Kor 8,1; 2 Kor 9,2; 2 Kor 11,9; 2 Kor 11,10; 1 Tes 4,10; 2 Tes 3,9; 1 Tm 1,16; 1 P 5,3)8 Od was bowiem Słowo Pana rozniosło się nie tylko w Macedonii i w Achai, ale w każdym miejscu rozeszła się wasza ufność względem Boga, tak że nie mamy potrzeby o tym mówić; (Rz 1,8)9 sami bowiem o nas rozgłaszają, jakie mieliśmy u was przyjęcie[7] i jak odwróciliście się od bożków do Boga, aby służyć Bogu żywemu i prawdziwemu (Dz 14,15; 1 Kor 12,2; Ga 4,8; 1 Tm 3,15; Hbr 3,12; Hbr 9,14)10 i oczekiwać Syna Jego z niebios, którego wzbudził z martwych, Jezusa, który nas ocala przed[8] nadchodzącym gniewem Boga. (Mt 3,7; Dz 1,11; Dz 2,24; Dz 17,31; Rz 2,5; Rz 5,9; 1 Kor 1,7; 1 Kor 6,14; Flp 3,20; 1 Tes 4,16; 1 Tes 5,9; 2 Tes 1,7; Tt 2,13; Ap 6,16)