1 Koryntian 4

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

od Ewangeliczny Instytut Biblijny
1 Za takich niech człowiek nas uważa – za podwładnych Chrystusa i zarządców[1] tajemnic Boga. (Łk 12,42; Rz 16,23; Rz 16,25; 1 Kor 2,7; 1 Kor 9,17; Ef 1,9; Ef 3,3; Ef 3,4; Ef 3,9; Ef 6,19; Kol 1,25; Kol 1,26; Kol 2,2; Kol 4,3; 1 P 4,10)2 Od tych, na których spoczywa odpowiedzialność, wymaga się tu ponadto, aby ktoś taki okazał się wierny. (Mt 24,45; Łk 12,42; Łk 16,10)3 Dla mnie zaś najmniejsza to rzecz, czy przez was będę rozliczany, czy przez jakiś ludzki dzień [sądny], owszem,[2] i sam siebie nie rozliczam. (Rz 14,4; Rz 14,10; Rz 14,13)4 Nic sobie bowiem nie wyrzucam, lecz nie jestem przez to usprawiedliwiony; tym zaś, który mnie rozlicza, jest Pan.5 Dlatego o niczym nie sądźcie przed czasem, dopóki nie przyjdzie Pan, który wyświetli to, co ukryte w ciemności, i ukaże motywy serc; a wtedy każdy otrzyma pochwałę od Boga. (Mt 7,1; Mt 16,27; Łk 12,2; Rz 2,1; Rz 2,16; Rz 2,29; 1 Kor 3,8; 1 Kor 3,13; 1 Kor 11,26; Ap 22,12)6 To zaś, bracia, odniosłem do siebie samego i do Apollosa przez wzgląd na was, abyście na nas nauczyli się nie wykraczać ponad to, co napisano, aby jeden ponad drugim nie wynosił się przeciw innemu. (Rz 12,3; 1 Kor 1,12; 1 Kor 3,4; 1 Kor 3,22; 1 Kor 4,18; 1 Kor 4,19; 1 Kor 5,2; 1 Kor 8,1; 1 Kor 13,4)7 Bo kto ciebie wyróżnia? Co zaś[3] masz, czego nie otrzymałeś? A jeśli otrzymałeś, dlaczego chlubisz się tak, jakbyś nie otrzymał? (Rz 12,6; 1 Kor 2,12)8 Już jesteście zaspokojeni, już wzbogaciliście się, bez nas staliście się królami. I oby zaczęło się wasze królowanie, abyśmy i my zapanowali z wami. (Ap 3,17; Ap 3,21)9 Myślę bowiem, że Bóg nas, apostołów, mianował jako ostatnich, jakby na śmierć skazanych, jako że staliśmy się widowiskiem dla świata i aniołów, i ludzi. (Rz 8,36; 1 Kor 15,31; 2 Kor 4,10; 2 Kor 6,9; 2 Kor 11,23; Flp 1,20; Hbr 10,33)10 My głupi dla Chrystusa, wy zaś rozumni w Chrystusie; my słabi, wy mocni; wy szanowani, a my pogardzani. (Dz 17,18; Dz 26,24; 1 Kor 1,18; 1 Kor 1,19; 1 Kor 2,3; 1 Kor 3,18; 2 Kor 6,8; 2 Kor 11,19; 2 Kor 13,4; 2 Kor 13,9)11 Aż do obecnej godziny jesteśmy głodni i spragnieni, i nadzy, i bici pięściami, i na tułaczce, (Dz 23,2; 2 Kor 11,23; Flp 4,12)12 i trudzimy się, pracując własnymi rękami; szkalowani dobrze życzymy; prześladowani znosimy, (Mt 5,44; Łk 6,28; Dz 7,60; Dz 18,3; Dz 20,34; Rz 8,35; Rz 12,14; 1 Kor 9,14; 1 Tes 2,9; 2 Tes 3,8; 1 P 3,9)13 zniesławiani zapraszamy;[4] staliśmy się jak śmieci tego świata, nieczystości wszystkich aż dotąd.[5]14 Piszę to nie po to, aby was zawstydzać, ale po to, aby was upomnieć jako moje ukochane dzieci.15 Bo choćbyście mieli tysiące wychowawców w Chrystusie, jednak ojców macie niewielu; to bowiem ja zrodziłem was przez ewangelię w Chrystusie Jezusie. (Ga 4,19; 1 Tes 2,11; Flm 1,10; Jk 1,18; 1 P 1,23; 1 P 1,25)16 Zapraszam was zatem, bądźcie moimi naśladowcami. (1 Kor 11,1; Flp 3,17; 1 Tes 1,6; 2 Tes 3,7)17 Dlatego posłałem do was Tymoteusza, który jest moim ukochanym i wiernym dzieckiem w Panu i który przypomni wam moje drogi w Chrystusie, zgodnie z tym, jak nauczam wszędzie, w każdym zgromadzeniu. (Dz 16,1; Dz 17,14; Dz 18,5; Dz 19,22; Dz 20,4; Rz 16,21; 1 Kor 14,33; 1 Kor 16,10; 2 Kor 1,1; 2 Kor 1,19; Flp 1,1; Flp 2,19; Kol 1,1; 1 Tes 1,1; 1 Tes 3,2; 1 Tes 3,6; 2 Tes 1,1; 1 Tm 1,2; 1 Tm 1,18; 1 Tm 6,20; 2 Tm 1,2; Hbr 13,23)18 Ponieważ zaś nie przychodzę do was, niektórzy popadli w zarozumiałość;19 ja jednak szybko przyjdę do was, jeśli Pan zechce, i zapoznam się nie ze słowem zarozumiałych, lecz z ich mocą; (Dz 18,21; Hbr 6,3; Jk 4,15)20 gdyż Królestwo Boże [zasadza się] nie na słowie, lecz na mocy. (Rz 14,17; 1 Kor 2,4; 1 Kor 6,9; 1 Kor 15,50)21 Czego chcecie? Czy mam przyjść do was z rózgą, czy też z miłością i w duchu łagodności? (2 Kor 1,23; 2 Kor 2,1; 2 Kor 10,1; 2 Kor 10,2; 2 Kor 12,20; 2 Kor 13,2; 2 Kor 13,10; Ga 6,1; Ef 4,2)