1 Piotra 2

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

od Ewangeliczny Instytut Biblijny
1 Odrzuciwszy więc wszelką złość i wszelki podstęp, i obłudę, i zazdrość,[1] i wszelką obmowę, (Mt 23,13; Mt 23,23; Mt 23,25; Mt 23,27; Mt 23,29; Rz 6,4; 1 Kor 5,8; Ef 4,22; Ef 4,31; Kol 3,8; Hbr 12,1; Jk 1,21; Jk 4,11)2 jako nowo narodzone niemowlęta zapragnijcie niesfałszowanego, duchowego[2] mleka, abyście dzięki niemu wzrastali ku zbawieniu,[3] (Rz 12,1; 1 Kor 3,1; Ef 4,15; Kol 2,19; Hbr 5,12; 1 P 1,5; 1 P 1,9; 1 P 1,23; 2 P 3,18)3 skoro zakosztowaliście, że dobry jest Pan, (Hbr 6,4)4 do którego zbliżając się, do Kamienia Żywego, przez ludzi wprawdzie odrzuconego, lecz u Boga [uznanego] za wybrany i kosztowny, (Mt 12,18; Mt 16,18; Mt 21,42; Dz 4,11; 1 P 2,6; 1 P 2,7)5 i wy sami, niczym żywe kamienie, jesteście budowani[4] [jako] dom duchowy, do świętego kapłaństwa, do składania duchowych ofiar miłych Bogu[5] przez Jezusa Chrystusa. (Rz 12,1; Rz 15,16; 1 Kor 3,9; 1 Kor 3,16; Ef 2,20; Ef 4,16; Flp 4,18; Kol 2,7; 1 Tm 3,15; Hbr 3,6; Hbr 13,15; 1 P 2,9; 1 P 4,17; Ap 1,6; Ap 5,10; Ap 20,6)6 Dlatego wyraża w Piśmie: Oto kładę na Syjonie kamień węgielny, wybrany, kosztowny, a kto wierzy w Niego, na pewno nie będzie zawstydzony. (Rz 9,33; Rz 10,11; Ef 2,20; 1 P 2,4)7 Dla was zatem, wierzących, jest on cenny; natomiast dla niewierzących kamień ten, który odrzucili budujący, stał się kamieniem węgielnym (Mt 21,42; Dz 4,11)8 oraz kamieniem potknięcia i skałą obrazy;[6] potykają się niewierzący Słowu – na co też są przeznaczeni. (Mt 18,7; Łk 2,34; Rz 9,32; Rz 9,33; Rz 11,9; 1 Kor 1,23; 1 Tes 3,3; 1 Tes 5,9; 2 P 1,10)9 Ale wy jesteście rodem wybranym, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem dozachowania, abyście rozgłaszali cnoty Tego, który was powołał z ciemności do swego zdumiewającego światła; (Dz 26,18; 2 Kor 4,6; Ef 5,8; Flp 2,15; 1 Tes 2,12; 1 Tes 5,4; Tt 2,14; 1 P 5,10; 2 P 1,3; 1 J 1,5; Ap 1,6; Ap 5,10; Ap 20,6)10 wy, którzy niegdyś byliście nie-ludem, teraz jesteście ludem Bożym, [wy], dla których nie było zmiłowania, teraz zmiłowania dostąpiliście. (Rz 9,25)11 Ukochani, zachęcam, abyście jako obcy i wychodźcy powstrzymywali się od cielesnych żądz, które walczą przeciw duszy; (Rz 13,14; 1 Kor 10,14; Ga 5,16; Ga 5,24; Ef 2,19; 1 Tes 4,3; 1 Tes 5,22; Hbr 11,13; Jk 1,15; Jk 4,1; 1 P 1,1; 1 P 1,17; 1 P 4,2)12 postępowanie wasze wśród narodów[7] niech będzie szlachetne, aby