1Właśnie[1] w tych dniach wyszedł dekret[2] od cesarza Augusta,[3] aby spisać[4] cały [zamieszkany] świat.[5] (Łk 3,1)2Pierwszy ten spis[6] odbył się, gdy Kwiryniusz[7] był namiestnikiem Syrii. (Łk 3,1; Dz 5,37)3Wszyscy zatem szli, by się spisać, każdy do swojego miasta.[8] (Łk 2,4)4Poszedł[9] też Józef z Galilei, z miasta Nazaret, do Judei, do miasta Dawidowego, zwanego Betlejem,[10] dlatego że był z domu i z rodu Dawida,[11] (Mt 1,16; Mt 2,1; Mt 2,23; Łk 1,26; Łk 1,27)5by poddać się spisowi wraz[12] z poślubioną sobie[13] Marią, która była w ciąży. (Łk 1,27)6Akurat gdy tam byli, wypełniły się dni jej rozwiązania.[14] (Mk 1,15; Ga 4,4; Ef 1,10)7I urodziła swego pierworodnego Syna,[15] owinęła Go [w pieluszki] i położyła Go w żłobie,[16] ponieważ w izbie[17] nie było dla nich miejsca.[18] (Mt 1,25; Mt 13,55; Mk 14,14; Łk 1,31; Łk 8,20; Łk 10,34; Łk 22,11; Dz 1,14; Dz 15,13; 2 Kor 5,17; Ga 1,19; Ga 2,20; Ap 3,20)8A byli w tej okolicy pasterze,[19] którzy obozowali [w polu] i trzymali nocą straże przy swoim stadzie.[20]9I stanął nad nimi anioł Pana i oświeciła ich zewsząd chwała Pana, i ogarnął ich wielki strach.[21] (Łk 1,11; Łk 1,26; Łk 15,10; Łk 22,43)10Lecz anioł przemówił do nich: Przestańcie się bać, bo oto ogłaszam wam wielką radość, która stanie się [udziałem] całego ludu, (Mt 14,27; Łk 1,13; Łk 1,19; Łk 1,30; Łk 8,1; Rz 10,1; 1 Tm 2,4)11gdyż dziś urodził się wam Zbawca, którym jest Chrystus Pan, w mieście Dawida. (Mt 1,16; Mt 1,21; Mt 16,16; Łk 1,43; Łk 1,47; Dz 2,36; Dz 5,31; Dz 9,22; Flp 2,11; Flp 3,20; 1 J 4,14)12A to będzie wam znakiem: Znajdziecie Niemowlę owinięte [w pieluszki] i położone w żłobie.13I nagle zjawił się z aniołem tłum wojska niebieskiego, który wielbił Boga i powtarzał: (Mt 26,53)14Chwała na wysokościach Bogu, a na ziemi pokój ludziom dobrej woli.[22] (Łk 1,79; Łk 19,38; Dz 10,35; Rz 10,1; Ef 1,5; Ef 2,14; Ef 2,17; Ef 3,21; Flp 1,15; Ap 5,13)15A gdy aniołowie odeszli od nich do nieba, pasterze zaczęli mówić jeden do drugiego: Dostańmy się aż do Betlejem i zobaczmy to spełnione słowo, które Pan nam oznajmił. (Łk 1,20; Łk 1,45)16Poszli więc, śpiesząc się, i znaleźli Marię, Józefa oraz Niemowlę leżące w żłobie.17Kiedy zaś zobaczyli, oznajmili [im] o słowie, które im zostało powiedziane o tym Dziecku. (Łk 2,10)18Wtedy wszyscy, którzy usłyszeli, zdziwili się[23] tym, o czym im opowiedzieli pasterze. (Łk 1,21; Łk 1,63; Łk 2,33)19Maria zaś zachowywała[24] wszystkie te słowa i kojarzyła je w swoim sercu. (Łk 1,66; Łk 2,51)20Potem pasterze wrócili, chwaląc i wielbiąc Boga za wszystko, co słyszeli i widzieli – tak, jak to im zostało powiedziane. (Mt 9,8; Łk 7,16)21A gdy się wypełniło osiem dni, aby je obrzezać, nadano Mu imię Jezus, jak zostało nazwane przez anioła, zanim poczęło się[25] ono w łonie. (Mt 1,21; Mt 1,25; Łk 1,31; Rz 15,8)
Poświęcenie Jezusa w świątyni
