1 Jana 3

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)

od Ewangeliczny Instytut Biblijny
1 Zobaczcie, jak wielką miłość okazał nam Ojciec, abyśmy[1] zostali nazwani dziećmi Bożymi – i [nimi] jesteśmy. Dlatego świat nas nie zna, że Jego nie poznał. (Jan 1,12; Jan 3,16; Jan 16,3; Jan 17,25; Rz 8,16; Ga 4,4; Ef 1,5; 1 J 3,10; 1 J 4,9)2 Ukochani, teraz jesteśmy dziećmi Boga, a jeszcze nie okazało się, kim[2] będziemy. Wiemy, że gdy się okaże, będziemy podobni do Niego, gdyż zobaczymy Go takim, jaki jest.[3] (Jan 17,24; Rz 8,29; 1 Kor 13,12; 1 Kor 15,49; 2 Kor 3,18; Flp 3,21; Kol 3,4; 1 J 2,28)3 A każdy, kto pokłada w Nim tę nadzieję, oczyszcza się, tak jak On jest czysty. (Iz 1,16; Rz 8,24; 2 Kor 7,1; Kol 1,27; Jk 4,8; 1 P 1,3; 2 P 1,9)4 Każdy, kto popełnia grzech, popełnia bezprawie, grzech bowiem jest bezprawiem.[4] (Mt 7,23; Mt 13,41; Jan 13,34; Rz 4,7; 1 J 3,8; 1 J 5,17)5 A wiecie, że On się objawił, aby usunąć grzechy i w Nim grzechu nie ma. (Iz 53,5; Iz 53,9; Jan 1,29; Jan 8,46; 2 Kor 5,21; Hbr 4,15; Hbr 7,26; Hbr 9,14; Hbr 9,26; 1 P 1,19; 1 P 2,22; 1 P 2,24; 1 P 3,18; 1 J 2,2; 1 J 4,10)6 Każdy, kto w Nim trwa, nie grzeszy;[5] każdy, kto grzeszy, nie widział Go ani Go nie poznał. (Mt 5,8; Rz 6,2; Rz 6,14; 1 J 2,4; 1 J 2,6; 1 J 3,9; 1 J 4,8; 1 J 5,18; 3 J 1,11)7 Dzieci,[6] niech was nikt nie zwodzi; kto czyni sprawiedliwość, jest sprawiedliwy, tak jak On jest sprawiedliwy. (Ez 18,5; Rz 2,13; Ef 5,6; 2 P 2,7; 1 J 2,1; 1 J 2,26; 1 J 2,29)8 Kto popełnia grzech, jest z diabła, gdyż diabeł od początku grzeszy. Po to objawił się Syn Boży – aby zniszczyć[7] dzieła diabła. (Rdz 3,15; Mt 13,39; Jan 1,27; Jan 2,19; Jan 5,18; Jan 7,23; Jan 8,34; Jan 8,44; Jan 10,35; Jan 11,44; Hbr 2,14; Ap 2,10; Ap 12,9)9 Każdy, kto został zrodzony z Boga, nie popełnia grzechu, gdyż trwa w nim Jego nasienie, i nie jest w stanie grzeszyć, gdyż został zrodzony z Boga. (1 P 1,23; 1 J 2,14; 1 J 5,18)10 Po tym rozpoznaje się dzieci Boga i dzieci diabła. Każdy, kto nie czyni sprawiedliwości, nie jest z Boga, jak i ten, kto nie kocha swojego brata. (Mt 13,38; Jan 1,12; Jan 8,44; 1 J 3,1; 1 J 4,8; 1 J 4,20)11 Gdyż takie jest to przesłanie,[8] które słyszeliście od początku, abyśmy kochali się nawzajem. (Mt 22,39; Jan 13,34; Jan 15,12; Jan 15,17; 1 J 1,5; 1 J 2,10; 2 J 1,5)12 Nie tak jak Kain, który był od złego i zamordował[9] swojego brata. A dlaczego go zamordował? Dlatego, że jego czyny były złe, a czyny jego brata sprawiedliwe. (Rdz 4,8; Jud 1,11)13 I nie dziwcie się, bracia, jeśli was świat nienawidzi. (Mt 5,10; Łk 6,22; Jan 15,18; Jan 17,14)14 My jesteśmy świadomi, że przeszliśmy ze śmierci do życia, ponieważ kochamy braci; ten, kto nie kocha, trwa w śmierci. (Jan 5,24; 1 J 2,11)15 Każdy, kto nienawidzi swojego brata, jest mężobójcą, a jesteście świadomi, że żaden mężobójca nie ma życia wiecznego, które by w nim trwało. (Mt 5,21; Ga 5,21; 1 J 2,9; Ap 21,8)16 Po tym rozpoznaliśmy miłość, że On położył za nas swoją duszę; i my powinniśmy kłaść duszę za braci. (Jan 10,11; Jan 13,1; Jan 15,13; Ga 2,20; Ef 5,2; Flp 2,17; 1 Tes 2,8; 1 Tm 2,6; Tt 2,14)17 Jeśli ktoś posiada dobra tego świata, a widzi swojego brata w potrzebie i zamyka przed nim swoje wnętrze, jak może w nim mieszkać miłość Boga? (Pwt 15,7; Łk 3,11; Jk 2,15; 1 J 4,20)18 Dzieci, kochajmy nie słowem lub językiem, ale czynem i prawdą.[10] (Ez 33,31; Rz 12,9; Jk 2,15; 1 P 1,22; 2 J 1,1; 3 J 1,1)19 Po tym też poznamy, że jesteśmy z prawdy, i upewnimy[11] przed Nim nasze serce,20 że – jeśli oskarża nasze serce – że[12] Bóg jest większy niż nasze serce i wie wszystko. (Ps 139,1; Ps 139,23; Łk 15,20; Jan 2,24; 1 Kor 4,4)21 Ukochani, jeśli nasze serce nie oskarża, mamy ufną odwagę[13] przed Bogiem (Job 11,13; Job 22,26; Rz 5,1; Ef 3,12; Hbr 4,16; Hbr 10,22; 1 J 2,28; 1 J 4,17)22 i otrzymujemy od Niego to, o co prosimy, gdyż zachowujemy Jego przykazania i czynimy to, co jest Mu miłe. (Jer 29,12; Mt 7,7; Mt 21,22; Mk 11,24; Jan 8,29; Jan 14,13; Jan 15,7; Jan 16,23; Hbr 13,21; 1 J 2,3; 1 J 5,14)23 A to jest Jego przykazanie, abyśmy uwierzyli w imię Jego Syna, Jezusa Chrystusa, i kochali się wzajemnie – jak dał nam [na to] przykazanie. (Jan 1,12; Jan 2,23; Jan 6,29; Jan 13,34; Jan 15,12; Jan 15,17; Jan 20,31; Rz 13,8)24 A kto zachowuje Jego przykazania, trwa w Nim, a On w nim; to natomiast, że On trwa w nas, poznajemy po Duchu, którego nam dał. (Jan 14,20; Jan 15,4; Jan 17,21; Rz 8,9; 1 J 2,5; 1 J 4,13)