w tym, w czym pomawiają was jako złoczyńców, dzięki przyglądaniu się waszym szlachetnym czynom uwielbili Boga w dniu nawiedzenia. (Mt 5,11; Mt 5,16; Łk 1,68; Łk 1,78; Łk 19,44; Dz 15,14; 2 Kor 9,13; Ga 1,24; Flp 2,15; Tt 2,8; Tt 2,14; Jk 3,13; 1 P 1,15; 1 P 3,16; 1 P 4,4; 1 P 4,11; 2 P 3,11)13 Bądźcie ulegli wszelkiemu ludzkiemu porządkowi ze względu na Pana, czy to królowi jako nadrzędnemu, (Rz 13,1; Tt 3,1; 1 P 2,17)14 czy też namiestnikom jako posłanym przez niego do karania złoczyńców, a chwalenia czyniących dobrze. (1 P 3,13)15 Gdyż taka jest wola Boga, abyście czyniąc dobrze, uciszali niewiedzę ludzi nierozumnych, (Tt 3,3; 1 P 1,14; 1 P 3,16; 1 P 4,2; 1 P 4,19)16 jako wolni, a nie jako ci, którzy wolność mają za przykrywkę zła – lecz jako słudzy Boga. (Rz 6,22; 1 Kor 7,22; Ga 5,1; Ga 5,13; 2 P 2,19)17 Wszystkich szanujcie, braterstwo kochajcie, Boga się bójcie,[8] króla poważajcie. (Rz 12,10; Rz 13,7; 1 P 1,17; 1 P 1,22; 1 P 2,13; 1 P 3,7)18 Domownicy,[9] z wszelką bojaźnią bądźcie ulegli panom, nie tylko dobrym i łagodnym, ale i pokrętnym. (Ef 6,5; Kol 3,22; 1 Tm 6,1; Tt 2,9; 1 P 1,17)19 Gdyż to jest łaska, gdy ktoś ze względu na sumienie wobec Boga znosi przykrości, cierpiąc niewinnie. (Rz 13,5; 1 P 3,21)20 Bo co to za honor, jeśli grzeszycie i znosicie bicie pięściami? Ale gdy czynicie dobrze i znosicie cierpienia – jest to łaska u Boga. (1 P 3,14; 1 P 3,17; 1 P 4,13; 1 P 4,15; 1 P 4,19)21 Na to bowiem zostaliście powołani, gdyż i Chrystus cierpiał za was, pozostawiając wam przykład, abyście poszli Jego śladami – (Mt 11,29; Mt 16,24; Flp 1,29; Hbr 3,1; 1 P 1,15; 1 P 3,9; 1 P 3,18; 1 P 4,1; 1 P 4,13)22 [Tego,] który grzechu nie popełnił ani w Jego ustach nie znaleziono podstępu; (Łk 23,4; Łk 23,14; Łk 23,22; Łk 23,41; 2 Kor 5,21; Hbr 4,15; 1 J 3,5)23 który, gdy Mu ubliżano, nie ubliżał, gdy cierpiał, nie groził, lecz przekazywał [sprawę] Temu, który sądzi sprawiedliwie; (1 P 1,17; 1 P 3,9; 1 P 4,6; 1 P 4,17)24 który nasze grzechy sam zaniósł w swoim ciele na drzewo, abyśmy jako umarli grzechom żyli dla sprawiedliwości, którego sińcami zostaliście uleczeni.[10] (Mt 8,17; Mk 6,13; Łk 6,17; Łk 6,18; Łk 8,2; Łk 8,36; Dz 5,30; Dz 10,39; Dz 13,29; Rz 6,2; Rz 6,11; Rz 6,13; Rz 8,3; Ga 2,19; Kol 1,22; Kol 2,20; Kol 3,3; Hbr 9,28; Hbr 12,13; Jk 5,14; Jk 5,16)25 Byliście bowiemzbłąkani jak owce, lecz teraz nawróciliście się do Pasterza i Stróża waszych dusz. (Mt 9,36; Hbr 13,20; 1 P 5,4)