22A gdy, zgodnie z Prawem Mojżesza, wypełniły się dni ich oczyszczenia, przynieśli je do Jerozolimy, aby przedstawić je Panu –23jak napisano w Prawie Pana: Każdy mężczyzna otwierający łono zwany będzie świętym dla Pana – (Łk 1,6; Łk 2,27; Łk 2,39)24i aby złożyć ofiarę według tego, co powiedziano w Prawie Pana: parę synogarlic lub dwa młode gołębie.25A oto był w Jerozolimie człowiek imieniem Symeon.[26] Człowiek ten był sprawiedliwy i oddany,[27] oczekujący pociechy Izraela, a Duch Święty był na nim; (Łk 1,6; Łk 1,41; Łk 1,67; Łk 1,75; Łk 2,38; Łk 23,50; Łk 23,51; Dz 2,5; Dz 8,2; Dz 22,12)26i zostało mu powiedziane przez Ducha Świętego, że nie ujrzy śmierci, zanim nie zobaczy Chrystusa [posłanego] przez Pana. (Łk 2,11; Łk 9,20; Łk 23,35; Hbr 11,5)27Przyszedł [on] w Duchu[28] do świątyni[29] i gdy rodzice wnosili Dziecko Jezus, by postąpić z Nim według zwyczaju Prawa, (Łk 2,23; Dz 6,8; Dz 6,10; Dz 8,39)28on wziął je w ramiona, błogosławił Boga i powiedział:29Teraz, Władco, zwalniasz swego sługę, według swojego słowa, w pokoju, (Łk 1,38)30gdyż moje oczy zobaczyły Twoje zbawienie, (Łk 3,6)31które przygotowałeś wobec wszystkich ludów: (Tt 2,11)32światło dla objawienia narodom i chwałę Twojego ludu – Izraela. (Dz 13,47; Dz 26,23)33A Jego ojciec i matka dziwili się z powodu wypowiadanych o Nim [słów].34Symeon zaś błogosławił ich i powiedział do Marii, Jego matki: Oto Ten został ustanowiony na upadek i powstanie wielu w Izraelu i jako znak, któremu sprzeciwiać się będą – (Mt 11,18; Mt 11,19; Mt 21,44; Dz 28,22; Rz 9,32; 1 Kor 1,22; 1 Kor 1,23; 2 Kor 2,16; 1 P 2,8)35i twoją własną duszę przeszyje miecz[30] – po to, by zostały objawione zamysły wielu serc. (Ap 2,12; Ap 2,16; Ap 6,8)36Była też prorokini Anna, córka Fanuela, z plemienia Aszer; ta była bardzo posunięta w swoich dniach, a od swego dziewictwa żyła z mężem siedem lat. (Dz 21,9)37Była ona wdową do osiemdziesiątego czwartego roku życia, nie opuszczała świątyni, dniami i nocami posługując w postach i w modlitwach. (Mt 6,16; Dz 13,3; Dz 14,23; 1 Tm 5,3; 1 Tm 5,5; 1 Tm 5,9)38W tej godzinie stanęła obok,[31] zaczęła dziękować Bogu i mówić o Nim wszystkim, którzy oczekiwali odkupienia Jerozolimy. (Łk 2,25; Łk 24,21)39A gdy wypełnili wszystko zgodnie z Prawem Pana, wrócili do Galilei, do swego miasta Nazaret. (Mt 2,23; Łk 2,4; Łk 2,23)40Dziecko zaś rosło i nabierało sił napełniane mądrością, a łaska Boża była na Nim. (Łk 1,80; Łk 2,52)
Dwunastoletni Jezus w świątyni
41Jego rodzice zaś chodzili co roku do Jerozolimy na Święto Paschy. (Łk 22,8)42A gdy ukończył dwanaście lat i, zgodnie ze zwyczajem, udali się na Święto,43to po zakończeniu dni [świątecznych], kiedy już wracali, chłopiec Jezus został w Jerozolimie; a Jego rodzice nie wiedzieli o tym.44Sądząc jednak, że jest gdzieś w gromadzie [idących], uszli dzień drogi, po czym zaczęli Go szukać wśród krewnych i znajomych,[32]45a gdy Go nie znaleźli, wrócili do Jerozolimy i tam Go szukali.46I dopiero po trzech dniach znaleźli Go w świątyni, siedzącego pośród nauczycieli, słuchającego ich i pytającego ich. (Mt 26,55; Łk 5,17)47Wszyscy zaś, którzy Go słuchali, byli zdumieni Jego rozumem[33] i Jego odpowiedziami. (Mt 7,28; Mk 1,22; Mk 6,2; Łk 4,22; Łk 4,32)48Na Jego widok zdziwili się, a Jego matka powiedziała do Niego: Dziecko,[34] dlaczego nam to zrobiłeś? Oto Twój ojciec i ja zmartwieni szukaliśmy Cię.49I odpowiedział im: Dlaczego Mnie szukaliście? Czy nie wiedzieliście, że w tym, co jest mego Ojca, Ja być muszę?[35] (Łk 10,22; Łk 22,29)50Lecz oni nie zrozumieli tego słowa, które im powiedział. (Mk 9,32; Łk 9,45)51I poszedł z nimi i przyszedł do Nazaretu, i był im uległy. A Jego matka uważnie zachowywała wszystkie te słowa[36] w swoim sercu. (Łk 2,19)52Jezus zaś czynił postępy w mądrości i dojrzewaniu[37] oraz w łasce u Boga i u ludzi. (Łk 1,80; Łk 2,20)